Στους μακαριστούς Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο Α’ και Πρωτοπρεσβύτερο Ηλία Βολονάκη
Ιερέας Βασίλειος Κολτσίκογλου
Δύο μεγάλες προσωπικότητες άγγιξαν την ψυχή και την καρδιά μου. Θα ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής και στις δύο!
Η Εκκλησία της Κρήτης ευλογήθηκε από τον Θεό να έχει ένα σπουδαίο Αρχιεπίσκοπο, τον μακαριστό Ευγένιο Ψαλιδάκη. Υψηλός στο σώμα και στην αρετή, με καρδιά μικρού παιδιού, με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και αγάπη «προς πάντας». Δεν ξεχώριζε κάποιους από τους υπόλοιπους. Η ζωή του ήταν ολόκληρη μια προσφορά στον συνάνθρωπο. Αγαπούσε τους ιερείς του και φερόταν προς αυτούς ως αληθινός πατέρας. Τους στήριζε στο έργο τους, τους ενθάρρυνε και τους πρότρεπε να εργάζονται πάντοτε με αφοσίωση και αγάπη για το έργο που τους όρισε ο Θεός. Σεβόταν και εκτιμούσε τους συνεργάτες του ως προσωπικότητες αλλά και για το έργο τους, και αυτοί το έκαναν με χαρά. Ήταν ειλικρινής, ευθύς, ταπεινός και δεν τον ενδιέφερε η προβολή – μόνο η προσφορά! Εργαζόταν απλά, ταπεινά και αθόρυβα. Δεν χόρταινες να τον βλέπεις και να τον ακούς να μιλάει, δεν ήθελες να φύγεις από κοντά του και η παρουσία του γέμιζε την ψυχή σου!
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος πήρε κοντά του τον πατέρα Ηλία Βολονάκη και συμπορεύτηκε με αυτόν από την Αρχή της ιερατικής διακονίας του. Αναγνώρισε στο πρόσωπο του π. Ηλία έναν άξιο εργάτη του Ευαγγελίου. Θυμάμαι ως παιδί την ζωντάνια του νέου, τότε, π. Ηλία με την οποία μπόρεσε να δρομολογήσει και τακτοποιήσει όλα τέλεια μέσα στον Ναό του Αγίου Τίτου, στην ενορία του οποίου ανήκε και η οικογένειά μου.
Ο π. Ηλίας ήταν άνθρωπος ταπεινός, αλλά δυναμικός και αεικίνητος. Δεν του άρεσε η δημοσιότητα, όπως συμβαίνει σε πολλούς σήμερα που αρέσκονται σε αυτήν χωρίς να έχουν κάποιο έργο να επιδείξουν. Μας μετέδιδε την αγάπη του και γινόταν παράδειγμα για μας, ώστε να γίνουμε άνθρωποι με χριστιανικές αρχές αι αξίες. Ήταν ένας πνευματικός πατέρας του οποίου η καρδιά ξεχείλιζε από αγάπη και καλοσύνη. Όμως, ως πατέρας φρόντιζε και για υλικές ανάγκες, μικρές ή μεγάλες.
Σε μια δύσκολη εποχή, γεμάτη φτώχια, πέρναγα από τον Άγιο Τίτο καθημερινά πηγαίνοντας στο Δημοτικό Σχολείο και έπαιρνα το κουλούρι που μου πρόσφεραν! Ο μακαριστός π. Ηλίας βοηθούσε την οικογένειά μας πνευματικά και υλικά!
Αργότερα. Όταν δέχθηκα από τον Θεό την ιερατική κλήση μου – αντλώντας από το παράδειγμά του – με έστειλε μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο, στην εκκλησιαστική σχολή της Πάτμου. Κάθε μήνα, στα τέσσερα χρόνια που βρισκόμουν στην Πάτμο, ο π. Ηλίας μου έστελνε τα απαραίτητα χρήματα για την διαβίωσή μου, πράγμα που αδυνατούσε να κάνει η χήρα μητέρα μου.
Ο π. Ηλίας ποτέ δεν δημοσιοποιούσε ούτε κοινολογούσε σε άλλους ότι καλό έκανε. Κάποια στιγμή, που παρουσία του και χωρίς να γνωρίζει την πρόθεσή μου να το κάνω, απευθύνθηκα στους ενορίτες , στον Άγιο Ευγένιο και μίλησα μπροστά του για το καλό που μου είχε κάνει, με επέπληξε τονίζοντας ότι αυτό δεν έπρεπε να το αναφέρω!
Βλέποντας το έργο του π. Ηλία στην ενορία του Αγίου Τίτου με τον λαμπρό Ναό και τις δράσεις του για την Νεότητα, την Οικογένεια κλπ, παρακινήθηκα από το παράδειγμα του να προσφέρω και εγώ στην Εκκλησία και το 1979 έγινα ιερέας. Με πολύ μόχθο και αγώνα, με την ευλογία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Τιμοθέου δημιουργήσαμε την ενορία του Αγίου Ευγενίου και τον περικαλή σήμερα Ναό του Αγίου Ευγενίου στις Μεσαμπελιές Ηρακλείου.
ΟΛΟΙ μας – ενορίτες, μαθητές του, εμείς τα παιδιά του Ιερού του Αγίου Τίτου και μετέπειτα ιερείς του Υψίστου – θυμόμαστε και θα θυμόμαστε με αγάπη και ευγνωμοσύνη τον πατέρα Ηλία!
Πολυσέβαστε μου Πατέρα Ηλία,
Σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου για ότι μου προσέφερες! Θα σε μνημονεύω πάντα όσο θα ζω, στο Ιερό Θυσιαστήριο του Κυρίου και πιστεύω ότι ο Θεός σε έχει κοντά του ως Λειτουργό στο Ουράνιο Θυσιαστήριο Του!
Ηράκλειο,03/06/ 2019 Ιερέας Βασίλειος Κολτσίκογλου