Δευτέρα 26 Απριλίου 2021

Αμερικανική πρεσβεία, CIA και ΝΑΤΟ υποκινούσαν, σχεδίαζαν και «επιχορηγούσαν», με πακτωλό δολαρίων, μια πλειάδα σχεδίων εξόντωσης του Μακαρίου

«Δεν θα τα καταφέρουν εύκολα να με εξοντώσουν. Μη φοβάσαι. Δεν θα τα καταφέρουν εύκολα να υποδουλώσουν την Κύπρο»
 
Σήμερα, 42 χρόνια από τον θάνατο του Μακαρίου, οι χίλιοι Μακάριοι που θα ακολουθούσαν, χάθηκαν μέσα στη συνάφεια της συνθηκολόγησης, της συνδιαλλαγής, του βολέματος και της πλήρους υποχωρητικότητας

Ανδρούλα Γκιούρωφ
 
«Χίλιοι Μακάριοι σε ακολουθούν...» έγραφαν τα πανό τα οποία κρατούσαν χιλιάδες Κύπριοι, αποχαιρετώντας, με δάκρυα, το σεπτό σκήνωμα του πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, από πόλεις και χωριά, απ’ όπου περνούσε η νεκρώσιμος πομπή προς το Θρονί.
Ήταν Σάββατο, 3 Αυγούστου 1977, ώρα 5.15 το πρωί.
Το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου σε έκτακτη είδησή του η ώρα 6 το πρωί μετέδιδε: «Ο λαός πενθεί από σήμερα την αυγή τον θάνατο του Προέδρου της Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Ο Μακάριος απεβίωσε στις 5.15 το πρωί από καρδιακό έμφραγμα...». 
Μετά το πρώτο μούδιασμα, ο λαός ξέσπασε σε θρήνο. Με εξαίρεση αυτούς που επί χρήμασι τον υπομόνευαν, οργάνωναν απόπειρες δολοφονίας εναντίον του και έφεραν τους Αττίλες στην Κύπρο. Το 90% του πληθυσμού, που πίστευε τον ηγέτη του και εναπόθετε όλες του τις ελπίδες στην οξυδέρκεια και τον πατριωτισμό του, θρηνούσε τη μεγάλη απώλεια και το κενό που άφηνε πίσω του. Ένα κενό, που μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε κανένας άλλος να το αναπληρώσει.

O Mακάριος έκανε βάθρο της πολιτικής του ότι το Κυπριακό πρέπει να λυθεί μόνο με βάση τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ και του Σ. Ασφαλείας, θέση που υιοθετούσε ομόφωνα και το τότε Εθνικό Συμβούλιο. 
Τάχθηκε υπέρ της αξιοποίησης της πρότασης της Σοβιετικής Ένωσης για σύγκληση διεθνούς αντιπροσωπευτικής διάσκεψης στο πλαίσιο του ΟΗΕ.
Σήμερα κανένας ηγέτης δεν υιοθετεί μια τέτοια πρόταση. Αρκούνται σε πενταμερείς και τετραμερείς διασκέψεις, πλήρως ελεγχόμενες από τις δυνάμεις που συνωμοτούσαν και οργάνωναν πριν από 50-60 χρόνια τη «διευθέτηση» του Κυπριακού σε έναν εφιαλτικό διαμελισμό και στο πλαίσιο της πλήρους ΝΑΤΟποίησης της Κύπρου. 

Χάθηκαν μες στη συνάφεια της συνθηκολόγησης 

Σήμερα, 42 χρόνια από τον θάνατο του Μακαρίου, οι χίλιοι Μακάριοι που θα ακολουθούσαν, χάθηκαν μέσα στη συνάφεια της συνθηκολόγησης, της συνδιαλλαγής, του βολέματος και της πλήρους υποχωρητικότητας. 
Οι παρακαταθήκες του Μακαρίου, η αναγκαιότητα για μιαν αδέσμευτη και αποστρατιωτικοποιημένη Κύπρο μαγαρίζονται με τις υποκλίσεις και τους τεμενάδες προς τους κύριους ενόχους της κυπριακής τραγωδίας.
Αμερικανόδουλες κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο διαδέχονται η μια την άλλη.
Οι αυτονόητες διεκδικήσεις για δικαίωση της Κύπρου παρουσιάζονται ως γραφικές και οι υποστηρικτές τους στιγματίζονται ως «εθνικιστές» που δεν θέλουν λύση. 
Δεξιοί φιγουράρουν σε ψηφοδέλτια αριστερών και υποτιθέμενοι αριστεροί τραβούν κουπί προς διευθετήσεις σύμφωνα με τα σχέδια και τα θέλω του αμερικανοβρετανικού παράγοντα και στο βάθος την ικανοποίηση της Τουρκίας. 

Οι απόπειρες δολοφονίας και η αρχή του τέλους 

Η ελληνική Χούντα βρισκόταν πίσω από μια πλειάδα σχεδίων εξόντωσης του Μακαρίου, τις οποίες υποκινούσαν, σχεδίαζαν και «επιχορηγούσαν» με πακτωλό δολαρίων η αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία, η CIA, το ΝΑΤΟ, η χουντοελεγχόμενη ελληνική ΚΥΠ και όλο το κακό συναπάντημα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Με την εμφάνιση του Εθνικού Μετώπου ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την Κύπρο. Ο Μακάριος αντιστέκεται και ο λαός τον στηρίζει.
Δύο απόπειρες δολοφονίας του Μακαρίου στην Αθήνα το 1969 ματαιώνονται.
Στις 2 Φεβρουαρίου (1970) η εφημερίδα Κύπρος αποκάλυπτε: «Εχθρικαί προς την Κύπρον δυνάμεις κατήρτισαν σχέδιον διπλής ενώσεως, του οποίου η πλήρης εφαρμογή προβλέπεται έως τον προσεχή Μάρτιον».
Στις 17 Φεβρουαρίου παρενέβη η Σοβετική Ένωση μέσω δήλωσης του πρακτορείου Ταςς, το πλήρες κείμενο της οποίας διανεμήθηκε σε όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, ενδεικτικό της σημασίας που απέδιδε η τότε σοβιετική κυβέρνηση στην υπόθεση δικαίωσης της Κύπρου. 
«Η ένταση της εγκληματικής δραστηριότητας ενάντια στο κυπριακό κράτος δεν είναι καθόλου τυχαία. Αποτελεί συστατικό μέρος ενός γενικού σχεδίου ‘διευθέτησης’ του κυπριακού ζητήματος με στρατιωτικά μέσα, μιας διευθέτησης που έχει καλλιεργηθεί για πολύν καιρό σε ορισμένους κύκλους του ΝΑΤΟ», υπογραμμίζεται, μεταξύ άλλων, στη δήλωση.
Στις 20 Φεβρουαρίου η «Πράβντα» προειδοποιούσε με σχόλιό της τους «ιμπεριαλιστικούς κύκλους του ΝΑΤΟ και τα όργανά τους στην Κύπρο» να μη θίξουν την ανεξαρτησία της Κύπρου. 
Την ίδια ημέρα η «Ισβέστια»αναδημοσίευε δημοσίευμα της λιβανέζικης εφημερίδας «Ας Σάαμπ», σύμφωνα με το οποίο «οι τρομοκράτες του Εθνικού Μετώπου ετοιμάζουν απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου, στο πλαίσιο της προώθησης σχεδίων ΝΑΤΟϊκής ένωσης-διαμελισμού της Κύπρου και μετατροπής της σε μόνιμη επιθετική βάση του ΝΑΤΟ».
Ακριβώς την ημέρα της δολοφονικής απόπειρας κατά του Μακαρίου και αγνοώντας το γεγονός, το δυτικογερμανικό περιοδικό Der Spiegel αποκάλυπτε την ύπαρξη σχεδίου του δικτατορικού καθεστώτος της Αθήνας για πραξικόπημα στην Κύπρο, υπό την ονομασία Ερμής.
 
Η Τουρκία ήταν πλήρως ενήμερη για το σχέδιο «Ερμής», όπως και για όλα τα άλλα που θα ακολουθούσαν.
Στις 7, 8 και 9 Μαρτίου -δηλαδή την παραμονή, ανήμερα και επομένη της δολοφονικής απόπειρας κατά του Μακαρίου-, η εφημερίδα της ΕΔΕΚ «Τα Νέα» αποκάλυπτε έγγραφο του Γενικού Επιτελείου της Εθνικής Φρουράς, το οποίο περιείχε διαταγή να ληφθούν «πρόσθετα μέτρα επαγρυπνήσεως και να περιορισθώσιν εις απολύτως αναγκαίον και λογικόν αριθμόν αι άδειαι αξιωματικών εκτός έδρας των».
Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου στις 8 Μαρτίου και αργότερα τη δολοφονία του Π. Γιωρκάτζη από ανθρώπους της Ελληνικής ΚΥΠ με πρωταγωνιστή τον περιβόητο διοικητή των ελληνικών δυνάμεων καταδρομών στην Κύπρο, αντισυνταγματάρχη Δημήτρη Παπαποστόλου, ο Μακάριος πλέον πείθεται πως η Χούντα των Αθηνών και οι «δυνάμεις» που βρίσκονταν πίσω της δεν πρόκειται να σταματήσουν τον προδοτικό τους ρόλο για τη διχοτόμηση της Κύπρου και την πλήρη ΝΑΤΟποίησή της.
 
Το βράδυ ο Μακάριος απηύθυνε προς τον κυπριακό λαό διάγγελμα, στο οποίο διαφάνηκαν οι συγκαλυμμένες αιχμές για την ανάμειξη της χούντας στην απόπειρα δολοφονίας του: «Σφαίραι δολοφονικαί ερρίφθησαν σήμερον εναντίον μου. Ευχαριστώ τον Θεόν, διότι οι δολοφόνοι απέτυχον εις τον στόχον των... Αλλ' εάν αι σφαίραι δεν έπληξαν και το ιδικόν μου σώμα, έπληξαν όμως και ετραυμάτισαν την ψυχήν μου. Αισθάνομαι δε πράγματι οδύνην βαθυτάτην διότι ευρέθησαν Έλληνες Κύπριοι, ενεργούντες αυτοβούλως ή ως όργανα άλλων, οι οποίοι απετόλμησαν τοιαύτην απόπειραν και ύψωσαν όπλα και έρριψαν κατ' εμού σφαίρας δολοφονικάς... Δεν γνωρίζω ποίον και πότε θα είναι το τέλος της ζωής μου. Θα ήθελον η τελευταία μου πνοή να είναι αποτέλεσμα φυσικού αναλώματος του εαυτού μου εις την υπηρεσίαν του λαού ή, έστω, να αποθάνω εις αγώνα μαχόμενος κατά φανερών εχθρών της Κύπρου. 
Όχι, όμως, να πέσω από σφαίρας δολοφόνων».
«Ξέρω κι αυτούς που είναι στο προσκήνιο και τους άλλους που είναι στο παρασκήνιο», δήλωνε ο Μακάριος στον στενό συνεργάτη του Νίκο Κρανιδιώτη, πρεσβευτή στην Αθήνα, όταν ο τελευταίος τού τηλεφώνησε το βράδυ. «Δεν θα τα καταφέρουν εύκολα να με εξοντώσουν. Μη φοβάσαι. Δεν θα τα καταφέρουν εύκολα να υποδουλώσουν την Κύπρο», πρόσθεσε.
Οι επίδοξοι δολοφόνοι του, που δικάστηκαν, περί τα μέσα Δεκεμβρίου, κρίθηκαν όλοι ένοχοι και καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης 4-5 ετών ο καθένας, αλλά έμειναν στη φυλακή μόνον ένα μήνα, καθώς στις 19 Ιανουαρίου 1971 ο Μακάριος τούς απένειμε χάρη, με πρόσχημα την ονομαστική του εορτή. 
Ο συμβιβασμός, όμως, με τους συνωμότες αποδείχθηκε καταστροφικός, καθώς διαψεύστηκαν οι ελπίδες του ότι η μεγαλοψυχία του θα απέτρεπε την εκδήλωση νέων συνωμοσιών από τα ίδια άτομα. 
Όλη η ηγεσία του Εθνικού Μετώπου εντάχθηκε στη συνέχεια στη φιλοχουντική οργάνωση ΕΟΚΑ Β’, με τα γνωστά αποτελέσματα τέσσερα χρόνια αργότερα.
Επέζησε όλων των συνωμοσιών του ιμπεριαλισμού
Σαν χθες, πριν από 42 χρόνια, η καρδιά του λαοπρόβλητου ηγέτη -που ήταν συνυφασμένη με την υπόθεση της ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της Κύπρου και της ειρήνης στην περιοχή της Μεσογείου- έπαψε να κτυπά. Ήταν μόνον 64 χρονών.
O τότε Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Εζεκίας Παπαϊωάννου, σε ειδική συνεδρία της Βουλής στις 4/8/1977, τόνιζε:
«Ο λαοφιλής, ο ακαταμάχητος, με διεθνή ακτινοβολία άξιος ηγέτης του κυπριακού λαού, η συνισταμένη της πατριωτικής ενότητας, ο ακούραστος μαχητής για τα δίκαια του κυπριακού λαού, ο άνθρωπος που επέζησε όλων των συνωμοσιών του ιμπεριαλισμού, ο αγωνιστής Μακάριος έπεσε στις επάλξεις του αγώνα για τη δικαίωση και τη λευτεριά της Κύπρου...».
 
Οι ευχές ότι, παρά τη μεγάλη απώλεια του Προέδρου του, ο κυπριακός λαός θα παραμείνει σταθερά ενωμένος στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους επιδρομείς συνεργούς του και ότι θα συνεχίσει την πάλη για μια ακέραιη, κυρίαρχη ανεξάρτητη Κύπρο και για μια φιλειρηνική εξωτερική πολιτική -που πρώτος ο Μακάριος εγκαινίασε-διαψεύστηκαν με την πάροδο των χρόνων.
Οι επιδρομείς και οι συνεργοί τους, οι μεγάλοι συνωμότες και οι ένοχοι για την εσχάτη προδοσία αναδιπλώθηκαν. Βρίσκονται εντός των πυλών και μας κτυπούν ως «φίλοι» την πόρτα.
Βρίσκονται και ελέγχουν θέσεις ζωτικής σημασίας και συμπεριφέρονται ως Ρωμαίοι ύπατοι σε υπόδουλους.
Ο πακτωλός δολαρίων εξακολουθεί να ρέει προς πάσαν κατεύθυνση. ΜΚΟ, χρηματοδοτούμενα κέντρα, αμφιλεγόμενες οργανώσεις που αποσκοπούν σε πλύση εγκεφάλου και παραχάραξη της ιστορίας, πρόθυμα και υπάκουα Μ.Μ.Ε. να διοχετεύουν την προπαγάνδα των Αμερικανών.
«Δεύτε πενθηφόροι λαοί, γονατίστε ενώπιον του σκηνώματος του Μακαρίου, διότι ο Μακάριος ήταν η Κύπρος και η Κύπρος δεν πεθαίνει ποτέ».
Με αυτά τα λόγια ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβέρνησης, Κωνσταντίνος Τσάτσος, αποχαιρετούσε τον Εθνάρχη Μακάριο στην εξόδιο ακολουθία του.
Δυστυχώς, ο Μακάριος έφυγε, αφήνοντας πίσω του ανάξιους ηγέτες να συνεχίσουν τον αγώνα τον καλό και τον δίκαιο. Η Κύπρος κινδυνεύει να μείνει χωρίς Κυπρίους που να θέτουν πάνω απ’ όλα την επιβίωση και την ύπαρξή της. 

Σημερινή