Στα τέλη του 6 αιώνα στην Ιταλία εξαπλώθηκε φοβερή επιδημία πανώλης, στην έναρξη της οποίας πέθανε ο πάπας Πελάγιος ο Δεύτερος. Τότε ο Άγιος Γρηγόριος ομόφωνα εκλέχθηκε διάδοχός του. Κάλεσε το λαό της Ρώμης να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους. Στο βίο του Αγίου λέγεται ότι απευθύνθηκε στο λαό με τα εξής λόγια:
«Αρμόζει, αδελφοί αγαπημένοι, ώστε την τιμωρία του Θεού, την οποία έπρεπε να φοβόμαστε, να τη φοβόμαστε τώρα, που μας βρήκε αυτή η τιμωρία. Είθε να μας ανοίξει αυτή η συμφορά τις πόρτες προς τον Θεό, και η ίδια η θλίψη που ζούμε, ας κατεδαφίσει την σκληρότητα της καρδιάς μας… Λοιπόν, ας ψάχνει ο καθένας από μας προστασία στα δάκρυα της μετάνοιας, όσο έχουμε ακόμα χρόνο για να κλαίμε».
Στο κήρυγμά του κάλεσε όλο το λαό της Ρώμης να μετανοήσουν και να νηστέψουν τρείς μέρες. Την τέταρτη μέρα, ο Άγιος Ιεράρχης πρωτοστάτησε σε παράκληση και λιτανεία μετάνοιας στην εγκαταλελειμμένη από την αρρώστια πόλη, όπου συγκεντρώθηκαν πολλοί κληρικοί και λαός. Όπως λέει η παράδοση, όταν η λιτανεία περνούσε δίπλα από το κάστρο, όπου βρίσκεται ο τάφος του αυτοκράτορα Αδριανού (τώρα είναι κάστρο του Αγίου Αγγέλου κοντά στο Βατικανό), έγινε το θαύμα: πάνω από τον τρούλλο του εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο οποίος έβαλε στο θηκάρι το ξίφος του που έβγαζε φωτιές, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο ότι οι προσευχές των Ρωμαίων ακούστηκαν στους Ουρανούς. Και η πανώλη σταμάτησε.
Η μορφή του Αρχαγγέλου που βάζει το ξίφος του στο θηκάρι στεφανώνει και σήμερα τον τρούλο του κάστρου, γι’ αυτό και φέρει αυτό το όνομα. Αυτό υπενθυμίζει συνεχώς στους πιστούς και τις φοβερές επιπτώσεις της απομάκρυνσης από τον Θεό και το γεγονός ότι η μετάνοια προσελκύει το έλεος του Θεού.
http://hristospanagia3.blogspot.com/2020/05/blog-post_71.html