Έκανε αυστηρή άσκηση και σπάνια έβλεπε άνθρωπο. Μοναδική του τροφή ήταν ο καρπός ενός φυτού, που ονομάζεται μαλωάς.
Ύστερα από τόσα χρόνια αγώνα, άρχισε να σκέφτεται:
«Άσκοπα έχασα εδώ τόσον καιρό. Παρ’ όλη τη σκληρή ζωή που έκανα, τίποτα δεν κατόρθωσα. Ούτε οπτασία είδα ούτε θαύμα έκανα, όπως οι παλαιοί πατέρες. Θα εγκαταλείψω αυτό τον τόπο και θα γυρίσω στον κόσμο».
Ενώ αυτά συλλογιζόταν κι ετοιμαζόταν να φύγει, παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου και του λέει:
- Τι σκέφτεσαι;
Ο ασκητής είπε με ειλικρίνεια το λογισμό του, οπότε ο άγγελος τον ρωτάει:
- Τι θαύμα θέλεις να κάνεις; Υπάρχει πιο συγκλονιστικό θαύμα απ’ την υπομονή και την ανδρεία, που σου χάρισε ο Θεός; Να έχεις τόσα χρόνια σ’ αυτό τον άγριο τόπο και ν’ αγωνίζεσαι τόσο αυστηρά; Για σκέψου! Ποιός σου έδωσε τη δύναμη να υπομένεις αγόγγυστα και να τρέφεσαι μόνο με μαλωά; Κάθισε λοιπόν στον τόπο σου, έχε υπομονή και ζήτησε από το Θεό να σου δώσει ταπείνωση.
Ο ασκητής ειρήνευσε με τα λόγια του αγγέλου κι έζησε την υπόλοιπη ζωή του καρτερικά στον τόπο εκείνο.