Μια πιο βιωματική επαφή με την Ελληνική Επανάσταση θα ενίσχυε ακόμη περισσότερο τη σχέση μας με το γεγονός
σχόλιο Γ.Θ : Μια έξυπνη και όμορφη ιδέα. Αξίζει να δώσουμε προσοχή...
και να Από τον Γιώργο Κ. Στράτο, Δικηγόρο – δημοσιογράφο
Για τις μεγάλες μέρες του έθνους μας πρέπει να δείχνουμε ξεχωριστή φροντίδα. Οχι απλώς με έναν εορτασμό-ξεπέτα που μέσα στη ρουτίνα του και την αποχαύνωση της αργίας καμιά φορά μπορεί και να ακυρώνει το νόημα της επετείου. Μα με τη διαρκή προσπάθεια να ανακαλύπτουμε πάντα κάτι περισσότερο, κάτι που θα μας οδηγεί πιο κοντά στην ουσία των ιδανικών, της θυσίας, των γεγονότων, των τόπων και των προσώπων.
Αυτή η διαρκής προσπάθεια, εκτός από φόρο τιμής στους ήρωες, συνιστά και το μόνο εχέγγυο ότι αναβαπτιζόμαστε στα νάματα της Ιστορίας και αναπαράγουμε τη δυνατότητά μας να ανταποκριθούμε στα καλέσματά της. Με δυο λόγια μόνο έτσι επιβεβαιώνουμε την πρόθεση αλλά και την ικανότητά μας να μείνουμε ζωντανοί και ελεύθεροι.
Γι’ αυτό καλές οι παρελάσεις, οι εκδηλώσεις, οι ομιλίες, οι σχολικές γιορτές, αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι απαραίτητη η επιδίωξη και μιας πιο βιωματικής σχέσης με την Ιστορία, καθώς αποτελεί γεγονός αναμφισβήτητο ότι μόνο οι βιωματικές σχέσεις είναι αυτές που αντέχουν στον χρόνο. Αυτές που με μεγαλύτερη ευκολία καταχωρίζουν τις πληροφορίες στο μυαλό μας και τις εγγράφουν ανεξίτηλα στην καρδιά μας.
Η 25η Μαρτίου είναι αναμφίβολα η μεγαλύτερη από τις μεγάλες μέρες της νεότερης Ιστορίας μας. Και ο αγώνας για την Εθνική Παλιγγενεσία αποτελεί κορυφαία στιγμή στην πορεία μας. Απλώς και μόνον εκ του γεγονότος ότι δίχως αυτές δεν θα είχαν ακολουθήσει οι υπόλοιπες. Εις ανάμνησιν αυτού του πολυσήμαντου γεγονότος και όσων το πραγματοποίησαν κόντρα στη λογική, στις προβλέψεις αλλά και τις προσπάθειες όσων το αντιπάλεψαν σφοδρά, και δεν ήταν μόνον οι Οθωμανοί, και στο οποίο δίχως περιστροφές οφείλουμε την ελευθερία μας, χρωστάμε και μια εγγύτερη προσέγγιση. Ο καθένας και η καθεμιά μας κατά τις δυνάμεις, τα ταλέντα και τα κέφια του.
Η γνωριμία με τον τόπο που διαδραματίστηκε το ιστορικό γεγονός, το μνημείο, αποτελεί το κατεξοχήν υλικό για τη δημιουργία της βιωματικής σχέσεως στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. Για όσους θέλουν να «ακούσουν» τη φωνή της Ιστορίας, μιλάνε τα χώματα και οι πέτρες. Συνεπώς μια επίσκεψη στα γνωστά και τα άγνωστα σημεία του Αγώνα έχει να μας αποκαλύψει πολλά. Οπου και όποια πέτρα της ελληνικής γης κι αν σηκώσεις, όλο και κάποια μάχη θα ’χει δοθεί κι εκεί! Και ευτυχώς όλο και κάποιος φιλότιμος πατριώτης της περιοχής θα ’χει φροντίσει να σωθούν δυο λόγια γι’ αυτόν που θα ’θελε να μάθει.
Αλλά και για όσους δεν μπορούν να απομακρυνθούν, η στήλη του αγαπητού Ελευθερίου Γ. Σκιαδά «Λες και ήταν χθες» φροντίζει να μας εφοδιάζει με τις κατάλληλες πληροφορίες γι’ αυτές τις περιηγήσεις στην Ιστορία μας, εντός των τειχών. Την περασμένη εβδομάδα για τη μάχη του Αναλάτου, στα όρια του Νέου Κόσμου με τη Νέα Σμύρνη, παλιότερα για τα ταμπούρια του αρχιστράτηγου του Αγώνα Γιώργη Καραϊσκάκη, στα Ταμπούρια του Πειραιά.
Αν δεν μπορείτε να πάτε πουθενά, διαλέξτε τον αγαπημένο σας ήρωα, ψάξτε ή γκουγκλάρετε για τους νεότερους μια περιπέτειά του που να σας συγκινεί και πείτε τη στο εορταστικό τραπέζι. Μεγάλο μνημόσυνο, κι ας κρατήσει μόνο λίγα λεπτά. Μετά, επειδή οι ήρωες ήταν πρωτίστως μερακλήδες, γι’ αυτό και αγαπούσαν την ελευθερία, βγάλτε του και μια ρετσινίτσα μ’ ένα κομμάτι μπακαλιάρο και ρίχτε κι ένα κλέφτικο στο cd, μέχρι να ’ρθουν τα κλαρίνα για τα τσάμικα.
Χρόνια πολλά! Ζήτω η πατρίς! Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821!
dimokratianews,
http://aktines.blogspot.com