Μετά από τέσσερις μέρες με πυρετό 40° C σήμερα είμαι κάπως καλλίτερα. Έμεινα πίσω στην ευχή γιατί από την αδυναμία του σώματος ο νους έχανε την προσευχή και σκορπιζόταν. Όμως ευχαριστώ τον Κύριο για όλα.
Το έτος 1971 ήταν για την ψυχή μου μια αληθινή αποκάλυψη. Τα μάτια μου άνοιξαν. Ο ουρανός, η γη και όλα όσα έπλασε ό Θεός για μας μου φαίνονταν διαφορετικά, ανακαινισμένα και μέχρι τώρα τα ίδια ήταν, μόνο που εγώ δεν είχα μάτια να τα ατενίσω. Μόλις τώρα, μετά από δεκάδες χρόνια σκοτάδι, μπορώ να ατενίζω τον ουρανό και τη γη και συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο σ' αυτόν τον κόσμο από τον ουρανό. Στο άπειρο του ουρανού αντικατοπτρίζονται άπειρα χρώματα και ιριδισμοί, πού όμοιά τους δεν υπάρχουν σε ολόκληρη τη γη.
Βλέπω και αισθάνομαι τη δύναμή Σου Κύριε σε όλα. Στο νερό, τον αέρα, στην ζεστασιά, στο κρύο, στα φυτά, στον κόσμο που τον στηρίζει η κραταιά Σου χείρα, στον ουρανό και στη γη πάντοτε θα βλέπω την δύναμη, την αγάπη και την σοφία με την οποία εργάζεσαι ακατάπαυστα.
Ακούγονται οι καμπάνες του Πατριαρχείου. Σήμερα είναι μεγάλη γιορτή, γιορτάζουν οι Άγιοι αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ.
Κύριε μου Ιησού, δέχομαι σαν τιμωρία για τις αμαρτίες μου, το γεγονός ότι δεν μπορώ να πάω στην Θεία Λειτουργία σήμερα. Αυτές τις μέρες του πόνου και της ασθένειας δεν είχα δύναμη, να σκεφτώ, να προσευχηθώ, γιατί ό πυρετός εξασθενούσε την καρδιά μου, πού σαν αδύναμο πουλάκι ίσα - ίσα κινούσε τα ζεματισμένα από τον πυρετό φτερά της. Όμως εσύ Κύριε ήσουν και τότε παρών και εγώ το γνώριζα.
Έχω ακόμη αμαρτίες να ξεχρεώσω, δεν είμαι ακόμη εξαγνισμένη για να μπορώ να πετάξω προς το φως σου, και εγώ είχα την εντύπωση πώς βρίσκομαι πολύ κοντά στο άπειρο και ποιός ξέρει σε τι κατάσταση βρίσκεται η ψυχή μου;
Ξυπνώντας άκουσα αυτή τη φράση την οποία διάβαζα με δυνατή φωνή:
«Η μεγαλύτερη φτώχεια της ανθρωπότητας είναι η έλλειψη αγάπης».
Ναι έτσι είναι Κύριε, γιατί ποιός άλλος θα μπορούσε να μου πει κάτι τέτοιο εκτός από Σένα Ιησού μου; Αν στην θέση κάθε όπλου τοποθετούσαμε την αγάπη, που ο Θεός φύτευσε στις καρδιές μας, τότε θα υπήρχε μεγάλη ευτυχία στην γη. Κανείς δεν θα θεωρούσε τον εαυτό του ενδεή, γιατί η αγάπη θα γέμιζε κάθε κενό. Έτσι όπως οι ακτίνες του ηλίου θερμαίνουν ολόκληρη τη γη και θερμαίνει με τις ευεργετικές ακτίνες της, τις ψυχές όλων όσων την με-ταδίδουν και όσων βρίσκονται γύρω άπ' αυτές.
Από αγάπη για τον πλησίον και από πίστη μπορείς να δώσεις τα πάντα. Χωρίς φόβο δίνεις και τελικά συνειδητοποιείς ότι εκείνος που έλαβε τα πάντα είσαι εσύ. Κανείς δεν είναι φτωχός αν έχει τον Θεόν. Η χαρά της Θεϊκής αγάπης ακτινοβολεί αυτόματα μέσα από μιά ακτίνα φωτός που εκπέμπει η καθαρή συνείδηση. Μόλις τώρα η ψυχή μου αρχίζει να αναγνωρίζει το γεγονός ότι βρίσκεται περικυκλωμένη από τόσες χαρές και ελλάμψεις, που ούτε τις φαντάζονταν, ούτε τις γνώριζε. Ώ πόσο ευφραίνεσαι τώρα ψυχή μου, ευτυχισμένη από τις τόσες ομορφιές, μετά από τόσα χρόνια σκοτάδι!
Θα πρέπει να εργάζεσαι με πολλή ησυχία, ειρήνη, και όσο μπορείς καλλίτερα ελέγχοντας και μελετώντας αυτό το σώμα που δεν ήξερε παρά μόνο να σε κρατά φυλακισμένη στο σκοτάδι και στην άγνοια. Γίνε εσύ κυβερνήτης του!
Πνευματικό ημερολόγιο πιστής και ταπεινής ψυχής των ημερών μας, με θαυμαστές εμπειρίες γύρω από την νοερά προσευχή του Ιησού. 1971. ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ