Μια ευλαβεστάτη και αγράμματη γιαγιά, στην γιορτή της Αγία Μαρίνας και βλέποντας την εικόνα της Αγίας, άναψε 2 κεράκια.
Το ένα το άναψε για την Αγία. Το άλλο το άναψε στο διάβολο, βλέποντάς τον στην εικόνα, να τον χτυπάει η Αγία Μαρίνα με ένα σφυράκι.
''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον διάβολο'', είπε μέσα της, μόλις άναψε το 2ο κεράκι.
Το βράδυ που πήγε να κοιμηθεί, εμφανίζεται στην γιαγιά ο διάβολος οφθαλμοφανώς και της λέει:
- Μέχρι να λιώσει εκείνο το κερί που άναψες για μένα, εγώ κάηκα! Εκείνος να ζητήσει έλεος από μένα και όχι εγώ απ' Αυτόν!
Την γιαγιά την απείλησε, την φοβέρισε και στο τέλος την χτύπησε. Είδε και αποείδε η καημενούλα... Συμβουλεύτηκε τότε πνευματικούς Πατέρες που την είπαν, ότι ποτέ δεν πρέπει να προσευχόμαστε για τον διάβολο και τους δαίμονες. Είναι πλάνη να προσευχόμαστε για τα πονηρά πνεύματα διότι δεν πρόκειται ποτέ να μετανοήσουν...
Το κεράκι που ανάβουμε στην Εκκλησία έχει οντολογική σημασία και είναι σαν να μιλάει και να ζητάει το έλεος του Θεού, με βάση την πίστη αυτού που το ανάβει. Το κερί που ανάβουμε πρέπει να είναι αγνό κερί.
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
https://apantaortodoxias.blogspot.com