Το δωματιο ηταν αδειο. Η τηλεοραση εδειχνε τον Γκαρφιλντ σε νεες περιπετειες. Το κρεβατι της 12χρονης Χριστινας, αδειο κι αυτο. Πανω του επιμελως ατημελητα τα σεντονια και μια μασκα.
Το παιδι το πηραν εκτακτως για αιμοκαθαρση!
Πανε και τα νεφρα.
Η Αλεξια μολις παρελαβε βαρδια απο την Φωτεινη. Καλες φιλες και συναδελφοι. Απο αυτες τις καλες νοσηλευτριες, που βαζουν πλατη ακομα.
Η πρωτη ερωτηση καθε νοσηλευτριας που εργαζεται στο τμημα αυτο ειναι για τη Χριστινα.
Παρατημενο παιδι. Ατυχο. Σχεδον…καταραμενο.
Το βρηκε μισολιποθυμο μια μερα η Αλεξια, κουλουριασμενο να τουρτουριζει απο το κρυο σε μια σκοτεινη γωνια ενος πολυκαταστηματος. Αμεσως καλεσε ασθενοφορο και το εφερε στο νοσοκομειο.Εγιναν ολες οι εξετασεις.Νεφρικη ανεπαρκεια.Και οδευει για τοποθετηση υποκλειδιου καθετηρα.
10 νυχτες κοιμαται στην κλινικη η Χριστινα.Καθε μια απο αυτες αγκαλια με το προσωπικο.Ο ενας κανει τη βαρδια και ο αλλος ξαπλωνει στην πολυθρονα και κοιμιζει την Χριστινα.
Η Αλεξια μολις εμαθε τα νεα ετρεξε στον κατω οροφο, στην μοναδα τεχνητου νεφρου.Πριν μπει ετυχε να ακουσει το πνιχτο κλαμα του παιδιου καθως ο οδηγος του καθετηρα τρυπουσε το βελουδινο λαιμο του.Σημαδια στο κορμι το παιδικο. Παντου. Απο βελονες καθε ειδους.
Ειπαμε. Ατυχο παιδι. Σχεδον…καταραμενο.
Η Αλεξια φοραει μια μασκα και μπαινει στην μοναδα. Οχι δεν ειναι αρρωστη. Φοραει την μασκα για να κρυψει το προσωπο της. Να κρυψει το σκοταδι της.
Πλησιαζει το κρεβατι που εχουν ξαπλωσει την Χριστινα.
Το παιδι ανοιγει τα ματια του κι αντικρυζει μια γυναικα με μασκα.
- Αλεξια! Αλεξια παρε με απο δω! Αυτοι με πονανε. Γιατι με πεταξατε εδω κατω; Εγω εβλεπα τηλεοραση με την Φωτεινη και ηρθαν δυο κυριοι και με πηραν. Γιατι με πηραν; Γιατι με τρυπανε; Αρκετες τρυπες δεν εχω; Αλεξια! Παρε με.
Η Αλεξια βγαζει τη μασκα, πιανει το χιλιοτρυπημενο χερακι του παιδιου και το φιλαει με θρησκευτικη ευλαβεια. Κοιταζει τον γιατρο ο οποιος ειναι ηδη δακρυσμενος και με το βλεμμα της ρωταει τί θα απογινει απο δω και περα. Ο γιατρος γνεφει αρνητικα. Αυτο τωρα να ηταν καλο ή κακο;
Παιρνει τον γιατρο στην ακρη.
- Τί συμβαινει γιατρε;
- Η μικρη πρεπει να κανει αιμοκαθαρση. Οι νεφροι της σταματησαν να λειτουργουν, θελω να ελπιζω προσωρινα.
- Θα επανελθουν, ετσι δεν ειναι γιατρε; Με παιδικη αφελεια ρωτα και ξαναρωτα η Αλεξια.
Ο γιατρος σηκωνει τους ωμους του και δειχνει το μηχανημα. Μετα δειχνει ψηλα.
3 εφιαλτικες ωρες αιμοκαθαρσης. Το αιμα του παιδιου κυκλοφορουσε με ταχυτητα εξω απο το κορμακι του, καθαριζε κι επανερχοταν.
Υστερα απο αυτην την ταλαιπωρια η Χριστινα επεσε σε ληθαργο μολις ανεβηκε στον θαλαμο της.
Η Αλεξια δεν εφυγε λεπτο απο κοντα της.
Επι μηνες η Χριστινα υποβαλλοταν σ' αυτο το μαρτυριο.
Η Αλεξια εκεινο τον καιρο ειχε παρει μια μακροχρονια αδεια. Οχι, δεν ειχε οικογενεια. Απλα, ειχε παρει μια μακροχρονια αδεια.
Η Χριστινα την εψαχνε καθε μερα.
Υστερα απο 5 μηνες η Φωτεινη μπηκε χαρουμενη στον θαλαμο της Χριστινας, την αγκαλιασε σφιχτα και της ειπε οτι βρεθηκε μοσχευμα και οτι συντομα θα τελειωνε το μαρτυριο της.
Η μεταμοσχευση πετυχε. Η Χριστινα εχει και παλι νεφρο.
- Δηλαδη τωρα θα κανω τα τσισα μου κανονικα;
- Ναι αστερι μου, απαντησε κλαιγοντας η Φωτεινη. Κανονικα.
- Και ποιος ηταν αυτος που μου εδωσε το νεφρο του;
- Καποιος. Δεν εχει σημασια αγαπη μου.
Η Χριστινα αλλαξε καναλι στην τηλεοραση. Ειχε τελειωσει ο Γκαρφιλντ. Τα ματια της εκλειναν απο την κουραση. Αποκοιμηθηκε.
Ειδε ενα ονειρο...
Ειδε, λεει πως ηταν σε εναν θαλαμο με δυο κρεβατια. Στο ενα ηταν ξαπλωμενη εκεινη και στο αλλο η Αλεξια. Τους χωριζε ενα μηχανημα. Και τους ενωναν τα χερια τους που ηταν το ενα σφιχτα δεμενο στο αλλο. Η Αλεξια της χαμογελασε και της προσφερε ενα κουτι με ενα ροζ περιτυλιγμα. Η Χριστινα το ανοιξε και μεσα ηταν ενα νεφρο.
Η Χριστινα πεταχτηκε απο τον υπνο και ανοιξε τα ματια.
Μπροστα της ηταν η Αλεξια με ενα κουτι με ροζ περιτυλιγμα.
Η Χριστινα ορμηξε πανω της, την αγκαλιασε σφιχτα και ανοιξε το κουτι.
Το κουτι ειχε μεσα μια καρδια λουτρινη που εγραφε ''Σ’ αγαπω Χριστινα''…
Με ενα νεφρο ζει ενας ανθρωπος. Με δυο νεφρα ζουν δυο ανθρωποι.
Με μια καρδια σαν της Αλεξιας γινονται καλυτεροι ολοι οι ανθρωποι.
https://proskynitis.blogspot.com/2019/09/blog-post_925.html