Η μακαρία Συγκλητική έλεγε πρέπει να επαινούμε τις ψυχές που εύκολα εξαντλούνται στον αγώνα του καλού, όπως και τις ψυχές εκείνες που εύκολα απογοητεύονται και πέφτουν σε απόγνωση.
Σ' αυτές τις ψυχές, και το παραμικρό καλό αν παρουσιάσουν, πρέπει να το μεγαλοποιούμε και να το θαυμάζουμε. Έτσι θα τις δώσουμε θάρρος.
Αντίθετα, τα μεγάλα και σοβαρά σφάλματά τους να τα χαρακτηρίζουμε, ενώπιον τους, ως ελάχιστα και ανάξια λόγου.
Διότι ο διάβολος, που όλα τα διαστρέφει, καταφεύγει στην εξής πανουργία: Στους σπουδαίους και ασκητικούς άνδρες προσπαθεί να αποκρύψει τα αμαρτήματά τους και να τους κάνει να τα λησμονούν, για να τους εμπνεύσει την υπερηφάνεια.
Αντίθετα, σε εκείνους που ακόμα δεν έχουν στερεωθεί στην πνευματική ζωή, εμφανίζει συνεχώς τα αμαρτήματά τους ενώπιον τους, και μάλιστα τα εξογκώνει, για να τους οδηγήσει στην απόγνωση.
Τις αμφιταλαντευόμενες λοιπόν ψυχές πρέπει με στοργή να τις παρηγορούμε και να τις υπενθυμίζουμε την ανεξάντλητη συμπάθεια και καλοσύνη του Θεού. Να τις τονίζουμε ότι ο Κύριος μας είναι εύσπλαχνος και μακρόθυμος και ότι ανακαλεί τις δίκαιες αποφάσεις Του εναντίον των κακών ανθρώπων, εφόσον βεβαίως αυτοί μετανοήσουν....
Ας παραδειγματισθούμε από το έργο των αρίστων κηπουρών, οι οποίοι όταν δουν ένα φυτό μικρόσωμο και ασθενικό, το ποτίζουν και το φροντίζουν πολύ, για να στερεωθεί. Αντίθετα, όταν δουν σε ένα φυτό μια πρόωρη ανάπτυξη των κλάδων, αμέσως κλαδεύουν τα άχρηστα κλαδιά, για να μην ξεραθεί γρήγορα.
Και οι γιατροί, σε άλλους αρρώστους δίνουν πλούσια διατροφή και τους προτρέπουν να κάνουν περίπατο, ενώ σε άλλους επιβάλλουν αυστηρή δίαιτα και τους υποχρεώνουν να παραμείνουν ακίνητοι.
Σελίδες από τον Ευεργετινό(τομ.Α)
Εν τω βίω της Αγίας Συγκλητικής