Αναγκάζομαι να αναφέρω κάποιες διαπιστώσεις που ίσως κάποιους ενοχλήσουν και διαφωνήσουν κάθετα, για όσους όμως παρακολουθούν επιστάμενα τα τουρκικά πράγματα και τις εξελίξεις, θα καταλάβουν τους λόγους για τους οποίους τις αναφέρω.
Η διαμάχη Ελλάδας Τουρκίας είναι μια θλιβερή ιστορία πολλών δεκαετιών, με το κύριο χαρακτηριστικό κάθε φορά η άλλη πλευρά θέτει όλο και περισσότερες διεκδικήσεις. Αρχίσαμε από κάποιες δειλές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας την δεκαετία του εβδομήντα από τα τουρκικά μαχητικά και φτάσαμε σήμερα να αλωνίζουν όλο το Αιγαίο, να πετούν πάνω από τα ελληνικά νησιά, τουρκικές φρεγάτες να φτάνουν έξω από το Σούνιο και χάρτες της Άγκυρας να δημοσιεύονται καλύπτοντας περιοχές της εθνική μας κυριαρχίας, θαλάσσια, εναέρια και στεριά, όπως το Καστελόριζο, ενώ οι τουρκικές διεκδικήσεις φτάνουν μέχρι και την ίδια την Κρήτη.
Η Άγκυρα σήμερα ακολουθεί μια ξέφρενη επεκτατική πορεία εκμεταλλευόμενη στο έπακρο τις διεθνείς συγκυρίες. Τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν τις υπολογίζουν πλέον, γιατί γνωρίζουν ότι είναι στο πιο αδύνατο σημείο της ιστορίας τους και δεν έχουν καμία πρόθεση να ανακατευτούν σε ενδεχόμενη θερμή πρόκληση. Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, ξέρουν πολύ καλα ότι είναι παντελώς αδύνατη να αρθρώσει ενιαίο λόγο εξωτερικής πολιτικής και ακόμα περισσότερο αντίδρασης στις επιχειρήσεις της Τουρκίας ειδικά για τα ενεργειακά κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου. Εκτός από κάτι ψελλίσματα της Γαλλίας, που αναγκάστηκε να ορθώσει ανάστημα καθώς γνώρισε εκ του σύνεγγυς την τουρκική προκλητικότητα, τίποτα άλλο δεν φαίνεται δυνατό να γίνει.
Ερχόμαστε τώρα στην Ρωσία και εδώ τα πράγματα αλλάζουν, καθώς οι ιθύνοντες του Ερντογάν εδώ σοβαρεύονται και μελετούν με πολύ προσοχή κάθε κίνηση του βορείου γείτονα τους.
Η διαπίστωση παρακολουθώντας την τουρκική επικαιρότητα είναι πως η μόνη χώρα που υπολογίζουν σοβαρά στην Άγκυρα ότι μπορεί να τους φρενάρει στα νεοοθωμανικά τους σχέδια γενικά και σε βάρος της χώρας μας, είναι η Ρωσία και η τεράστια στρατοκρατική της μηχανή. Βέβαια υπάρχει μια συνεργασία στο οικονομικό πεδίο, αλλά σε πολλά μέτωπα χωρίς να το ομολογούν ξεκάθαρα οι Τούρκοι, έχουν έρθει σε απευθείας πολεμική σύγκρουση.
Η μόνη χώρα που θα μπορούσε να σταματήσει την τουρκική απειλή σε βάρος της Ελλάδας, θέλουν δεν θέλουν κάποιοι να το παραδεχτούν, είναι ευτυχώς ή δυστυχώς, η…Αρκούδα του Βορρά και αυτό το αναφέρουμε πέραν από κάποιες ιστορικές προκαταλήψεις, ( η περίπτωση της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους ήταν προβοκάτσια κέντρων που ήθελαν τότε σύγκρουση Τουρκίας Ρωσίας σε αντιπερισπασμό στο ουκρανικό και αυτό το κατάλαβαν στην Μόσχα. Χαρακτηριστικό είναι πως ο Ερντογάν το είχε μάθει από τα… πρακτορεία ειδήσεων).
Δυστυχώς όμως οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών με κυριολεκτικά βαλτούς ή ηλίθιους υπουργούς Εξωτερικών, (βλέπε Κοτζιάς και σια ), φρόντισαν με κάθε μέσο ακόμα και στο θρησκευτικό πεδίο, (ας όψεται ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος), να πλήξουν κάθε προοπτική βοήθειας από αυτή την χώρα φτάνοντας στο εξωφρενικό σημείο να την χαρακτηρίζουν σαν εχθρική, με συνέπεια η προοπτική να επέμβει σε θερμή σύγκρουση με την Τουρκία να έχει απομακρυνθεί αρκετά.
Αν την τελευταία στιγμή δεν σοβαρευτούμε και δεν κοιτάξουμε κατάματα τον καθρέπτη των διεθνών μας σχέσεων, πιστεύοντας ακόμα σε οδυνηρές ψευδαισθήσεις και σε συμμάχους της συμφοράς μας, τότε…το πιθανότερο να θρηνήσουμε πικρά ενώ πλησιάζει η μεγάλη «θύελλα».
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikoswxeiladakis.gr