«... ο μακαριστός αυτός άνθρωπος διακρινόταν για το πρεσβυτικό του ήθος και την αγγελική του όψη και ευωδίαζε από αγιοσύνη και χάρη θεία. Ακόμη ο λόγος λέγει και τα εξής γιά τον Άγιο:
«Όταν κάποιος απλώς τον συναντούσε κατά τύχη στο δρόμο, παρουσίαζε αμέσως μεγάλη βελτίωση στην αρετή, μόνο και μόνο με τη θέα τού Αγίου, και γινόταν στον εσωτερικό του κόσμο κάποια μεταμόρφωση. Και καθένας πού η ψυχή του υπέφερε από κάποια συμφορά και λύπη, όταν και μόνο τον ατένιζε, εύρισκε ικανοποιητική παρηγοριά και ανακούφιση.
Επιπλέον, από τον Άγιο έβγαινε και κάποια υπέρφωτη λάμψη και το πρόσωπό του έλαμπε περισσότερο παρά του Μωυσή. Όταν καμιά φορά συνέβαινε να τον συναντήσουν στο δρόμο κάποιοι αιρετικοί, και μόνο αν απολάμβαναν τη γλυκιά του ομιλία, έφευγαν ύστερα, αφού πριν είχαν αποβάλει από την ψυχή τους την αίρεση, πού είχε συναυξηθεί με την ηλικία τους, και έβαζαν βαθιά στην καρδιά τους τον ορθό λόγο της αληθείας».
Από τον βίο του Αγίου Νικολάου Μύρων της Λυκίας
http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com
https://proskynitis.blogspot.com