Περί Παραδείσου
Έλεγε συχνά ό Γέροντας:
Παράδεισε, παράδεισε, μπορούμε να σε γνωρίσουμε άλλά όχι να σε κατανοήσουμε.
Καί όταν τον ρωτούσαν γιατί τό λέει αυτό, απαντούσε: -Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τά μεγαλεία τού παραδείσου διότι είμαστε ζωντανοί, άλλά μπορούμε να τον γνωρίσουμε καί όταν θά πάμε τότε θά τον κατανοήσουμε.
(...) Ο πατήρ Εύμένιος μιλούσε πολύ άπλοϊκά. Μία φορά, τού Αγίου Σπυρίδωνος, πήγε ώς συνήθιζε νά λειτουργήσει στο χωριό τού πατρός Σπυρίδωνος, λόγω τής εορτής του. Στο κήρυγμά του ανέλυε τό άπολυτίκιο τού Αγίου καί έλεγε:
-Ήταν στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο πολλά παλληκάρια. Αρχιερείς, λεβέντες, παλληκάρια, άντρες! Τό έλεγε ή καρδιά τους. Ήταν καί ό Άγιος Σπυρίδων πού έκανε τό θαύμα... Άλλα ήταν και ένα άλλο παλληκάρι, ό Άγιος Νικόλαος, πού μιλούσε στον Άρειο, άλλά έκεινος δέν μπορούσε νά κατανοήσει τά μεγαλεία τού Θεού. Και από ιερή άγανάκτηση σηκώνεται επάνω ό Άγιος Νικόλαος και τού θέτει ένα μπατσουλίδι, άμα νά σού πώ, τό χρειαζότανε.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΜΠΟΥΣΙΑ.Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ. Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ