Τέλεσε για τελευταία φορά την Θεία Λειτουργία στις 10 Δεκεμβρίου 1908.Τρία χρόνια πρό τῆς κοιμήσεώς του, ὑπέφερε μέ ὑπομονή, ὀδυνηρή φλεγμονή τοῦ οὐροποιητικοῦ του συστήματος. Οἱ πόνοι του δέν τόν ἄφηναν νά ἡσυχάσει παρά μόνον 15-20 λεπτά τό εἰκοσιτετράωρο.
Οἱ γιατροί τοῦ συνιστοῦσαν κατάλυση τῆς νηστείας, ἀλλ’ αὐτός, ἐφ’ ὅρου ζωῆς, ἔκανε ὑπακοή στήν μακαριστή μητέρα του. Προσπαθοῦσε νά Κοινωνεῖ τά Ἅγια Μυστήρια, μέ πολύ κόπο βέβαια.
Είχε μιά εντελώς αδύνατη φωνή, με βασανιστικούς πόνους και στο τέλος εν μέσω λυγμών των πιστών, δίδαξε πάνω σε κάθισμα για τελευταία φορά.
Στίς τελευταῖες του ἡμέρες, πού τό στόμα του δύσκολα δεχόταν λίγο νερό, οἱ Ἱερεῖς τοῦ μετέδιδαν σταγόνες μόνον Τιμίου Αἵματος, μέ πολύ δυσκολία.
Στις 18 του μηνός είπε ''Δόξα τω Θεώ, ότι έχουμε δύο μέρες ακόμα, για να τα κάνουμε όλα''.
Στις 19 Δεκεμβρίου έχασε τις αισθήσεις του, το βράδυ συνήλθε αλλά με πυρετό. Λειτούργησαν μεσάνυκτα για να προλάβουν να τον κοινωνήσουν. Στις 6 το πρωΐ του διάβασαν την ευχή ''εις ψυχορραγούντα''.
Απεβίωσε στην Κρονστάνδη στις 07:40 το πρωΐ της 20ης Δεκεμβρίου 1908.
Σέ σημειώσεις πού ἔγραψε τό τελευταῖο ἔτος τῆς ζωῆς του, ἀναφέρει: «Σέ ὑπηρέτησα, Κύριε, μέ ὅλες μου τίς δυνάμεις. Ἔκανα ὅμως πολλά σφάλματα. Ὁ ἐχθρός μέ πολεμοῦσε σκληρά. Κάλυψε, μέ τήν φιλανθρωπία Σου, ὅλες τίς ἁμαρτίες μου, Κύριε».
Τό σκήνωμά του, ἀφοῦ ἐξετέθη σέ προσκύνηση στήν Κρονστάνδη, μεταφέρθηκε ἐν πομπῇ στήν Ἁγία Πετρούπολη, ὅπου, παρουσία καί τῆς τελευταίας μαρτυρικῆς τσαρικῆς οἰκογενείας, πλήθους Κληρικῶν, μοναστριῶν, καί ἀμέτρητου πενθηφόρου καί δακρυσμένου λαοῦ.
Η κηδεία του ήταν επιβλητική. Την ακολούθησαν πάνω από 20.000 πιστοί. Συμμετείχε ο Πρωθιεράρχης της Ρωσικής Εκκλησίας με πολλούς Επισκόπους, 60 Ιερείς και 20 Διακόνους.
https://proskynitis.blogspot.com
Οἱ γιατροί τοῦ συνιστοῦσαν κατάλυση τῆς νηστείας, ἀλλ’ αὐτός, ἐφ’ ὅρου ζωῆς, ἔκανε ὑπακοή στήν μακαριστή μητέρα του. Προσπαθοῦσε νά Κοινωνεῖ τά Ἅγια Μυστήρια, μέ πολύ κόπο βέβαια.
Είχε μιά εντελώς αδύνατη φωνή, με βασανιστικούς πόνους και στο τέλος εν μέσω λυγμών των πιστών, δίδαξε πάνω σε κάθισμα για τελευταία φορά.
Στίς τελευταῖες του ἡμέρες, πού τό στόμα του δύσκολα δεχόταν λίγο νερό, οἱ Ἱερεῖς τοῦ μετέδιδαν σταγόνες μόνον Τιμίου Αἵματος, μέ πολύ δυσκολία.
Στις 18 του μηνός είπε ''Δόξα τω Θεώ, ότι έχουμε δύο μέρες ακόμα, για να τα κάνουμε όλα''.
Στις 19 Δεκεμβρίου έχασε τις αισθήσεις του, το βράδυ συνήλθε αλλά με πυρετό. Λειτούργησαν μεσάνυκτα για να προλάβουν να τον κοινωνήσουν. Στις 6 το πρωΐ του διάβασαν την ευχή ''εις ψυχορραγούντα''.
Απεβίωσε στην Κρονστάνδη στις 07:40 το πρωΐ της 20ης Δεκεμβρίου 1908.
Σέ σημειώσεις πού ἔγραψε τό τελευταῖο ἔτος τῆς ζωῆς του, ἀναφέρει: «Σέ ὑπηρέτησα, Κύριε, μέ ὅλες μου τίς δυνάμεις. Ἔκανα ὅμως πολλά σφάλματα. Ὁ ἐχθρός μέ πολεμοῦσε σκληρά. Κάλυψε, μέ τήν φιλανθρωπία Σου, ὅλες τίς ἁμαρτίες μου, Κύριε».
Τό σκήνωμά του, ἀφοῦ ἐξετέθη σέ προσκύνηση στήν Κρονστάνδη, μεταφέρθηκε ἐν πομπῇ στήν Ἁγία Πετρούπολη, ὅπου, παρουσία καί τῆς τελευταίας μαρτυρικῆς τσαρικῆς οἰκογενείας, πλήθους Κληρικῶν, μοναστριῶν, καί ἀμέτρητου πενθηφόρου καί δακρυσμένου λαοῦ.
Η κηδεία του ήταν επιβλητική. Την ακολούθησαν πάνω από 20.000 πιστοί. Συμμετείχε ο Πρωθιεράρχης της Ρωσικής Εκκλησίας με πολλούς Επισκόπους, 60 Ιερείς και 20 Διακόνους.
https://proskynitis.blogspot.com