Ρίζες, θα έλεγε ο μεγάλος Αμερικανός ψυχολόγος Αβραάμ Μάσλοου, είναι η παροχή ασφάλειας και σταθερότητας που οφείλει να προσφέρει στο παιδί η οικογένειά του. Όπως ακριβώς η σταθερότητα, η ανάπτυξη και η καρποφορία ενός φυτού εξαρτάται από το υγιές ριζικό σύστημα, έτσι και η ζωή του κάθε ανθρώπου και ιδιαίτερα του παιδιού για την αύξηση, τη συντήρηση, την ωρίμαση και την ολοκλήρωσή του εξαρτάται από την ποιότητα των ριζών του.
Η καλύτερη και πλέον αποτελεσματική τροφή που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας είναι όταν τα βοηθήσουμε να δημιουργήσουν μια υγιή προσωπική και ζωντανή σχέση με την πηγή της ζωής με το θεανδρικό πρόσωπο του αναστημένου Χριστού. Καθώς μεγαλώνουν και αναπτύσσονται μέσα στη χάρη Του, οι ρίζες τους βαθαίνουν, γίνονται σταθερές και ανθεκτικές για να αντέξουν στα δρολάπια και τις θύελλες της ζωής καθώς το αδύναμο σκαρί τους θα ταξιδεύει μεσοπέλαγα της ζωής.
Η σχέση των γονιών με τον Θεό, μεταξύ τους, με τα παιδιά τους και με το περιβάλλον μπορεί είτε να βοηθήσει να αναπτύξουν καλύτερες, δυνατότερες και υγιέστερες ρίζες είτε αντίθετα ατροφικές και θνησιγενείς.
Ενώ το βάθεμα της ζωής των παιδιών εξαρτιέται από τις ρίζες τους, τα ύψη στα οποία μπορούν να πετάξουν και να σελαγίζουν εξαρτώνται από την ποιότητα και τη δύναμη των φτερών που διαθέτουν. Τα φτερά υποδηλώνουν τη δημιουργικότητα, το θάρρος, την εκτίμηση, την αυτοπεποίθηση,τη θέληση τη χαρά και το γέλιο, την εσωτερική και εξωτερική ελευθερία. Τα φτερά βοηθούν τα παιδιά να πλησιάσουν άφοβα τον Κύριο και να του επιτρέψουν να τα ελευθερώσει από τους ποικίλους φόβους, προσωπικούς, οικογενειακούς κοινωνικούς. Απαλλαγμένα από αυτοεπιβαλλόμενους περιορισμούς και όχι μόνο, όλως ελεύθερα, να γίνουν γι’ αυτό που πλάστηκαν: «κατ’ εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού».
Για να δώσουμε φτερά στα παιδιά μας, πρέπει να τα διαθέτουμε εμείς οι ίδιοι διότι «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος»(Λουκιανός).Τα φτερά ανυψώνουν τα παιδιά πάνω από τη ρουτίνα, τη συμβατικότητα και τα γήινα. Από το ύψος αποκτούν νέα αντίληψη της ζωής. «Όποιος πετάει ψηλότερα, βλέπει μακρύτερα». Τα παιδιά ατενίζουν πέρα από τους ορατούς περιορισμένους και ασφυκτικούς ορίζοντες και χαίρονται με καρδιά άδολη τις χαρές της ζωής που απλόχερα σκόρπισε η αγάπη του Θεού
Τα παιδιά μάς επιτρέπουν να μοιραζόμαστε τα φτερά τους κάθε φορά που μας προσκαλούν από το ανοιχτό παράθυρο να δούμε το εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα, να μοιραστούμε ένα συναίσθημά τους από την ανάγνωση ενός αγαπημένου βιβλίου ή να προχωρήσουμε μαζί τους ένα βήμα παραπέρα κάτω από το ιλαρό φως ενός κεριού ή καντηλιού στο βραδινό τραπέζι ή στη οικογενειακή βραδινή προσευχή.
Ως γονείς οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τη δική μας δημιουργικότητα για να ενισχύσουμε και ισχυροποιήσουμε την ανάπτυξη των φτερών των παιδιών μας ώστε να μπορούν να απολαύσουν όσα τους προσφέρει ο Δημιουργός. Η δέσμευση απέναντι στα παιδιά μας θα απελευθερώσει τη δημιουργικότητα που χρειάζεται για να ενδυναμώσουν τα φτερά τους.
Υπάρχει ένα «μυστικό» στο οποίο οφείλουμε να μυήσουμε τα παιδιά μας ώστε να καταλάβουν και να βιώσουν το «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» ( Φιλ. 4, 13) και το «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15,5 ) για να σταθούν σωστά απέναντί τους και να ισορροπήσουν χωρίς παρενέργειες υπεροψίας ή πεσιμισμού.
Αθ. Αστ. Γκάτζιος
https://themeliosiaspis.wordpress.com