"Φοβούμαστε πως το μεγάλο πλήθος των ανθρώπων, όσοι αφήκαν τα χωράφια και συγκεντρώθηκαν στις πόλεις κι όσοι παράτησαν τη γεωργία και μαζεύτηκαν στα βιομηχανικά κέντρα, φοβούμαστε λοιπόν πως δεν καταλαβαίνουν πια τι πάει να πει ευκρασία αέρων, ευφορία των καρπών της γης και καιροί ειρηνικοί. Οι τωρινοί άνθρωποι, που στιβάχτηκαν στις τσιμεντένιες πολυκατοικίες των πόλεων και δεν βλέπουν ήλιο και δεν πατούν χώμα, μιλάνε και μαλλώνουν για κάποιους χώρους μέσα στην πόλη, που τους ονομάζουν "πνεύμονες"... Ο άνθρωπος που ζει έξω από τις μεγάλες πόλεις και τα βιομηχανικά κέντρα αισθάνεται τον Θεό πολύ πιο κοντά του. Τον βλέπει μέσα στα έργα του, την ημέρα, τη νύχτα, τη βροχή, τον ήλιο, τη βλάστηση και την καρποφορία της γης. Η ζωή του και ο κόπος του είναι μια συνεργασία με τα φυσικά φαινόμενα, πίσω από τα οποία είναι η πατρική πρόνοια του Θεού. Η επιστήμη λέει για φυσικούς νόμους, σύμφωνα με τους οποίους γίνονται όσα γίνονται στην υλική κτίση. Μα είναι αλήθεια πως πίσω απο τους λεγόμενους φυσικούς νόμους είναι ο Λόγος του Θεού, "δι' ου τα πάντα εγένετο" και εξακολουθούν να γίνονται. Δεν είναι αυταπάτη ούτε πλάνη, αλλά θεία πραγματικότητα και βέβαιη ελπίδα, όταν η σύναξη της Εκκλησίας δέεται και ζητάει από τον Κύριο να λειτουργήσουν ευεργετικά οι φυσικοί νόμοι, για την καρποφορία της γης. "Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης, και καιρών ειρηνικών...".
[Επισκόπου Διονυσίου Ψαριανού. Η Θεία Λειτουργία.
Αποστολική Διακονία 1986, σελ. 70-72]
http://iaspis.blogspot.com