Κόντρα σε ότι πλασάρεται από διάφορα έντυπα και από «διανοούμενους», ειδικά από Θεσσαλονίκη μεριά, όχι μόνο οι Μακεδόνες της αρχαιότητας, αλλά και οι Μακεδόνες του Μεσαίωνα ειχαν πλήρη συνείδηση της Ελληνικότητας τους.
Ηλίας Αναγνωστάκης
Τα παραδείγματα πολλά: Σε ένα σατιρικό διάλογο του 1160, τον » Τιμαριων», ανωνυμου συγγραφέως, σε σχέση με τα » Δημήτρια», της περίφημης εμποροπανήγυρις προς τιμήν του Αγίου που λάβαινε χώρα έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης, αναφέρονται τα εξής: «Εορτή δε ην τα Δημήτρια ώσπερ εν Αθήνησι Παναθήναια και Μιλησιοις τα Πανιώνια, γίνεται δε και παρά Μακεδοσι μέγιστη των πανηγύρεων. Συρρέει γαρ επ’αυτην ου μόνον αυτόχθων όχλος και ιθαγενής, αλλά παντοθεν και παντοιως, Ελλήνων των απανταχού, Μυσων ( Βουλγαρων/ Σλάβων) των παροικουντων, γένη παντοδαπα Ίστρου μέχρι και Σκυθικης ( Κούμανων, Ουζων, Πετσενεγγων, Ούγγρων), Καμπανων, Ιταλών, Ιβήρων, Λυσιτανων και Κελτών ( Λομβαρδων, Ιταλο-Νορμανδων, Καστιλλιανων, Αραγωνεζων και Πορτογάλων)και Κελτών των επέκεινα Άλπεων ( Γάλλων)και συλληβδην ειπείν, Ωκεανιοί ( Ιρλανδοί, Ισλανδοί) θίνες ικετας και θεωρους επί τον μαρτυρα πεμπτουσία, τοσουτον αυτώ της δόξης κατά την Ευρώπη περιεστιν».
Το 1050, ενώ οι Τουρκικές εισβολές ήταν εν εξέλιξη στη Ανατολική Μικρά Ασία μια προφητεία και φήμη κυκλοφορούσε στην περιοχή της Άγκυρας, αλλά ειδικά στη Μακεδονία: Όπως γράφει ο Σκυλίτζης: » Έτυχε γαρ, ο Μονομάχος διακπεραιωθηκαν πασάς εν εωα τας Μακεδονικας δυνάμεις, αρχηγούς εχουσας απαντας Μακεδόνας, ως εις η και ο Βρυέννιος, εφερετο γαρ εν Τούρκος λόγος, ως ειη πεπρωμένο καταστραφηναι των Τούρκων γένος υπό τοιαύτης δυνάμεως, οποίαν ο Μακεδών Αλέξανδρος έχων καταστρέψας Πέρσας» (γιατί συνέβη να έχει διαπεραιωσει ο Μονομάχος όλες τις Μακεδονικες δυνάμεις (15.000 άνδρες) στην Ανατολή, με αρχηγούς όλους Μακεδόνες, (Νικηφόρος Αντίοχος, Ευστράτιος Καμυτζης) ανάμεσα τους ήταν και ο Βρυέννιος, διότι διαδιδόταν μεταξύ των Τούρκων » Περσών» ότι ήταν πεπρωμένο να καταστραφεί το Τουρκικό γένος από μια τέτοια δυναμη, σαν και εκείνη που είχε ο Μακεδόνας Αλέξανδρος και κατέστρεψε τους Πέρσες).
Ο δε Ατταλειατης, αναφέρει «Μακεδόνες και λοιπούς Ρωμαίους», Σκλαβηνους ( Σλάβους) και ξένους» όταν αναφέρεται σε μια σύναξη στρατευμάτων στο Δορυλαίο από τον Ρωμανό Δ’ Διογένη το 1068. Πράγματι, τα Μακεδονικά » τάγματα» πολέμησαν παντού και πιστα για την Αυτοκρατορία: Στους Βουλγαρικους πολέμους (681-1337), στη Ιταλία και Σικελία το 880, το 975, το 1018 και ξανά το 1037, στην Μικρά Ασία το 1050, στο Μαντζικέρτ, στις επικές εκστρατείες του Ιωάννη Κομνηνού κατά των Τούρκων το 1130-5, ήταν παρόντες στην άλωση του Shayzar στη Συρία το 1137, και πολέμησαν στο Μυριοκεφαλο το 1176.
Ηλίας Αναγνωστάκης
Τα παραδείγματα πολλά: Σε ένα σατιρικό διάλογο του 1160, τον » Τιμαριων», ανωνυμου συγγραφέως, σε σχέση με τα » Δημήτρια», της περίφημης εμποροπανήγυρις προς τιμήν του Αγίου που λάβαινε χώρα έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης, αναφέρονται τα εξής: «Εορτή δε ην τα Δημήτρια ώσπερ εν Αθήνησι Παναθήναια και Μιλησιοις τα Πανιώνια, γίνεται δε και παρά Μακεδοσι μέγιστη των πανηγύρεων. Συρρέει γαρ επ’αυτην ου μόνον αυτόχθων όχλος και ιθαγενής, αλλά παντοθεν και παντοιως, Ελλήνων των απανταχού, Μυσων ( Βουλγαρων/ Σλάβων) των παροικουντων, γένη παντοδαπα Ίστρου μέχρι και Σκυθικης ( Κούμανων, Ουζων, Πετσενεγγων, Ούγγρων), Καμπανων, Ιταλών, Ιβήρων, Λυσιτανων και Κελτών ( Λομβαρδων, Ιταλο-Νορμανδων, Καστιλλιανων, Αραγωνεζων και Πορτογάλων)και Κελτών των επέκεινα Άλπεων ( Γάλλων)και συλληβδην ειπείν, Ωκεανιοί ( Ιρλανδοί, Ισλανδοί) θίνες ικετας και θεωρους επί τον μαρτυρα πεμπτουσία, τοσουτον αυτώ της δόξης κατά την Ευρώπη περιεστιν».
Το 1050, ενώ οι Τουρκικές εισβολές ήταν εν εξέλιξη στη Ανατολική Μικρά Ασία μια προφητεία και φήμη κυκλοφορούσε στην περιοχή της Άγκυρας, αλλά ειδικά στη Μακεδονία: Όπως γράφει ο Σκυλίτζης: » Έτυχε γαρ, ο Μονομάχος διακπεραιωθηκαν πασάς εν εωα τας Μακεδονικας δυνάμεις, αρχηγούς εχουσας απαντας Μακεδόνας, ως εις η και ο Βρυέννιος, εφερετο γαρ εν Τούρκος λόγος, ως ειη πεπρωμένο καταστραφηναι των Τούρκων γένος υπό τοιαύτης δυνάμεως, οποίαν ο Μακεδών Αλέξανδρος έχων καταστρέψας Πέρσας» (γιατί συνέβη να έχει διαπεραιωσει ο Μονομάχος όλες τις Μακεδονικες δυνάμεις (15.000 άνδρες) στην Ανατολή, με αρχηγούς όλους Μακεδόνες, (Νικηφόρος Αντίοχος, Ευστράτιος Καμυτζης) ανάμεσα τους ήταν και ο Βρυέννιος, διότι διαδιδόταν μεταξύ των Τούρκων » Περσών» ότι ήταν πεπρωμένο να καταστραφεί το Τουρκικό γένος από μια τέτοια δυναμη, σαν και εκείνη που είχε ο Μακεδόνας Αλέξανδρος και κατέστρεψε τους Πέρσες).
Ο δε Ατταλειατης, αναφέρει «Μακεδόνες και λοιπούς Ρωμαίους», Σκλαβηνους ( Σλάβους) και ξένους» όταν αναφέρεται σε μια σύναξη στρατευμάτων στο Δορυλαίο από τον Ρωμανό Δ’ Διογένη το 1068. Πράγματι, τα Μακεδονικά » τάγματα» πολέμησαν παντού και πιστα για την Αυτοκρατορία: Στους Βουλγαρικους πολέμους (681-1337), στη Ιταλία και Σικελία το 880, το 975, το 1018 και ξανά το 1037, στην Μικρά Ασία το 1050, στο Μαντζικέρτ, στις επικές εκστρατείες του Ιωάννη Κομνηνού κατά των Τούρκων το 1130-5, ήταν παρόντες στην άλωση του Shayzar στη Συρία το 1137, και πολέμησαν στο Μυριοκεφαλο το 1176.