Γιὰ ν’ ἀντιληφθοῦμε τὸ μέγεθος καὶ τὴ δύναμη τῆς ἀκολουθίας τῶν ἐγκαινίων ἑνὸς ναοῦ θὰ σᾶς διηγηθῶ μία ἱστορία ποὺ ἔγινε σὲ χωριὸ τῆς μητροπόλεώς μας, τὸ Σαράντι. Ἐκεῖ ποὺ ἡ ἁγία Ἑλένη ἐμφανίστηκε σὲ μία γυναίκα ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὸ χωριὸ αὐτό, ποὺ ἡ ἐκκλησία του εἶναι ἀφιερωμένη στοὺς Ἁγίους Κωνσταντῖνο καὶ Ἑλένη. Ἡ γυναίκα αὐτὴ ἀντιμετώπιζε μία δύσκολη ἀσθένεια καὶ μία μέρα τῆς ἐμφανίζεται ἡ ἁγία Ἑλένη καὶ τῆς λέει: «Θὰ σὲ κάνω καλά! Ἀλλά, ἔχω κι ἐγὼ ἕνα πρόβλημα ποὺ χρειάζομαι τὴ δική σου βοήθεια». «Τί πρόβλημα ἔχεις ἐσύ, ἁγία μου Ἑλένη»; «Στὸ χωριό σου, ὁ ναὸς δὲν ἐγκαινιάστηκε ποτέ. Θέλω νὰ τὸ πεῖς αὐτὸ στὸν παπά, γιὰ νὰ...
φροντίσει νὰ γίνουν τὰ Ἐγκαίνια».
Ὅταν πλησίαζε ἡ πανήγυρις τῶν ἁγίων, 21 Μαΐου, πῆγε, βρῆκε τὸν ἱερέα τοῦ χωριοῦ, τὸν μακαριστὸ σήμερα πατέρα Στυλιανό, καὶ τοῦ τὸ εἶπε. Ὁ παπὰς τὴν ἀποπῆρε, λέγοντάς της: «Πήγαινε, κόρη μου, στὴ δουλειά σου. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἶναι 400 χρονῶν. Πῶς γίνεται νὰ μὴν ἔχει Ἐγκαίνια; Ἔχει τοιχογραφίες. Ἂν εἶδες ἕναν ἅγιο στὸ ὄνειρό σου, τώρα θὰ πιστεύουμε στὰ ὄνειρα»; Πράγματι, πρέπει νὰ εἴμαστε ἐπιφυλακτικοὶ στὰ ὄνειρα.
Ὅποτε, ἡ γυναίκα ταπεινωμένη, σιωπηλή, ἔκανε ὑπακοὴ κι ἔφυγε.
Πέρασε ἕνας χρόνος καὶ ὅταν πλησίαζε πάλι ἡ ἑορτὴ τῶν ἁγίων, ἡ ἁγία της ἐμφανίστηκε γιὰ δεύτερη φορά. Αὐτὴ τὴ φορὰ ὄχι στὸν ὕπνο της καὶ θυμωμένη τῆς λέει: «Ὅταν ἔρθει ὁ δεσπότης νὰ τὸ πεῖς σ’ αὐτόν».
Ἔτσι, λοιπόν, στὸν ἑσπερινὸ τῶν ἁγίων τὴν ὥρα τῆς λιτανείας πρόσεξα πὼς ἡ γυναίκα αὐτὴ ἔκλαιγε, χωρὶς σταματημό. Τὴ ρώτησα γιατί κλαῖς καὶ μοῦ εἶπε νὰ σοὺ πῶ μετά. Εἴπαμε τὸ «Δὶ’ εὐχῶν» καὶ μοῦ διηγήθηκε τὴν ἐμπειρία της.
Τότε, εἰσῆλθα στὸ ἱερὸ μαζὶ μὲ τὸν παπὰ καὶ σηκώσαμε τὰ ἐνδύματα τῆς ἁγίας τράπεζας, γιὰ νὰ δοῦμε ἂν ὑπάρχει ὁ «ὀμφαλὸς» -ὅπως ἐμεῖς ἔχουμε ὀμφαλό, ἔχει καὶ ἡ ἁγία τράπεζα, γιατί εἶναι ζωντανὸ σῶμα- ποὺ μέσα τοποθετοῦμε λείψανα μαρτύρων κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐγκαινίων ἑνὸς ναοῦ. Νὰ δοῦμε ἂν ὑπάρχουν οἱ τέσσερεις ὀπὲς τῶν εὐαγγελιστῶν. Καὶ βλέπουμε νὰ μὴν ὑπάρχει τίποτα. Ἦταν σκέτο μάρμαρο! Κοιτάξαμε καὶ κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία τράπεζα ἂν ὑπάρχει τὸ «φυτὸν» ὅπως λέγεται. Διότι κάποιες παλαιὲς ἁγίες τράπεζες ἔχουν τοποθετημένα τὰ λείψανα τῶν μαρτύρων σ’ αὐτὴ τὴν ὀπή, στὸ «φυτόν». Δὲν ὑπῆρχε τίποτα ποὺ νὰ δεικνύει ὅτι ὁ ναὸς εἶχε ἐγκαινιαστεῖ κι ἔτσι ὁρίσαμε ἡμερομηνία γιὰ τὰ Ἐγκαίνια.
Τὴν ἡμέρα τῶν Ἐγκαινίων καὶ συγκεκριμένα τὴ στιγμὴ ποὺ ἔγινε ἢ πλύση, ὂ ραντισμός καὶ ἡ χρίση μὲ μύρο τῆς ἁγίας τράπεζας καὶ ὅταν εἴπαμε «Προσχωμεν» κι ἐψάλει τρεῖς φορὲς τὸ «Ἀλληλούια», εὐωδίασε ἡ ἐκκλησία ὅλη. Δεῖγμα ὅτι ἡ ἁγία Ἑλένη εὐαρεστήθηκε ἀπὸ τὴν πράξη τῶν Ἐγκαινίων.
Πόσο οἱ ἅγιοί μας εἶναι ζωντανοὶ μέσα στὴ ζωή μας! Πόσο φροντίζουν τὶς ἐκκλησίες τους καὶ πόσο φροντίζουν ὅλα νὰ γίνονται σύμφωνα μὲ τὴν τάξη ποὺ ὅρισαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Καταλαβαίνουμε ἔτσι καὶ τὸ νόημα τῆς «ὀπισθάμβωνος εὐχῆς», τὴν ὁποία ὁ ἱερέας πρὶν ἀπὸ τὴν ἀπόλυση λέει μεγαλόφωνα: «Ὁ εὐλογῶν τους εὐλογοῦντας σέ, Κύριε, καὶ ἁγιάζων τοὺς ἐπὶ σοῖ πεποιθότας, σῶσον τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου. Τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας σου φύλαξον. Ἁγίασον τοὺς ἀγαπώντας τὴν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου σου.Σὺ αὐτοὺς ἀντιδόξασον τὴ θεϊκή σου δυνάμει καὶ μὴ ἐγκαταλίπης ἠμᾶς τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σέ».
Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι ἐγκαινιάζουμε ναοὺς γιὰ νὰ ἀνακαινίζουμε τοὺς ἑαυτούς μας. Οἱ ναοὶ ἀπὸ μόνοι τους εἶναι πέτρες καὶ πηλός. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ὅμως ποὺ αὐτὲς οἱ πέτρες καὶ αὐτὸς ὁ πηλός, μετέχουν τῆς ἐνέργειας τοὺς Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἑνώνεται τὸ κτιστὸ μὲ τὸ Ἄκτιστο, ἡ δημιουργία μὲ τὸν Δημιουργό, μποροῦμε κι ἐμεῖς νὰ μεταβληθοῦμε, νὰ ἀνακαινισθοῦμε καὶ νὰ μεταμορφωθοῦμε. Κι αὐτὸ γίνεται σιγὰ-σιγά. Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς μεταμορφώνει διακριτικὰ καὶ ἀνεπαίσθητα. Καὶ μεταμορφωνόμαστε ὅταν μετέχουμε στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἑξαιρέτως δὲ στὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Αὐτὸ νὰ εἶναι ἡ ἔγνοια τῆς ζωῆς μας, γιὰ τὴ ζωή μας τὴν αἰώνιον? Ἀμήν!
* Ἀπομαγνηματοφωνημένο ἀπόσπασμα κήρυγμα σὲ Ἐγκαίνια Ναοὺ
immorfou
πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr
http://makkavaios.blogspot.com