Σε ένα χωριό ο πατέρας πέθανε ξαφνικά. Είχε έναν γιο - έναν ιερέα. Ο απρόσμενος θάνατος του πατέρα στεναχωρησε τον γιο του. Έχοντας επιστρέψει στο σπίτι , πήγε στο κρεβάτι.
Αναφέρει.... Μόλις ξαπλωσα , άκουσα κάποιον πικρά να κλαίει. Φοβούμενος να ανοίξω τα μάτια μου, με ειλικρίνεια ρώτησα:
- Νάντια, είσαι εσύ, αγαπητή μου;
Φοβόμουν να ακούσω την απάντηση, επειδή σκέφτηκα ότι ήταν η νεκρή αδελφή μου. Είχα χάσει μια αδελφή παλιότερα. . Αλλά στην ερώτησή μου, το θλιβερο κορίτσι απάντησε:
- Όχι, δεν είμαι η Ναντια!!!
- Ποια είσαι; Ρώτησα. - Πες μου τι χρειάζεσαι; Θα κάνω τα πάντα.
Τότε απάντησε:
- Το όνομά μου είναι Βαρβάρα . Για χάρη του Θεού, να προσεύχεστε και για μένα, θυμηθείτε με στη Θεία Λειτουργία!
Υποσχέθηκα να το κάνω και οι λυγμοι υποχώρησαν. Μετά από αυτό άνοιξα τα μάτια μου, δεν υπήρχε κανείς στο δωμάτιο. Όταν ήρθαν οι συγγενείς μερικές μέρες αργότερα, ζήτησα από το γαμπρό της συζύγου το όνομα της αδελφής του, που είχε πεθάνει πρόσφατα στη Μόσχα. Απάντησε:
- Βαρβάρα Νικολάεβνα.
Τότε του είπα για το όραμά μου. Ήταν έκπληκτος για την ιστορία και αμέσως άρχισε να θυμάται την αδελφή του. "
"ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΏΝ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΙΕΡΈΩΝ"