Μητροπολίτου Αυγουστίνου Καντιώτη
* ….Θά δοῦμε πολλά ἄσχημα πράγματα. Μπῆκε στό ἔθνος μας καί ἰδιαιτέρως στά παιδιά μας τό μικρόβιο τῆς ἀπιστίας καί ἀθεΐας. Ἀπό μικρά τά ποτίζουν μέ τό ἀφιόνι αὐτό...
****
* Μαῦρες ἡμέρες ἔρχονται, ἀδελφοί μου. Ποτέ ἄλλοτε δέν ἥταν τά πράγματα τόσο σοβαρά. Ἔζησα ἡμέρες δύσκολες καί πέρασα πολλές περιπέτειες, ἀλλά ποτέ ἄλλοτε δέν ἀνησύχησα τόσο πολύ ὅσο ἀνησυχῶ τώρα. Ἔρχεται «θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου» ( Ματθ. 24, 21).
Νά εἴμεθα ἕτοιμοι ὅλοι μας, μικροί καί μεγάλοι, νά ποῦμε ἕνα νέο ἱστορικό «ὄχι».Τό πρῶτο «ὄχι» τό εἴπαμε πάνω στά ψηλά βουνά τῆς Πίνδου· τό δεύτερο ἱστορικό «ὄχι» νά βγῇ μέσα ἀπ᾿ τήν καρδιά τῆς Ἑλλάδος μας· νά μήν ἀφήσουμε νά προχωρήσουν οἱ ἄθεοι καί ἄπιστοι. Ἔξω ἀπό κόμματα καί κομματικές τοποθετήσεις!
Δέν εἴμεθα ὄργανα οὐδενός κόμματος· εἴμεθα ὄργανα μόνο τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Χριστοῦ μας· καί αὐτά τά δύο κηρύττουμε καί διασαλπίζουμε παντοῦ ὅπου βρεθήκαμε ἐπί πενήντα τώρα χρόνια, τελευταίως δέ, γέρων πλέον ἐπίσκοπος, ἐδώ στήν ἱερά μητρόπολη Φλωρίνης.
Ἐδῶ σ᾿ αὐτή τήν ἀκρόπολι, σ᾿ αὐτό τό μετερίζι θά σταθοῦμε καί πάλι, ἀγαπητοί μου. Ὅλοι, γύρω ἀπό τόν ἐπίσκοπο, νά δώσουμε τή μάχη χέρι μέ χέρι, στῆθος μέ στῆθος. Μείνετε πιστοί. Θά δώσουμε πνευματική μάχη· ὄχι μέ ὅπλα πυρηνικά οὔτε μέ βόμβες νετρονίου· θά δώσουμε τή μάχη μέ ὅπλο τόν τίμιο σταυρό.
Δέν θά μπορέσουν ποτέ νά ξερριζώσουν ἀπ᾿ τίς καρδιές μας τόν τίμιο σταυρό. Θά τόν κρατήσουμε τό σταυρό ὡς κειμήλιο, ὡς θησαυρό, ὡς ὄασι, ὡς σύμβολο ἀθανάτων ἰδεῶ. Καί, εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων τῆς κολάσεως, θά σταθοῦμε καί ὡς πρόσωπα καί ὡς οἰκογένειες καί ὡς ἔθνος καί ὡς κοινωνία. Τότε θά αἰσθανθοῦμε τή δύναμι πού ἔχει τό «ἐν τούτῳ νίκα»
Ο Μάρκος ο Ευγενικός πάλεψε με το μεγάλο θηρίο, τον πάπα, που τόσα χρόνια βασανίζει τον κόσμο. Και τώρα στα χρόνια μας- τι θα δούνε τα ματάκια μας…, προτιμότερο να μας πάρει ο Θεός από τον κόσμο τούτο, παρά να δούμε τις κακές ημέρες που έρχονται- κακά σημάδια έχομε.
Ας γλεντάνε ας διασκεδάζουν, ας βγάζουν τα μάτια τους έρχεται η οργή του Θεού. Χειρότερη από κείνη που ζήσαμε το 1940.
Θυμάστε την πείνα, θυμάστε τη δυστυχία, θυμάστε τη σκλαβιά; Θυμάστε τις κρεμάλες; Θυμάστε όλα αυτά που ζήσαμε όλοι όσοι μείναμε πιστοί στην πατρίδα και την Εκκλησία; Έρχονται πάλι τέτοιες ημέρες...
Θεολόγοι, παπάδες, δεσποτάδες, πατριάρχες μας λένε να πάμε να προσκυνήσουμε τον πάπα. Πέφτουμε από το θρόνο μα τον πάπα δεν τον προσκυνάμε. Και τρεις μητροπόλεις, της Ελευθερουπόλεως, της Φλωρίνης και της Παραμυθιάς παύσαμε το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα. Γιατί; Θέλει με το ζόρι να μας κάνει Φράγκους. Δεν θα γίνουμε Φράγκοι. Το γράψαμε στον Αθηναγόρα είμεθα έτοιμοι και το θρόνο και τη ζωή μας να χάσουμε, παρά να προσκυνήσουμε τον πάπα. Έρχονται τέτοιες κακές ημέρες όλοι θέλουν να πάμε στον πάπα.
Εγώ νομίζω, ότι πρέπει να μείνουμε ορθόδοξοι. Ορθόδοξοι όπως και οι πατέρες μας, ορθόδοξοι όπως γενεαί γενεών όπως φωνάζει ολόκληρος η Ιστορία. Είμαστε παιδιά των προμάχων της Ορθοδοξίας, του Μάρκου του Ευγενικού και του Μεγάλου Αθανασίου, είμεθα παιδιά του αγίου Νικολάου, είμεθα παιδιά του αγίου Δημητρίου, είμεθα παιδιά της Ορθοδοξίας και κανείς μας με τη βοήθεια του Θεού δεν θα την αρνηθεί.
Ας παρακαλέσουμε τον Θεό, να μας κρατήσει όλους ενωμένους, πιστούς εις την αγία μας Ορθοδοξία, της οποίας το κάλλος είναι αμήχανον και η δόξα είναι απερίγραπτος.
Ἀπό τό βιβλίο: «Αἰσιόδοξα μηνύματα γιά διέξοδο στά ἀδιέξοδά μας καί ἀσφάλεια στίς ἀνασφάλειές μας».
****
* Μαῦρες ἡμέρες ἔρχονται, ἀδελφοί μου. Ποτέ ἄλλοτε δέν ἥταν τά πράγματα τόσο σοβαρά. Ἔζησα ἡμέρες δύσκολες καί πέρασα πολλές περιπέτειες, ἀλλά ποτέ ἄλλοτε δέν ἀνησύχησα τόσο πολύ ὅσο ἀνησυχῶ τώρα. Ἔρχεται «θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου» ( Ματθ. 24, 21).
Νά εἴμεθα ἕτοιμοι ὅλοι μας, μικροί καί μεγάλοι, νά ποῦμε ἕνα νέο ἱστορικό «ὄχι».Τό πρῶτο «ὄχι» τό εἴπαμε πάνω στά ψηλά βουνά τῆς Πίνδου· τό δεύτερο ἱστορικό «ὄχι» νά βγῇ μέσα ἀπ᾿ τήν καρδιά τῆς Ἑλλάδος μας· νά μήν ἀφήσουμε νά προχωρήσουν οἱ ἄθεοι καί ἄπιστοι. Ἔξω ἀπό κόμματα καί κομματικές τοποθετήσεις!
Δέν εἴμεθα ὄργανα οὐδενός κόμματος· εἴμεθα ὄργανα μόνο τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Χριστοῦ μας· καί αὐτά τά δύο κηρύττουμε καί διασαλπίζουμε παντοῦ ὅπου βρεθήκαμε ἐπί πενήντα τώρα χρόνια, τελευταίως δέ, γέρων πλέον ἐπίσκοπος, ἐδώ στήν ἱερά μητρόπολη Φλωρίνης.
Ἐδῶ σ᾿ αὐτή τήν ἀκρόπολι, σ᾿ αὐτό τό μετερίζι θά σταθοῦμε καί πάλι, ἀγαπητοί μου. Ὅλοι, γύρω ἀπό τόν ἐπίσκοπο, νά δώσουμε τή μάχη χέρι μέ χέρι, στῆθος μέ στῆθος. Μείνετε πιστοί. Θά δώσουμε πνευματική μάχη· ὄχι μέ ὅπλα πυρηνικά οὔτε μέ βόμβες νετρονίου· θά δώσουμε τή μάχη μέ ὅπλο τόν τίμιο σταυρό.
Δέν θά μπορέσουν ποτέ νά ξερριζώσουν ἀπ᾿ τίς καρδιές μας τόν τίμιο σταυρό. Θά τόν κρατήσουμε τό σταυρό ὡς κειμήλιο, ὡς θησαυρό, ὡς ὄασι, ὡς σύμβολο ἀθανάτων ἰδεῶ. Καί, εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων τῆς κολάσεως, θά σταθοῦμε καί ὡς πρόσωπα καί ὡς οἰκογένειες καί ὡς ἔθνος καί ὡς κοινωνία. Τότε θά αἰσθανθοῦμε τή δύναμι πού ἔχει τό «ἐν τούτῳ νίκα»
Ο Μάρκος ο Ευγενικός πάλεψε με το μεγάλο θηρίο, τον πάπα, που τόσα χρόνια βασανίζει τον κόσμο. Και τώρα στα χρόνια μας- τι θα δούνε τα ματάκια μας…, προτιμότερο να μας πάρει ο Θεός από τον κόσμο τούτο, παρά να δούμε τις κακές ημέρες που έρχονται- κακά σημάδια έχομε.
Ας γλεντάνε ας διασκεδάζουν, ας βγάζουν τα μάτια τους έρχεται η οργή του Θεού. Χειρότερη από κείνη που ζήσαμε το 1940.
Θυμάστε την πείνα, θυμάστε τη δυστυχία, θυμάστε τη σκλαβιά; Θυμάστε τις κρεμάλες; Θυμάστε όλα αυτά που ζήσαμε όλοι όσοι μείναμε πιστοί στην πατρίδα και την Εκκλησία; Έρχονται πάλι τέτοιες ημέρες...
Θεολόγοι, παπάδες, δεσποτάδες, πατριάρχες μας λένε να πάμε να προσκυνήσουμε τον πάπα. Πέφτουμε από το θρόνο μα τον πάπα δεν τον προσκυνάμε. Και τρεις μητροπόλεις, της Ελευθερουπόλεως, της Φλωρίνης και της Παραμυθιάς παύσαμε το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα. Γιατί; Θέλει με το ζόρι να μας κάνει Φράγκους. Δεν θα γίνουμε Φράγκοι. Το γράψαμε στον Αθηναγόρα είμεθα έτοιμοι και το θρόνο και τη ζωή μας να χάσουμε, παρά να προσκυνήσουμε τον πάπα. Έρχονται τέτοιες κακές ημέρες όλοι θέλουν να πάμε στον πάπα.
Εγώ νομίζω, ότι πρέπει να μείνουμε ορθόδοξοι. Ορθόδοξοι όπως και οι πατέρες μας, ορθόδοξοι όπως γενεαί γενεών όπως φωνάζει ολόκληρος η Ιστορία. Είμαστε παιδιά των προμάχων της Ορθοδοξίας, του Μάρκου του Ευγενικού και του Μεγάλου Αθανασίου, είμεθα παιδιά του αγίου Νικολάου, είμεθα παιδιά του αγίου Δημητρίου, είμεθα παιδιά της Ορθοδοξίας και κανείς μας με τη βοήθεια του Θεού δεν θα την αρνηθεί.
Ας παρακαλέσουμε τον Θεό, να μας κρατήσει όλους ενωμένους, πιστούς εις την αγία μας Ορθοδοξία, της οποίας το κάλλος είναι αμήχανον και η δόξα είναι απερίγραπτος.
Ἀπό τό βιβλίο: «Αἰσιόδοξα μηνύματα γιά διέξοδο στά ἀδιέξοδά μας καί ἀσφάλεια στίς ἀνασφάλειές μας».