Κάποιοι, όπως οι παλαιοί Φαρισαίοι επί εποχής του Χριστού, ζητούνε θαύματα για να πιστέψουν άν και ο Κύριος προειδοποίησε ότι "μακάριοι και ευτυχισμένοι είναι εκείνοι οι οποίοι ούτε θαύμα είδαν ούτε Προφήτη άκουσαν, αλλά πίστεψαν..."
Πράγματι πολύ σπάνια, και σέ ἐξαιρετικές μόνο περιπτώσεις μποροῦν νά γίνουν θαύματα καί στούς Δυτικούς. Γιατί όμως συμβαίνει αὐτό;
Συμβαίνει, διότι τί χρωστοῦν κάποιοι δυτικοί πού δέν γνώρισαν ποτέ τήν ἀληθινή Ἐκκλησία; Τί φταῖνε πού μεγάλωσαν σέ ἄλλες χῶρες, μέ ἄλλες συνθῆκες καί ἐμπειρίες;
Εἶναι δυνατόν ὁ Θεός νά μήν ἀκούσει καί τίς δικές τους προσευχές, ὅταν αὐτοί βασανίζονται ἀπό διάφορες ἀρρώστιες καί προβλήματα, οἰκογενειακά, οἰκονομικά, ψυχικά ἤ ἄλλα;
Μέ τά θαύματα Του αὐτά ὅμως ὁ Θεός δέν ἐπιβεβαιώνει τήν ἐγκυρότητα τῶν αἰρέσεων, ἀλλά σπλαχνίζεται τά πλάσματά Του πού ἀπευθύνονται σ’ Αὐτόν μέ πίστη, ὅπου κι ἄν αὐτά ἀνήκουν...
Γι’ αὐτό στίς αἱρέσεις αὐτές ὁ Θεός ἐπιτελεῖ τά θαύματά Του ἀπευθείας στούς ἀνθρώπους πού τά ζητοῦν, χωρίς τή μεσολάβηση κάποιων «κληρικῶν» τους.
Διότι στίς αἱρέσεις δέν ὑπάρχουν ἅγιοι πού νά ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἔχουν χαρίσματα ἰαματικά, προφητικά, διορατικά ἤ ἄλλα.
Ἄλλωστε στό ἱερό Εὐαγγέλιο (Μάρκ. θ΄38-40) ἀναφέρεται ἕνα παράδειγμα κάποιου Ἰουδαίοιυ πού δέν ἦταν μαθητής τοῦ Χριστοῦ καί ὅμως θαυματουργοῦσε στό ὄνομα τουῦ Χριστοῦ.
Στήν περίπτωση αὐτή εἶπε ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στόν Κύριο: «Εἴδαμε κάποιον πού δέν ἀνήκει στόν κύκλο τῶν μαθητῶν νά βγάζει δαιμόνια μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Σου, καί ἐμεῖς τόν ἐμποδίσαμε, ἐπειδή δέν εἶναι μαθητής Σου».
Καί ὁ Κύριος ἀπάντησε: «Μήν τόν ἐμποδίζετε. Διότι ἄνθρωπος πού θά κάνει θαῦμα μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός μου , δέν θά μπορέσει γρήγορα νά βλασφημήσει τό ὄνομά μου. Διότι ὅποιος δέν εἶναι ἐνατίον σας, εἶναι μέ τό μέρος σας».
Αὐτό βέβαια δέν σημαίνει ὅτι τέτοιοι ἄνθρωποι πού κάνουν θαύματα, ἔχουν πιστοποιητικό γνησιότητος καί ἁγιότητος. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Κύριος εἶπε ὅτι στή Δευτέρα Του Παρουσία τήν ὥρα τῆς Κρίσεως θά καταδικάσει πολλούς ἀνθρώπους πού ἔκαναν στό ὄνομά Το θαύματα.
Εἶπε συγκεκριμένα: «Πολλοί θά μοῦ ποῦν τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως: Κύριε, Κύριε, στό ὄνομά Σου δέν προφητεύσαμε; στό ὄνομά Σου δέν βγάλαμε δαιμόνια; στό ὄνομά Σου δέν κάναμε πολλά θαύματα; Καί τότε θά τούς πῶ ξεκάθαρα ὅτι ποτέ δέν σᾶς ἀναγνώρισα ὡς δικούς μου. Φύγετε μακριά μου ἐσεῖς πού κάνετε τίς ἀνομίες» (Ματθ. ζ΄ 22-23).
Πράγματι πολύ σπάνια, και σέ ἐξαιρετικές μόνο περιπτώσεις μποροῦν νά γίνουν θαύματα καί στούς Δυτικούς. Γιατί όμως συμβαίνει αὐτό;
Συμβαίνει, διότι τί χρωστοῦν κάποιοι δυτικοί πού δέν γνώρισαν ποτέ τήν ἀληθινή Ἐκκλησία; Τί φταῖνε πού μεγάλωσαν σέ ἄλλες χῶρες, μέ ἄλλες συνθῆκες καί ἐμπειρίες;
Εἶναι δυνατόν ὁ Θεός νά μήν ἀκούσει καί τίς δικές τους προσευχές, ὅταν αὐτοί βασανίζονται ἀπό διάφορες ἀρρώστιες καί προβλήματα, οἰκογενειακά, οἰκονομικά, ψυχικά ἤ ἄλλα;
Μέ τά θαύματα Του αὐτά ὅμως ὁ Θεός δέν ἐπιβεβαιώνει τήν ἐγκυρότητα τῶν αἰρέσεων, ἀλλά σπλαχνίζεται τά πλάσματά Του πού ἀπευθύνονται σ’ Αὐτόν μέ πίστη, ὅπου κι ἄν αὐτά ἀνήκουν...
Γι’ αὐτό στίς αἱρέσεις αὐτές ὁ Θεός ἐπιτελεῖ τά θαύματά Του ἀπευθείας στούς ἀνθρώπους πού τά ζητοῦν, χωρίς τή μεσολάβηση κάποιων «κληρικῶν» τους.
Διότι στίς αἱρέσεις δέν ὑπάρχουν ἅγιοι πού νά ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἔχουν χαρίσματα ἰαματικά, προφητικά, διορατικά ἤ ἄλλα.
Ἄλλωστε στό ἱερό Εὐαγγέλιο (Μάρκ. θ΄38-40) ἀναφέρεται ἕνα παράδειγμα κάποιου Ἰουδαίοιυ πού δέν ἦταν μαθητής τοῦ Χριστοῦ καί ὅμως θαυματουργοῦσε στό ὄνομα τουῦ Χριστοῦ.
Στήν περίπτωση αὐτή εἶπε ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στόν Κύριο: «Εἴδαμε κάποιον πού δέν ἀνήκει στόν κύκλο τῶν μαθητῶν νά βγάζει δαιμόνια μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Σου, καί ἐμεῖς τόν ἐμποδίσαμε, ἐπειδή δέν εἶναι μαθητής Σου».
Καί ὁ Κύριος ἀπάντησε: «Μήν τόν ἐμποδίζετε. Διότι ἄνθρωπος πού θά κάνει θαῦμα μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός μου , δέν θά μπορέσει γρήγορα νά βλασφημήσει τό ὄνομά μου. Διότι ὅποιος δέν εἶναι ἐνατίον σας, εἶναι μέ τό μέρος σας».
Αὐτό βέβαια δέν σημαίνει ὅτι τέτοιοι ἄνθρωποι πού κάνουν θαύματα, ἔχουν πιστοποιητικό γνησιότητος καί ἁγιότητος. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Κύριος εἶπε ὅτι στή Δευτέρα Του Παρουσία τήν ὥρα τῆς Κρίσεως θά καταδικάσει πολλούς ἀνθρώπους πού ἔκαναν στό ὄνομά Το θαύματα.
Εἶπε συγκεκριμένα: «Πολλοί θά μοῦ ποῦν τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως: Κύριε, Κύριε, στό ὄνομά Σου δέν προφητεύσαμε; στό ὄνομά Σου δέν βγάλαμε δαιμόνια; στό ὄνομά Σου δέν κάναμε πολλά θαύματα; Καί τότε θά τούς πῶ ξεκάθαρα ὅτι ποτέ δέν σᾶς ἀναγνώρισα ὡς δικούς μου. Φύγετε μακριά μου ἐσεῖς πού κάνετε τίς ἀνομίες» (Ματθ. ζ΄ 22-23).
Μάριος Ν. Δομουχτσῆς
Σέ ποιόν Θεό νά πιστέψω;
(141-144)
Ἔκδοση Πέμπτη