Ἔως πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος; ἕως πότε ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ;
ἕως τίνος θήσομαι βουλὰς ἐν ψυχῇ μου, ὀδύνας ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρας καὶ νυκτός; ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾿ ἐμέ;
ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεός μου· φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον,
μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου· ἴσχυσα πρὸς αὐτόν· οἱ θλίβοντές με ἀγαλλιάσονται, ἐὰν σαλευθῶ.
ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ ἐλέει σου ἤλπισα, ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου· ᾄσω τῷ Κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ ῾Υψίστου.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
2 Ως πότε, Κύριε,
θα μ’ έχεις αποξεχασμένον;
ως πότε θα ΄σαι αδιάφορος για μένα;
3 Ως πότε θα ΄χω έγνοιες στην ψυχή μου,
θλίψεις μες στην καρδιά μου
καθημερνά;
ως πότε θα θριαμβεύει ο εχθρός μου
εναντίον μου;
4 Ρίξε το βλέμμα σου σ’ εμένα κι αποκρίσου μου,
Κύριε και Θεέ μου, κραταίωσέ με
για να μην αποκοιμηθώ
τον ύπνο του θανάτου,
5 για να μην πουν οι εχθροί μου,
«τον νικήσαμε»,
κι οι αντίπαλοί μου
χαρούνε που κλονίστηκα.
6 Αλλά εγώ στην ευσπλαχνία σου εμπιστεύομαι·
για τη βοήθειά σου θ’ αγάλλεται
η καρδιά μου·
θα υμνολογώ τον Κύριο
για όσα μου ΄χει κάνει.