Εἶναι καὶ ἄλλοι παράγοντες, τοὺς ὁποίους συνοψίζει σὲ πρόσφατο ἄρθρο του ὁ κ. Γ. Κ. Στεφανάκης. Γράφει: «Ὁ χρόνος κυλᾶ εἰς βάρος μας. Ἡ κρίση ἔχει φέρει ὑπογεννητικότητα. Πολλοὶ ἱκανοὶ γοργὰ φεύγουν. Ἡ χώρα κατακλύζεται ἀπὸ οἰκονομικοὺς μετανάστες. Κατὰ πλειοψηφίαν εἶναι Μουσουλμάνοι. Θρησκευτικῶς αἰσθάνονται ἐγγύτητα πρὸς τὴν Τουρκία. Μάλιστα δὲ τὴν ἔντονα ἰσλαμικὴ τοῦ κ. Ἐρντογάν. Ἀλλʼ ἡ Τουρκία εἶναι ἱστορικὸς ἀνταγωνιστὴς καὶ ἐπίβουλος (ΣΣ. τῆς Ἑλλάδος). Καραδοκεῖ, ἀσφαλῶς, νὰ ἐπαναλάβει ἐδῶ τὰ τῆς Κύπρου. Καὶ αὐτά, ἄλλωστε, κατὰ μίμηση τῶν τῆς Πόλης καὶ Σμύρνης τοῦ 1955. Αὐτὸ εὐθὺς ὡς βρεῖ κατάλληλη εὐκαιρία. Ἔτσι ἔχουν ὀρθολογικὰ τὰ πράγματα. Ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι του» (ἄρθρο «Ἐντὸς στόχου», ἐφημ. «Ἑστία» 27-5-2015).
Καὶ αὐτὰ μέν, μαζὶ μὲ πολλὰ ἄλλα, τὰ ζοῦμε καθημερινὰ ἐδῶ καὶ χρόνια. Εἶναι δὲ ἀποτελέσματα τῆς ἐπίμονης ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν ἅγιο νόμο τοῦ Θεοῦ. Μιᾶς ἀποστασίας ἡ ὁποία προβάλλει θρασύτατα «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» σὲ κάθε ἐκδήλωση τῆς καθημερινῆς ζωῆς. Τελευταῖα δὲ ὀρθώνει τὸ ἀνάστημά της μὲ μία ἀλαζονικὴ ἀθεΐα καὶ ἀνοικτὸ πόλεμο κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.
Ὅλα αὐτὰ δὲν τὰ ἀγνοεῖ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μακροθυμεῖ καὶ μᾶς δίνει καιρὸ καὶ εὐκαιρίες μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς. Ὅμως ἂς μὴν ἀπατώμεθα. Ἔχει καὶ ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ τὰ ὅριά της. Ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ μᾶς δίνει μὲν εὐκαιρίες μετανοίας, ἀλίμονο ὅμως ἂν συνεχίσουμε νὰ καταφρονοῦμε τὸν πλοῦτο τῆς ἀγαθότητος, τῆς ἀνεκτικότητος καὶ τῆς μακροθυμίας του ποὺ δείχνει σὲ μᾶς (βλ. Ρωμ. β΄ 4). Οἱ συνέπειες μιᾶς τέτοιας καταφρονήσεως καὶ ἀμετανοησίας θὰ εἶναι ὀδυνηρότατες. Ὑπεύθυνοι δὲ θὰ εἴμαστε ἐμεῖς, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι. Πολιτικοὶ καὶ λαός. Ὁ Θεὸς λοιπὸν νὰ βάλει τὸ χέρι του!
http://www.osotir.org/el/epikeres-eidiseis/apopseis-kriseis/item/34576-the-s-n-valei-t-xeri-tou