Η νίκη του «Πόντιου» κεμαλιστή Εκρέμ Ιμάμογλου στις επαναληπτικές δημοτικές εκλογές της 23ης Ιουνίου στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η εσωκομματική αντιπολίτευση του κυβερνώντος ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), των «μετριοπαθών» Αλί Μπαμπατζάν και Αμπντουλάχ Γκιουλ, έχει προαναγγείλει ότι θα προχωρήσει στην ίδρυση νέου κόμματος το φθινόπωρο.
Είχε προηγηθεί, δίχως ακόμα να ταυτίζεται μαζί τους, ο Αχμέτ Νταβούτογλου. Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Κυριακή 30 Ιουνίου, ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας εξαπέλυσε σφοδρή κριτική στον Τούρκο πρόεδρο, στον απόηχο της εκλογικής συντριβής στην Κωνσταντινούπολη.
Σε ένα πρωτοφανές δημόσιο άδειασμα -και συνάμα ξέσπασμα- του καταλόγισε όλες τις ευθύνες για την οικονομία της χώρας που επιδεινώνεται, για την πολιτική κρίση και τον διχασμό το τουρκικού λαού και δεν παρέλειψε να του προσάψει νεποτισμό «καρφώνοντας» τόσο τον γαμπρό του, υπουργό Οικονομικών Μπεράτ Αλμπαϊράκ, όσο και τον δευτερότοκο «αμαρτωλό» γιο Μπιλάλ Ερντογάν.
«Το AKP δεν είναι κόμμα ενός ανδρός, μιας οικογένειας, μιας ομάδας», είπε ο Νταβούτογλου, τονίζοντας στη συνέχεια ότι «η κρατική δομή και οι οικογενειακές σχέσεις πρέπει να διαχωρίζονται απόλυτα. Δεν πρέπει να υπάρχει κανένας συγγενής πρώτου βαθμού» στην κυβέρνηση».
Αυτό που συζητείται ανοιχτά είναι ότι έχει ξεκινήσει η αποκαθήλωση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «από τα μέσα» καθοδηγούμενη προφανώς «από έξω».
Ως όπλο για να λυγίσει το καθεστώς της Άγκυρας χρησιμοποιείται η οικονομία.
Η ασφυξία που έχει αρχίσει να αισθάνεται ο τουρκικός λαός λαμβάνει διαστάσεις κοινωνικής αγανάκτησης.
Η ανεργία κινείται πάνω από το 14%, που αντιστοιχεί σε περισσότερους από 4,5 εκ. ανέργους.
Μεγάλα έργα υποδομών, που χρηματοδοτούνταν με φθηνές ξένες πιστώσεις, όταν η λίρα κατέρρευσε «έκαψαν» την Τουρκία.
Το καθεστώς υποστηρίζει ότι η οικονομία θα ανακάμψει στο υπόλοιπο του έτους και το ποσοστό της ανεργίας θα υποχωρήσει στο 12%, όμως αυτή την αισιοδοξία δεν τη συμμερίζονται οι οικονομολόγοι.
Το ίδιο ισχύει και για το επόμενο έτος, με την τουρκική πλευρά να βλέπει ανάπτυξη 3,5% και τον ΟΟΣΑ να ρίχνει τον πήχη στο 1,6%- και αυτό εφόσον δεν επιδεινωθούν οι σχέσεις της χώρας με τη Δύση.
Εδώ οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, ανεξάρτητα από το εάν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον θεωρεί «φίλο» του, είχε προειδοποιήσει τα μέσα του περασμένου Ιανουαρίου με ανάρτησή του στο Twitter:
«Θα καταστρέψουμε την Τουρκία οικονομικά αν επιτεθεί στους Κούρδους».
Επρόκειτο για τελεσίγραφο προς τον Τούρκο πρόεδρο ότι εάν δεν συμμορφωθεί με τη Δύση, στην οποία προς το παρόν ακόμα ανήκει, για τον τρόπο που θα τον γκρέμιζαν.
Εξάλλου ο τωρινός Λευκός Οίκος έχει αποδείξει ότι προτιμά να πετυχαίνει τους σκοπούς του με όπλο την οικονομία και τις κυρώσεις παρά με τους πεζοναύτες. Μια τακτική που αποδίδει «αναίμακτα» και «καθαρά».
Όλοι συμφωνούν ότι ο Ερντογάν έχασε τις εκλογές στην Κωνσταντινούπολη και από την οικονομία.
Ο 49χρονος δυτικόφιλος και ειρηνόφιλος -μέχρι στιγμής- Εκρέμ Ιμάμογλου προωθείται για ηγέτης του κεμαλικού κεντροαριστερού Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) στη θέση του 70χρονου Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.
Ο τελευταίος θεωρείται αποσταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή.
Υιοθετεί σε κάθε ευκαιρία πολεμική ρητορική κατά της Ελλάδας, όπως τους ισχυρισμούς για τουρκικά νησιά υπό ελληνική κατοχή, αλλά και αξιολογείται ως πολιτικά τελειωμένος.
Ο «φρέσκος» και καλοσυνάτος Ιμάμογλου μοιάζει στα μάτια της Δύσης ο ιδανικός για επόμενος πρόεδρος Τουρκίας.
Όμως αυτή η προοπτική έχει μέλλον μπροστά της.
Οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία αργούν.
Ο Ερντογάν εκλέχτηκε πέρσι τον Ιούνιο και έχει ακόμα τέσσερα χρόνια θητείας.
Εκεί λοιπόν που μπορεί να γίνει άμεσα η πολιτική ανατροπή είναι στην τουρκική Βουλή.
Και εδώ εισέρχεται στο σκηνικό το κόμμα Μπαμπατζάν – Γκιουλ.
Ο 52χρονος Αλί Μπαμπατζάν είναι πρώην υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας.
Είναι άνθρωπος μεθοδικός, φιλοδυτικός και «μετριοπαθής» ισλαμιστής.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι θα είναι αυτός που θα δώσει τη χαριστική βολή στο κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ΑΚΡ του Ερντογάν, άλλοι πάλι ότι διαθέτει το αναγκαίο εκτόπισμα για να αναλάβει το ύπατο πολιτειακό αξίωμα.
Έχει στο πλευρό του τον 68χρονο Αμπντουλάχ Γκιουλ, πρώην πρόεδρο της Τουρκίας και από τα ιδρυτικά στελέχη του AKP.
Οι δυο τους μαζί λέγεται ότι έχουν καμιά 50αρια βουλευτές του AKP σε σύνολο 291. Η τουρκική Βουλή έχει 600 έδρες.
Το AKP κυβερνά συνεργαζόμενο με το εθνικιστικό MHP (Γκρίζοι Λύκοι) με 49 έδρες.
Μια διάσπαση στο AKP, με περισσότερους από 50 βουλευτές να προσχωρούν στο νέο κόμμα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές.
Από εκεί και πέρα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν θα μπορεί εύκολα να σταθεί.
Αν και δεν χάνει την προεδρία, αφού το σύστημα στην Τουρκία είναι πλέον προεδρικό, ωστόσο, δεν θα έχει τη δυνατότητα να κυβερνά ως «σουλτάνος» δίχως να ελέγχει τη Βουλή.
Μοιραία θα υπάρξει αδιέξοδο που θα λυθεί είτε με «ήπια» είτε με «σκληρή» απομάκρυνσή του.
Όλες αυτές οι πολιτικές εξελίξεις θα συνδεθούν με γεωπολιτικά γεγονότα.
Όταν έρθει η ώρα της κρίσεως, δηλαδή της διάσπασης του AKP, θα είναι στημένο το περιβάλλον της οργής προς το πρόσωπο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η δε ανταρσία δύο εμβληματικών μορφών του ισλαμικού κινήματος, των Γκιουλ και Νταβούτογλου, θα στείλει την ίδια ώρα μήνυμα στην κομματική βάση ότι αυτοί αποτελούν τη συνέχεια της ορθότητας του AKP και όχι ο Ερντογάν, που κύλησε προς την τυραννίδα, κατέστρεψε τις διεθνείς σχέσεις της χώρας κυνηγώντας τη χίμαιρα του νεο-οθωμανισμού, χαντάκωσε την οικονομία και «αποτρελάθηκε».
Το όλο σχέδιο αποσκοπεί στο να φύγει ο Ερντογάν από τη μέση δίχως να ξεσπάσει πόλεμος στην Ανατολική Μεσόγειο και χαθεί ο έλεγχος.
Να περιοριστεί η ανατροπή σε εσωτερική υπόθεση της Τουρκίας δίχως να εξαχθεί προς Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, δηλαδή σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο και εάν είναι δυνατόν να γίνει δίχως εμφύλιο.
Ωστόσο, αυτά τα γνωρίζει καλύτερα και πρώτος από όλους ο Τούρκος πρόεδρος και το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα αφήσει να τον οδηγήσουν ως σφάγιο στον βωμό μιας τουρκικής μεταπολίτευσης.
Ήδη από την Τρίτη 2 Ιουλίου, τουρκικές εφημερίδες άρχισαν να γράφουν ότι ο Μπαμπατζάν συνδέεται με τους «γκιουλενιστές».
Κατατέθηκε και σχετική μήνυση από πρώην υφιστάμενο του στο υπουργείο Οικονομικών, που τον συνδέει με «γκιουλενιστές» και μυστικές υπηρεσίες. Το παιχνίδι λοιπόν είναι ανοιχτό.
Η εσωκομματική αντιπολίτευση του κυβερνώντος ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), των «μετριοπαθών» Αλί Μπαμπατζάν και Αμπντουλάχ Γκιουλ, έχει προαναγγείλει ότι θα προχωρήσει στην ίδρυση νέου κόμματος το φθινόπωρο.
Είχε προηγηθεί, δίχως ακόμα να ταυτίζεται μαζί τους, ο Αχμέτ Νταβούτογλου. Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Κυριακή 30 Ιουνίου, ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας εξαπέλυσε σφοδρή κριτική στον Τούρκο πρόεδρο, στον απόηχο της εκλογικής συντριβής στην Κωνσταντινούπολη.
Σε ένα πρωτοφανές δημόσιο άδειασμα -και συνάμα ξέσπασμα- του καταλόγισε όλες τις ευθύνες για την οικονομία της χώρας που επιδεινώνεται, για την πολιτική κρίση και τον διχασμό το τουρκικού λαού και δεν παρέλειψε να του προσάψει νεποτισμό «καρφώνοντας» τόσο τον γαμπρό του, υπουργό Οικονομικών Μπεράτ Αλμπαϊράκ, όσο και τον δευτερότοκο «αμαρτωλό» γιο Μπιλάλ Ερντογάν.
«Το AKP δεν είναι κόμμα ενός ανδρός, μιας οικογένειας, μιας ομάδας», είπε ο Νταβούτογλου, τονίζοντας στη συνέχεια ότι «η κρατική δομή και οι οικογενειακές σχέσεις πρέπει να διαχωρίζονται απόλυτα. Δεν πρέπει να υπάρχει κανένας συγγενής πρώτου βαθμού» στην κυβέρνηση».
Αυτό που συζητείται ανοιχτά είναι ότι έχει ξεκινήσει η αποκαθήλωση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «από τα μέσα» καθοδηγούμενη προφανώς «από έξω».
Ως όπλο για να λυγίσει το καθεστώς της Άγκυρας χρησιμοποιείται η οικονομία.
Η ασφυξία που έχει αρχίσει να αισθάνεται ο τουρκικός λαός λαμβάνει διαστάσεις κοινωνικής αγανάκτησης.
Η ανεργία κινείται πάνω από το 14%, που αντιστοιχεί σε περισσότερους από 4,5 εκ. ανέργους.
Μεγάλα έργα υποδομών, που χρηματοδοτούνταν με φθηνές ξένες πιστώσεις, όταν η λίρα κατέρρευσε «έκαψαν» την Τουρκία.
Το καθεστώς υποστηρίζει ότι η οικονομία θα ανακάμψει στο υπόλοιπο του έτους και το ποσοστό της ανεργίας θα υποχωρήσει στο 12%, όμως αυτή την αισιοδοξία δεν τη συμμερίζονται οι οικονομολόγοι.
Το ίδιο ισχύει και για το επόμενο έτος, με την τουρκική πλευρά να βλέπει ανάπτυξη 3,5% και τον ΟΟΣΑ να ρίχνει τον πήχη στο 1,6%- και αυτό εφόσον δεν επιδεινωθούν οι σχέσεις της χώρας με τη Δύση.
Εδώ οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, ανεξάρτητα από το εάν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον θεωρεί «φίλο» του, είχε προειδοποιήσει τα μέσα του περασμένου Ιανουαρίου με ανάρτησή του στο Twitter:
«Θα καταστρέψουμε την Τουρκία οικονομικά αν επιτεθεί στους Κούρδους».
Επρόκειτο για τελεσίγραφο προς τον Τούρκο πρόεδρο ότι εάν δεν συμμορφωθεί με τη Δύση, στην οποία προς το παρόν ακόμα ανήκει, για τον τρόπο που θα τον γκρέμιζαν.
Εξάλλου ο τωρινός Λευκός Οίκος έχει αποδείξει ότι προτιμά να πετυχαίνει τους σκοπούς του με όπλο την οικονομία και τις κυρώσεις παρά με τους πεζοναύτες. Μια τακτική που αποδίδει «αναίμακτα» και «καθαρά».
Όλοι συμφωνούν ότι ο Ερντογάν έχασε τις εκλογές στην Κωνσταντινούπολη και από την οικονομία.
Ο 49χρονος δυτικόφιλος και ειρηνόφιλος -μέχρι στιγμής- Εκρέμ Ιμάμογλου προωθείται για ηγέτης του κεμαλικού κεντροαριστερού Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) στη θέση του 70χρονου Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.
Ο τελευταίος θεωρείται αποσταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή.
Υιοθετεί σε κάθε ευκαιρία πολεμική ρητορική κατά της Ελλάδας, όπως τους ισχυρισμούς για τουρκικά νησιά υπό ελληνική κατοχή, αλλά και αξιολογείται ως πολιτικά τελειωμένος.
Ο «φρέσκος» και καλοσυνάτος Ιμάμογλου μοιάζει στα μάτια της Δύσης ο ιδανικός για επόμενος πρόεδρος Τουρκίας.
Όμως αυτή η προοπτική έχει μέλλον μπροστά της.
Οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία αργούν.
Ο Ερντογάν εκλέχτηκε πέρσι τον Ιούνιο και έχει ακόμα τέσσερα χρόνια θητείας.
Εκεί λοιπόν που μπορεί να γίνει άμεσα η πολιτική ανατροπή είναι στην τουρκική Βουλή.
Και εδώ εισέρχεται στο σκηνικό το κόμμα Μπαμπατζάν – Γκιουλ.
Ο 52χρονος Αλί Μπαμπατζάν είναι πρώην υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας.
Είναι άνθρωπος μεθοδικός, φιλοδυτικός και «μετριοπαθής» ισλαμιστής.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι θα είναι αυτός που θα δώσει τη χαριστική βολή στο κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ΑΚΡ του Ερντογάν, άλλοι πάλι ότι διαθέτει το αναγκαίο εκτόπισμα για να αναλάβει το ύπατο πολιτειακό αξίωμα.
Έχει στο πλευρό του τον 68χρονο Αμπντουλάχ Γκιουλ, πρώην πρόεδρο της Τουρκίας και από τα ιδρυτικά στελέχη του AKP.
Οι δυο τους μαζί λέγεται ότι έχουν καμιά 50αρια βουλευτές του AKP σε σύνολο 291. Η τουρκική Βουλή έχει 600 έδρες.
Το AKP κυβερνά συνεργαζόμενο με το εθνικιστικό MHP (Γκρίζοι Λύκοι) με 49 έδρες.
Μια διάσπαση στο AKP, με περισσότερους από 50 βουλευτές να προσχωρούν στο νέο κόμμα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές.
Από εκεί και πέρα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν θα μπορεί εύκολα να σταθεί.
Αν και δεν χάνει την προεδρία, αφού το σύστημα στην Τουρκία είναι πλέον προεδρικό, ωστόσο, δεν θα έχει τη δυνατότητα να κυβερνά ως «σουλτάνος» δίχως να ελέγχει τη Βουλή.
Μοιραία θα υπάρξει αδιέξοδο που θα λυθεί είτε με «ήπια» είτε με «σκληρή» απομάκρυνσή του.
Όλες αυτές οι πολιτικές εξελίξεις θα συνδεθούν με γεωπολιτικά γεγονότα.
Όταν έρθει η ώρα της κρίσεως, δηλαδή της διάσπασης του AKP, θα είναι στημένο το περιβάλλον της οργής προς το πρόσωπο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η δε ανταρσία δύο εμβληματικών μορφών του ισλαμικού κινήματος, των Γκιουλ και Νταβούτογλου, θα στείλει την ίδια ώρα μήνυμα στην κομματική βάση ότι αυτοί αποτελούν τη συνέχεια της ορθότητας του AKP και όχι ο Ερντογάν, που κύλησε προς την τυραννίδα, κατέστρεψε τις διεθνείς σχέσεις της χώρας κυνηγώντας τη χίμαιρα του νεο-οθωμανισμού, χαντάκωσε την οικονομία και «αποτρελάθηκε».
Το όλο σχέδιο αποσκοπεί στο να φύγει ο Ερντογάν από τη μέση δίχως να ξεσπάσει πόλεμος στην Ανατολική Μεσόγειο και χαθεί ο έλεγχος.
Να περιοριστεί η ανατροπή σε εσωτερική υπόθεση της Τουρκίας δίχως να εξαχθεί προς Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, δηλαδή σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο και εάν είναι δυνατόν να γίνει δίχως εμφύλιο.
Ωστόσο, αυτά τα γνωρίζει καλύτερα και πρώτος από όλους ο Τούρκος πρόεδρος και το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα αφήσει να τον οδηγήσουν ως σφάγιο στον βωμό μιας τουρκικής μεταπολίτευσης.
Ήδη από την Τρίτη 2 Ιουλίου, τουρκικές εφημερίδες άρχισαν να γράφουν ότι ο Μπαμπατζάν συνδέεται με τους «γκιουλενιστές».
Κατατέθηκε και σχετική μήνυση από πρώην υφιστάμενο του στο υπουργείο Οικονομικών, που τον συνδέει με «γκιουλενιστές» και μυστικές υπηρεσίες. Το παιχνίδι λοιπόν είναι ανοιχτό.