Ένα νέο Ελληνορθόδοξο κόμμα ή μια νέα Πολιτειακή πρόταση Αμεσοδημοκρατίας;
Το πρώτο μέρος της συνέντευξης του καθηγητή φυσικής και φιλοσοφίας στο ΔΠΘ κ. Γιώργου Παύλου* στο Έκτακτο Παράρτημα
-Κύριε Καθηγητά, τί είναι το Δίκτυο Ελληνισμού;
Το Δίκτυο Ελληνισμού είναι μια πανελλήνια και Παγκόσμια Δικτυακή Παρέα. Αριθμεί μερικές χιλιάδες μέλη από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ονομάζεται πιο αναλυτικά, Παγκόσμιο Πολυκετρικό και Αυτοργανούμενο Δίκτυο του Ελληνισμού. Άρχισε να σχηματίζεται πριν δυο περίπου χρόνια. Αποτελείται από τοπικές και αλληλεπιδρώσες ομάδες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος και σε πόλεις του εξωτερικού με ομογενείς. Δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά με ουδεμία άλλη κοινωνική ομάδα. Λειτουργεί συμπληρωματικά και ενισχυτικά προς ότι καλό και ωραίο δημιουργεί ο λαός μας αυτή την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του.
Είναι παγκόσμιο διότι θέλει να ενώσει όλους τους Έλληνες και τον απανταχού Ελληνισμό σε μια πολιτική πολιτισμική κοινωνική και κυρίως πνευματική δύναμη. Πολυκεντρικό διότι δεν έχει αρχηγό αλλά κάθε Έλληνας από την Δύση στην Ανατολή και από τον Νότο στον Βορρά με συνείδηση της ιστορίας είναι υπεύθυνος για το Όλον. Πρέπει να λειτουργήσει συγχρόνως, ως πρωθυπουργός και ως σκουπιδιάρης. Ως πρώτος και ως έσχατος. Να αισθάνεται ως να είναι μόνος του στον κόσμο και πως πρέπει να σώσει μόνος του όλο το έθνος των Ελλήνων και τον πολιτισμό των.
Ακόμη περισσότερο να αισθάνεται πως να πρέπει να σώσει όλη την ανθρωπότητα και όλη την ιστορία. Διότι όπως μας φωνάζει από τα βάθη των αιώνων ο πατήρ του Γένους, « Όχι εμένα αλλά τον Λόγο να ακούτε και να λέτε πως Εν εστί το Παν».
-Ποιο είναι το όραμα του Δικτύου Ελληνισμού;
Το όραμα του ΔΕ είναι αυτό. Να ενωθούν όλοι οι Έλληνες δυνατόν πέρα από κόμματα και κομματικές ιδεολογίες ως λαός με δίκη του ιστορική εθνική και πολιτιστική ταυτότητα. Να ξαναλειτουργήσει δηλαδή ο Ελληνικός και Ορθόδοξος Πολιτισμός σε κάθε μορφή έκφρασης του. Παιδεία, κοινωνία, επιστήμη, τεχνολογία, πολιτική. Διότι μετά την δολοφονία του κυβερνήτη Καποδίστρια, ο οποίος ήταν πραγματικά φορέας του Ελληνικού και Ορθόδοξου πολιτισμού, έγινε συστηματική προσπάθεια απομάκρυνσης των Ελλήνων από την Ελληνική και Ορθόδοξη Ταυτότητά των.
Ενώ ο Ελληνισμός, ως αρχαίος και Κλασικός Ελληνισμός, αλλά και ως χριστιανική Ρωμανία και Ρωμηοσύνη είναι πάντα δικέφαλος, κοιτώντας να ενώσει Δύση και Ανατολή, Αρχαίο και Νέο, ανθρώπινο και Θεϊκό, μετά την δολοφονία του Καποδίστρια έγινε ακέφαλος και νεκρός υποκείμενος σε νέα μορφή εθνικής υποδούλωσης, στην ουσία αχρήστευσης, μέσω των κομμάτων και των δυτικότροπων ιδεολογιών των.
Η Ζώσα Ορθόδοξη Εκκλησία, η Ζώσα Θεία Λειτουργία και η Ζώσα ασκητικοερωτική Ορθόδοξη Θεολογία μαζί με την Ελληνική Γλώσσα και τα Ελληνικά Γράμματα αποτελούν τον χώρο που διασώθηκε ανά τους αιώνες ο Ανατολικός Ελληνικός και Ορθόδοξος κόσμος. Η Δύση μετά το εκκλησιαστικό σχίσμα αποχωρίστηκε από την Ανατολή και αχρήστεψε τόσο το Ελληνικό όσο και το Ορθόδοξο χριστιανικό πνεύμα, υποτάσσοντάς τα αμφότερα στον μονοφυσιτισμό, την τεχνοκρατία και την λόγο-κρατική ουσιοκρατία. Δηλαδή υποτάσσοντας τον Ανατολικό Ελληνικό και Ορθόδοξο Πολιτισμό στον γερμανισμό και στο γερμανικό ιδεαλιστικό και υλιστικό πνεύμα. Διότι η Δύση, είτε με την θεολογία είτε με την φιλοσοφία, την επιστήμη και την τεχνολογία είτε με την πολιτειολογία κατ’ ουσίαν αχρήστεψε το σώμα και την ύλη και κατ’ επέκταση αχρήστεψε τον Θεό. Αποιεροποίησε δηλαδή και αντικειμενοποίησε τα πάντα. Εισήγαγε τον ανέραστο και νεκρό άνθρωπο, τον άνθρωπο ρομπότ. Αυτό συνέβη αρχικά με την δυτική θεολογία.
Ο Δυτικός Διαφωτισμός και η Δυτική Αναγέννηση, ενώ ήταν μια προσπάθεια επανασύνδεσης της Δύσης με την Ανατολή και την Ελλάδα, τελικώς ως εγχείρημα έμεινε μετέωρο και ανολοκλήρωτο. Όσον αφορά την Ελλάδα, ενώ θα έπρεπε μετά από το 1821 από την Δύση να προσλάβουμε μόνο την τεχνολογία και την επιστήμη, στα οποία υστερούσαμε λόγω της Οθωμανικής δουλείας, τελικώς προσλάβαμε όλο το δυτικό, ανέραστο και μονοφυσιτικό πνεύμα, με το οποίο προσπαθήσαμε να αντικαταστήσουμε ό,τι Ανατολικό, Ελληνικό και Ορθόδοξο.
Έτσι φθάσαμε στην Ελλάδα του σήμερα βαριά τραυματισμένοι και ανάπηροι, πνευματικά και εκπαιδευτικά, οικονομικά, κοινωνικά, εκκλησιολογικά, πολιτειακά, θεολογικά, καλλιτεχνικά κοκ.
Το ΔΕ θέλει να ανατρέψει αυτή ακριβώς την κατάσταση σε κάθε επίπεδο και να ξαναπιάσει το νήμα της ιστορίας εκεί που κόπηκε με την δολοφονία του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
-Υπάρχει κάποια εναλλακτική Πολιτειακή πρόταση του Δικτύου Ελληνισμού;
Βεβαίως. Το ΔΕ προωθεί μια Νέα Πολιτειολογία και Ένα Νέο πολιτικό παράδειγμα. Αυτό το Νέο Πολιτικό Παράδειγμα είναι το αντικείμενο που διαπραγματεύεται το βιβλίο μου «Γεωπολιτική της Ρωμανίας και Πολιτειολογία της Ρωμηοσύνης.
Τα αρχηγικά και προσωποκεντρικά κόμματα είτε δεξιάς είτε αριστερής ιδεολογικής κατεύθυνσης, είναι στην ουσία η καταστροφή της Δημοκρατίας και καμουφλαρισμένος φεουδαρχισμός και μεσαιωνισμός. Διότι η κοινωνία διχασμένη σε δεξιούς και αριστερούς μένει στον γύψο και εκτός κάθε συμμετοχικής πολιτικής διαδικασίας.
Ο λαός χωρισμένος σε δεξιούς και αριστερούς κάθε τέσσερα χρόνια αλλάζει τον κομματικό του φεουδάρχη, ο οποίος ποτέ δεν λαμβάνει υπόψιν του τον λαό ως ζωντανό πολιτικό και κοινωνικό σώμα. Μάλιστα, στο πέρασμα των χρόνων από το 1821 και μετά, επί της ουσίας όλα τα κόμματα έχουν όλο και περισσότερο κοινή ατζέντα, που τους την επιβάλλουν τα μεγάλα γεωπολιτικά και οικονομικά κέντρα. Αν τα κέντρα αυτά δεν εγκρίνουν τον νέο πρωθυπουργό, δεν εξελίσσεται κάποιος, είτε δεξιός είτε αριστερός, σε θέσεις τέτοιες. Αυτό γίνεται λόγω του κομματικού και ιδεολογικού διπολισμού, μαζί με τα χειραγωγούμενα και χειραγωγούντα ΜΜΕ, που όλα μαζί αχρηστεύουν την οποία λαϊκή δυναμική, για την εκ των κάτω επιλογή ανιδιοτελών και άξιων πολιτικών προσώπων. Τα πάντα επιβάλλονται από την κορυφή στην βάση. Έτσι έχει καταστραφεί η Δημοκρατία.
Ο Στήβεν Ράνσιμαν έλεγε πως μετά το Βυζάντιο, δηλαδή την Ανατολική Ρωμανία, έχει αφανιστεί η δημοκρατία ακόμη και με τον Δυτικό Διαφωτισμό και ό,τι άλλο. Μάλιστα ο ίδιος υποστηρίζει στα βιβλία του, με βασικό παράδειγμα την Μεγάλη Εκκλησία εν Αιχμαλωσία, πως η Δημοκρατία στο Βυζάντιο ήταν ανώτερη από κάθε άλλη εποχή, ακόμη και από την αρχαία Αθήνα αλλά και από τις ΗΠΑ.
-Υπάρχει η περίπτωση να δούμε μελλοντικά το Δίκτυο Ελληνισμού να συμμετέχει σε εκλογική διαδικασία;
Το ΔΕ δεν είναι κόμμα, αλλά ένα πολιτικό, κοινωνικό και πνευματικό κίνημα για την αφύπνιση της Ελληνικής κοινωνίας και την εκπαίδευση της σε βασικές αρχές του Ελληνικού και Ορθόδοξου Πολιτισμού. Για τον σκοπό αυτό έχει σχεδιαστεί να ιδρυθεί και να λειτουργήσει σύντομα μια Ακαδημία στήριξης του Ελληνισμού, δημογραφικά, εκπαιδευτικά, επιχειρηματικά και επιστημονικά -τεχνολογικά.
Όσον αφορά την πολιτική, το ΔΕ επιχειρεί να φέρει στο τραπέζι όλες τις υπάρχουσες πολιτικές ομάδες, με κοινωνικό, εθνικό, πατριωτικό, και χριστιανικό χαρακτήρα, μη ελεγχόμενες εκ των άνω και μη διαπλεκόμενες με μεγάλα και συστημικά κόμματα, προκειμένου να εφαρμόσουν τις βασικές ιδρυτικές αρχές του ΔΕ σε πολιτικό επίπεδο για την Αμεσοδημοκρατική Αυτοκυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Αυτό, είναι ο μόνος δρόμος για να σωθεί η Δημοκρατία, η Ελληνική πολιτεία, ο Ελληνικός λαός και ο ελληνικός και Ορθόδοξος Πολιτισμός.
Στην περίπτωση που η προσπάθεια αυτή αποδοχής των ιδεών του ΔΕ δεν ευοδωθεί με επιτυχία και οι υπάρχουσες πολιτικές ομάδες εκτός βουλής δεν μπορέσουν να νικήσουν την εσωστρέφεια των και τον εγωπαθή και προσωποπαγή αρχηγισμό των, το ΔΕ θα προτείνει σε μέλη του την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα που θα εφαρμόσει το νέο πολιτικό παράδειγμα του ΔΕ. Διότι για την λύση στο σημερινό ιστορικό αδιέξοδο και πρωτόγνωρη και πολυεπίπεδη κρίση της Ελληνικής κοινωνίας, είναι ανάγκη να φύγουμε από τα προσωποπαγή και αρχηγικά πολιτικά κόμματα, σε μια νέα μορφή πολιτικής θεωρίας και πράξης, όπου η πολιτική εξουσία θα την έχει ένα κεντρικό εθνικό συμβούλιο και όχι ένα μόνο πρόσωπο, ο πρόεδρος του κόμματος. Αυτό θα πρέπει να λάβει χώρα σε πλήρη συμφωνία με το Σύνταγμα της Ελλάδος.
(τέλος πρώτου μέρους)
*Ο Γιώργος Παύλος είναι καθηγητής φυσικής και φιλοσοφίας στο ΔΠΘ.
Ηγείται επιστημονικής ομάδα που εργάζεται ερευνητικά στην θεωρία της πολυπλοκότητας και έχει αναπτύξει διεθνείς επιστημονικές συνεργασίες με Ρωσία, Αμερική, Βραζιλία και άλλες χώρες
Παράλληλα με τις θετικές επιστήμες έχει παρουσιάσει πρωτοποριακό φιλοσοφικό έργο και έχει διδάξει φιλοσοφία της επιστήμης και φιλοσοφία του πολιτισμού σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια. Ηγείται ο ίδιος ομάδας που έχει παράγει πρωτότυπη Ολιστική Γλωσσική και Βιωματική Μέθοδο Διδασκαλίας της Ελληνικής και άλλων γλωσσών μέσα από την τέχνη και τον πολιτισμό. Έχει σχεδιάσει το πρόγραμμα «Ελλάδα, Διεθνές Σχολείο Πολιτισμού» στα πλαίσια του οποίου έχουν υλοποιηθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό περισσότερα από 20 διεθνή Θερινά και άλλα σχολεία ελληνικής γλώσσας και ελληνικού πολιτισμού. Στα σχολεία αυτά έχουν φιλοξενηθεί και έχουν εκπαιδευθεί δωρεάν μερικές χιλιάδες νέων, μαθητών, φοιτητών και επιστημόνων, ομογενών και αλλοδαπών, στην Ελληνική γλώσσα και στον Ελληνικό πολιτισμό. Έχει εκδώσει σειρά βιβλίων όπως: α)Νόστος Ασύμμετρος Προσώπου, το φως και το ταξίδι, β)Τοπίο Μυστικό, Γνώση του Πάθους και του βάθους, γ) Ενός θνητού κραυγή.
Τελευταίο του βιβλίο είναι το βιβλίο «Γεωπολιτική της Ρωμανίας και Πολιτειολογία της Ρωμηοσύνης». Στο βιβλίο αυτό έχει επεξεργαστεί σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, πρωτοποριακή πολιτική πρόταση για μια νέα μορφή Συνοδικής και Αμεσοδημοκρατικής Πολιτειολογίας εμπνευσμένης από τον διαχρονικό Ελληνικό και Ορθόδοξο Πολιτισμό. Η πρόταση αυτή του Γιώργου Παύλου έχει υιοθετηθεί από πολλούς ευαίσθητους Έλληνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει το Παγκόσμιο Πολυκεντρικό και Αυτοοργανούμενο Πολιτικό Δίκτυο.
Περισσότερα για τον Γιώργο Παύλο Δες στο www.gpavlos.gr