Ο θάνατος είναι ένας μετασχηματισμός. Μη φοβάστε το θάνατο - φοβάστε την κρίση του Θεού. Φανταστείτε πώς χτυπά η καρδιά σας όταν στέκεστε στην εξέταση μπροστά από έναν καθηγητή. Πόσο τρομερό είναι να σταθείς ενώπιον του Θεού στην κρίση! Το μεγαλείο του Θεού δεν είναι συγκρίσιμο με τίποτα.
Κάποτε, ο πατέρας Γαβριήλ σχεδίαζε να πάει στην Τιφλίδα για να αγοράσει εκκλησιαστικά σκεύη. Είχε εκατό ρούβλια μαζί του. Στη στάση του λεωφορείου, άκουσε δυο μελισσοκόμους να μιλάνε. Έλεγαν ότι δεν μπορούσαν να βρουν εκατό ρούβλια για να σώσουν τις κυψέλες τους. Ο πατέρας Γαβριήλ τους έδωσε τα χρήματα και επέστρεψε στο μοναστήρι. Την επόμενη μέρα ήλθαν σε αυτόν διάσημοι ηθοποιοί και δώρισαν χίλια ρούβλια. Ο γέροντας μας είπε: "Κάθε καλή δουλειά ανταμείβεται από τον Κύριο!"
Λίγες μέρες πριν από τον θάνατό του, ο άγιος Γαβριήλ υπενθύμισε την περίοδο της παιδικής ηλικίας του:- Καθόμουν στον δεύτερο όροφο, στο μπαλκόνι, σκεφτόμουν , όταν άκουσα μια εσωτερική φωνή - να κοιτάξω ω τον ουρανό.Σηκώθηκα, πήγα στην άκρη του μπαλκονιού, κοίταξα και είδα ότι ένας μεγάλος σταυρός ανεγέρθηκε στον ουρανό. Δεν ήξερα τότε, αλλά τώρα ξέρω ότι ήταν ο σταυρός μου, τον οποίο έπρεπε να σηκώσω και να φέρνω στο όνομα της αγάπης για τον Θεό και τον γείτονα.
Μια άλλη μνήμη του μοναχού Γαβριήλ ανήκει στην ίδια περίοδο: - Τη νύχτα, όταν κοιμόμουν, ξύπνησα ξαφνικά και είδε έναν δαίμονα μπροστά μου με ένα αηδιαστικό πρόσωπο. Με κοίταξε με θυμό. Με τη χάρη του Θεού, δεν φοβόμουν, ένιωθα , αλλά δεν έκανα τίποτα για να τον εκδιώξω. Τον κοίταξα μόνο με έκπληξη. Φώναξε σε μένα - με πολεμάτε; Και με χτύπησε στο κεφάλι με τη γροθιά του.