Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Δεν αντιλαμβάνομαι ειλικρινά γιατί σοκάρονται κάποιοι στον ελληνικό μεταναστευτικό παράδεισο με τις εκδηλώσεις υπερηφάνειας και ομοψυχίας των Τούρκων που «χαιρετούν στρατιωτικά» τις ένοπλές δυνάμεις της πατρίδας τους σε όλες τις άκρες της γης.
Δηλαδή τι ακριβώς περίμεναν; Να βρίζουν τον Ερντογάν που προασπίζει με τα όπλα ζωτικά τουρκικά συμφέροντα; ‘Η να μοιράζουν ροδοπέταλα στους Κούρδους, τραγουδώντας “make love not war”;
Προσωπικά κατάθλιψη και ένα είδος ενδόμυχου φθόνου μου προκαλεί αυτή η επίδειξη εθνικού φρονήματος από τους γείτονες που αποδεικνύουν ότι παραμερίζουν κάθε πολιτική διένεξη ή διαφορά όταν έρθει η ώρα να εμπλακεί η χώρα τους σε πολεμικές αναμετρήσεις. Με πάει πίσω, στην δική μας ιστορία, μέρες που είναι, όταν ολόκληρος ο Ελληνικός λαός συσπειρώθηκε πίσω από το ηρωικό “OXI” του «δικτάτορα» Μεταξά. Μόνο που τότε εμείς αμυνόμασταν «υπέρ βωμών και εστιών». Ενώ οι Τούρκοι μπουκάρουν σε μια ξένη χώρα για να διασφαλίσουν τα νώτα τους με τον τρόπο που ξέρουν καλύτερα: «Εθνοκάθαρση, εκτοπισμός, αντικατάσταση πληθυσμών» Είναι ηγέτης πολύ μεγάλου διαμετρήματος, δυστυχώς για εμάς, ο Ερντογάν.
Δεν λογαριάζει, δεν χαμπαριάζει και κυρίως δεν…μασάει. Προκαλεί δε βαρύτατη μελαγχολία η σύγκριση με τους δικούς μας ψοφοδεείς πολιτικούς του σήμερα που δεν τολμούν ούτε τις αναιδείς παρεμβάσεις του Αμερικανού πρέσβη να…αναχαιτίσουν.
Ο Σουλτάνος καταρρίπτει ρωσικά μαχητικά, καγχάζει δημόσια με τις παλινωδίες του Τράμπ, χλευάζει και απειλεί την «ισχυρή» Ευρωπαική Ενωση. Και έτσι κερδίζει πόντους στο εσωτερικό της πατρίδας του, αλλά στο διεθνές στερέωμα όπου όλοι τον αντιμετωπίζουν με δέος. Μέχρι και νομιμοποιητική βάση για την απρόκλητη εισβολή στη Συρία του προσέφεραν οι ΗΠΑ αποδεχόμενες την…αναγκαιότητα της στην συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός: «Αντιλαμβανόνται», λένε «τις νόμιμες ανησυχίες της Τουρκίας για την ασφάλεια στα νότια σύνορα της».
Που της επιτρέπουν να προχωρήσει σε κατάληψη και ντε φάκτο απόσχιση μιας πλατιάς λωρίδας συριακού εδάφους. Άλλο το μέγεθος της Τουρκίας, θα μου πείτε. Ωραία δικαιολογία θα σας πω εγώ. Δηλαδή όταν έρθει η σειρά μας τι περιμένετε να κάνει ο Ερντογάν και οι Αμερικανοί; Να μας λυπηθούν επειδή είμαστε μικροί και ανήμποροι; Ας μην ξεγελάμε τους εαυτούς μας. Δεν είναι μόνο ζήτημα συγκριτικής ισχύος η διαφορά νοοτροπίας στις πολιτικές ελίτ των δύο χωρών. Η Ελλάδα του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με την περήφανη «φτωχομάνα» του 1940.
Εχει μολυνθεί για τα καλά με το μικρόβιο του εθνομηδενισμού που ξεκίνησε αριστερόστροφα και σήμερα διαποτίζει οριζόντια ολάκερο το πολιτικό φάσμα. Η λογική του διαρκούς «κατευνασμού», του νεοραγιαδισμού, του δωσιλογισμού πάσης φύσεως προς τους ξένους έχει πάρει πλέον διαστάσεις διακομματικού δόγματος «πολιτικής ορθότητας».
Μόνο που αν έρθει ποτέ η απευκταία στιγμή να πάρουμε τα όπλα θα μας στοιχίσει πολύ ακριβά. Σε αντίθεση με τους Τούρκους που επιδεικνύουν αξιοθαύμαστη ομοψυχία και στοιχίζονται πίσω από τον ηγέτη τους, ασχέτως αν πολλοί από αυτούς τον κατακρίνουν για τις αυταρχικές μεθοδεύσεις του, εδώ θα έχουμε μια οργανωμένη Πέμπτη φάλαγγα πολιτικών, ολιγαρχών, δημοσιολόγων, θεατρίνων και «δικαιωματιστών» πάσης φύσεως να υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια. «Μην στέλνετε τα παιδιά μας στον πόλεμο, συνεκμετάλλευση και όχι κανόνια στο Αιγαίο» θα είναι το κεντρικό σύνθημα. Το έδαφος ήδη προετοιμάζεται και οι αντιστάσεις κάμπτονται γιατί ο ενδοτισμός και η προδοσία παίρνουν τον μανδύα του «πολιτικού ρεαλισμού».
Φανταστείτε να υπήρχε Ελληνας πολιτικός που να πρότεινε την δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» στην Βόρειο Ηπειρο για την προστασία της μειονότητας. Θα τον είχαν στείλει στο Γουδί με ανάποδη διαδικασία, ως προδότη πολεμοκάπηλο. Εδώ έχουμε φτάσει, να παρακαλάμε ως εθνικοί μαζοχιστές για την ταυτόχρονη έναρξης ενταξιακής πορείας των Σκοπίων και της Αλβανίας, μη τυχόν και χάσει η Ευρωπαική κουρελού τέτοια τεφαρίκια. Μπουκωνόμαστε με τα τουρκοσήριαλ των εθνικά ανάλγητων καναλαρχών, τις Οισέ και τις Φατιμά, τα “survivor made in Turkey”, τις τουρκομπριζόλες του πάμπλουτου λιγδο-χασάπη εσχάτως δε και την τουρκοενημέρωση σε πληρωμένες αποστολές Ελλήνων «δημοσιογράφων».
Τρίζουν τα κόκαλα του «Γέρου», του Μελά και του Καλαποθάκη , αλλά ο Τούρκος «παραγωγός»-νταβατζής μας κουνάει το δάχτυλο δηλώνοντας περήφανος για τον στρατιωτικό χαιρετισμό της εθνικής του ομάδας.
Tι θα γιορτάσει η σημερινή πολιτική τάξη από τον ξεσηκωμό του 21; Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει. Δεν το αφήνουν καλύτερα;
Ας περιοριστούν σε κανένα μνημείο για μάρτυρες του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος κι ας βλέπουν με απαξίωση τους απέναντι να χαιρετούν στρατιωτικά. Σύντομα θα τους δουν και στο κατώφλι του σπιτιού τους…
https://hellasjournal.com/2019/10/makari-na-deichname-to-idio-ethniko-fronima-i-yperifaneia-kai-i-omopsychia-ton-toyrkon/