ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)
1) Ένα φίδι δάγκωσε μια μοναχή του Σαμτάβρο. Αμέσως έτρεξε στον πατέρα Γαβριήλ, ο οποίος τότε ήταν βαριά άρρωστος. Εκείνος τότε μισοσηκώθηκε από το κρεβάτι, σταύρωσε την πληγή, τη ράντισε με αγιασμό και την καθησύχασε:
- Μη φοβάσαι. Πήγαινε να σε δει κι ο γιατρός. Η μοναχή ηρέμησε. Ο π. Γαβριήλ παρακάλεσε και τη μοναχή Παρασκευή να τη συνοδέψει στην κλινική. Οι γιατροί ανησύχησαν, γιατί δεν είχαν το αντίδοτο για το δηλητήριο και της είπαν να καθίσει για να δουν αν θα πρηστεί το πόδι. Περνούσε η ώρα και δεν διαπίστωναν καμιά αλλαγή. Ο π. Γαβριήλ γλίτωσε τη μοναχή από βέβαιο θάνατο. Μάλιστα όποτε κάποιος φοβόταν για κάτι, ο Γέροντας του έλεγε χαρακτηριστικά:
- Τότε γιατί έχεις τον π. Γαβριήλ;
2) Ο π. Γαβριήλ πονούσε πολύ για τη χώρα του. Όταν τον έπιανε η μελαγχολία για τη Γεωργία, φώναζε τη μοναχή Παρασκευή που τον φρόντιζε και την παρακαλούσε να τραγουδάει ένα νανούρισμα, το «Ιαβ-νάνα». Αυτή η μελαγχολική μελωδία του θύμιζε τον πόνο των Γεωργιανών.
- Αλοίμονο στον μοναχό ή στη μοναχή που δεν νιώθουν τον πόνο του λαού τους! Πώς μπορεί ο μοναχός να είναι καλά όταν ο λαός βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση; Όπου είναι ο λαός εκεί είναι και ο μοναχός!
https://proskynitis.blogspot.com