Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά, που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς, που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί. Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι.
Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον Ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους. Θείο Δώρο είναι αυτή η ευλογημένη κατάσταση, όχι δικό μας κατόρθωμα.
Και αφού είναι δώρο, πρέπει να ευχαριστούμε το Δωρητή με ταπείνωση. Ταπείνωση! Η βάση κάθε Αρετής και η προϋπόθεση της Πνευματικής καρποφορίας! Έχετε ταπείνωση; Έχετε το Θεό. Τα έχετε όλα! Δεν έχετε ταπείνωση; Τα χάνετε όλα!
Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου,«Ο δρόμος της ζωής» -επιλογές-, Ι.Μ.Παρακλήτου)
https://proskynitis.blogspot.com