Αισθάνομαι πολύ την χάρη των ασκητών και τα θυμιάματα που ευωδιάζουν, καθώς ανεβαίνουν στον ουρανό. Σύννεφα γύρω απ’ τον Άθωνα τα μοσχολίβανα! Αυτά τα μέρη άλλοτε τα εβάδιζαν άγιοι με μεγάλη αφοσίωση και προσευχή εις τον Θεό.
Και οι πέτρες, και αυτές έχουν εμποτισθεί με την Χάρη του Θεού, που προσείλκυαν οι άγιοι στον εαυτό τους. Αυτά τα πρόσωπα εκεί ήταν άνθρωποι ως άγγελοι του Θεού σταλμένοι εδώ στη γη. Έζησαν ζωή αγγελική. Έζησαν με έρωτα προς τον Θεό, με αφοσίωση, με αγάπη.
Καθώς ξυπνάω την νύχτα εδώ στο μοναστήρι, «βλέπω» το Άγιον Όρος να έχει πλημμυρίσει από την χάρη εξαιτίας των εωθινών προσευχών των πατέρων. Μόλις χτυπάει το τάλαντο, τρέχουν να ακούσουν «Εξεγερθέντες του ύπνου» και αρχίζουν με λαχτάρα, με αγάπη, με χαρά τις προσευχές. Τι να σας πω! Ανοίγει ο Παράδεισος!
Γλυκές, μελωδικές και πανανθρώπινες σημαίνουν του Αγίου Όρους οι καμπάνες!
Χτυπούν τα σήμαντρα εδώ και φθάνει ο απόηχος εκεί εις όσους μπορούν να ακροάζονται τον ήχο του Ουρανού μέσα εις το βουητό του κόσμου.
από το βιβλίο: «Άγιον Όρος – Οικουμενισμός και κόσμος» – Μοναχός Λουκάς Φιλοθεϊτης (Επιμέλεια εκδόσεως: Γραφικές τέχνες- Εκδόσεις «Το Παλίμψηστον»).
https://simeiakairwn.wordpress.com