– Όταν ήμουν νέος, δυο-τρεις φορές καθυστέρησα στην ακολουθία. Είπα “ας τελειώση το Μεσονυκτικό, είμαι κουρασμένος”.
Είδα τότε τον άγιο Παύλο [άγιος Παύλος Ξηροποταμινός, ιδρυτής των Ιερών Μονών Ξηροποτάμου και αγίου Παύλου, Αγίου Όρους] στον ύπνο μου με το μπαστούνι να μου λέγη:
– Σήκω και κατέβα στην ακολουθία, διότι θα σπάσω το μπαστούνι στην πλάτη σου. Αλλοίμονό σου.
Είχε ακρίβεια μεγάλη [ο π. Γεώργιος]. Μετά το Απόδειπνο ούτε έπινε νερό ούτε έτρωγε τίποτε. Προσκυνούσε τελευταίος και έλεγε:
– Εγώ την σειρά μου την ξέρω. Πάω τελευταίος για νάμαι πρώτος.
Δεν πίστευε φυσικά ότι θα είναι πρώτος, αλλά με αυτό κάλυπτε την ταπεινή του ενέργεια. Από ευλάβεια, όταν έπαιρνε αντίδωρο ή στην χρίση που γινόταν στις Αγρυπνίες, δεν γύριζε την πλάτη στον ιερέα, αλλά έφευγε πισωβαδίζοντας.
Αξιώθηκε να δη τον άγιο Νεκτάριο σε οπτασία, εν ώρα ακολουθίας.
– Είδα έναν Αρχιερέα με άπασαν την Αρχιερατική στολή να βγαίνη από την Ωραία Πύλη.
Στην απορία μου ποιος είναι, ο ενδιάθετός μου λόγος μου είπε: “Ο Άγιος Νεκτάριος”!
Έτρεξα και έβαλα εδαφιαία μετάνοια ζητώντας την ευχή του, να με ευλογήση:
– Δος μου την ευχή σου και ευλόγησέ με. Εμείς στο Μοναστήρι σε κάνουμε και Αγρυπνία.
Με σταύρωσε και έπειτα όλα χάθηκαν.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση”.
πηγή: pemptousia
https://simeiakairwn.wordpress.com