Η πνευματική ανάστασις, ως γεγονός, είναι δυσκολώτερο από τη σωματική ανάστασι. Το σώμα του ανθρώπου ανασταίνεται εύκολα, αφού πρόκειται για ύλη, που δεν αντιστέκεται στην παντοδυναμία του Θεού. Η ψυχή του ανθρώπου ανασταίνεται δύσκολα, αφού η ελευθερία της βουλήσεως αντιστέκεται στο θαύμα του Θεού. Για να ενεργήση ο Θεός την ανάστασι των νεκρών, δεν παίρνει την άδεια κανενός. Για να ενεργήση την πνευματική ανάστασι των ανθρώπων, απαιτείται η άδεια ενός εκάστου, η συγκατάθεσις της βουλήσεώς του.'
[Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη. Η Α΄προς Κορινθίους Επιστολή
του Αποστόλου Παύλου. Αθήνα 2003, σελ. 519]
‘Επειδή δεν ξέρουμε πότε θα παρθεί η απόφαση, να την έχουμε στο μυαλό μας. Θα πεθάνουμε. Πού θα πάμε; Απορώ και με τον εαυτό μου. Βρε ταλαίπωρε άνθρωπε, δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα φύγεις; Έφυγες. Πού θα πάς; Στην άλλη ζωή. Θα γυρίσεις εδώ; Όχι. Τελειώνει εκείνη; Όχι. Θα περάσεις από το δικαστήριο; Ναι. Γιατί δεν τακτοποιείσαι τώρα, να προπαρασκευασθείς για να περάσεις σωστά στον άλλο κόσμο όπου θα ζήσεις αιώνια; Εδώ φροντίζεις για όλα, για την υγεία σου, για εκείνο, για το άλλο, για όλα φροντίζεις, αλλά για την ψυχή σου δεν φροντίζεις. Ναι, δεν φροντίζω. Γιατί; Γιατί είναι η ανθρώπινη αδυναμία, είναι και ο διάβολος, μας παρασύρουν και οι επιθυμίες μας, και δεν προετοιμαζόμεθα γενναία. Πίστεψέ το ότι φεύγεις από τη ζωή και αφήνεις πίσω τον κόσμο. Αυτή είναι η αλήθεια.’
[Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου. Η τέχνη της σωτηρίας, τόμος Α΄. Ι. Μ. Φιλοθέου 2005, σ. 189]
http://iaspis.blogspot.com