[…] Η Μετάνοια δεν νοείται σαν ενασχόληση με την αμαρτωλότητα του ανθρώπου, αλλά σαν επίγνωση της ανεπάρκειας και των περιορισμών του ανθρώπου και σαν συνειδητοποίηση της ανάγκης του να αποκτήσει την χάρη του Θεού. Έτσι η μετάνοια δεν πρέπει να συνοδεύεται με ένα παροξυσμό ενοχής αλλά με μια αντίληψη της αποξένωσής μας από τον συνάνθρωπο και τον Θεό. «Το έλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου» Διότι το έλεός Του μένει για πάντα (Ψαλμός 135). «Μετάνοια είναι να στερηθείς κάθε σωματική παρηγοριά, χωρίς καθόλου να λυπηθείς», λέγει ο Άγιος Ιωάνης της Κλίμακος. Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος τονίζει ότι: «χωρίς προσευχή και μετάνοια κανένας δεν ξέφυγε καμιά συμφορά. Είναι αληθοφανές ότι η μετάνοια στη ζωή μας καθαρίζει τον νου και τη συνείδηση. […]
Νικολάου Ζαχαριάδη
«Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμο του Άθω»