"Όσο θα είναι ο Ειρηναίος (ο μέχρι πριν λίγο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης), μην φοβάσαι τίποτε..."
Το τι σημαίνει αυτό και πως θα πρέπει να το ερμηνεύσουμε, άγνωστο...
Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ. Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ
Καταθέτω τέλος προσωπική μου εμπειρία από τον Γέροντα Εύμένιο, για τον όποιο είχα ακούσει πολλά θαυμαστά καί μάλιστα είχα στείλει και έναν ανιψιό μου νά τον επισκεφτεί. Δέν είχα ό ίδιος την ευκαιρία νά τον συναντήσω, παρ' ότι τό ήθελα. Οι οικογενειακές καί εργασιακές μου υποχρεώσεις δέν μού έπέτρεπαν ταξίδι στήν Κρήτη.
Είχα χρόνιο πρόβλημα μέ τό στομάχι. Τό καλοκαίρι του 2005 τό πρόβλημα έγινε εντονότερο καί μέ ανησύχησε. Γνώριζα ότι ό πατήρ Σωφρόνιος, ό Μετοχιάρης τού Σιναϊτικού Μετοχιού τής Αγίου Τριάδος στά Περιβόλια Χανίων, είχε στενό πνευματικό δεσμό μέ τον Γέροντα Εύμένιο. Στήν τακτική επικοινωνία πού είχα μαζί του, τού άνέφερα τό πρόβλημά μου, γιά νά εύχεται, αλλά καί γιά νά τό μεταφέρει στον Γέροντα.
Έπειτα από λίγες ή μέρες δέχθηκα ένα τηλεφώνημα άπό τον πατέρα Σωφρόνιο, πού μού μετέφερε τήν ευλογία τού Γέροντος Εύμενίου μέ τήν πληροφορία ότι δέν είναι ανησυχητικό, είναι ψυχοσωματικό τό πρόβλημα καί χρειάζεται καλό γιατρό καί καλό πνευματικό.
Έκανα τις δέουσες εξετάσεις καί γαστρορραγία, όπου πράγματι φάνηκε ότι ήταν απλώς μια γαστρίτιδα πού τό άγχος τήν επέτεινε. Άγχος, βέβαια στον χριστιανό σημαίνει ολιγοπιστία, γι' αύτό καί ό Γέροντας είπε ότι χρειάζεται καλό πνευματικό. Έκτοτε ηρέμησα, αλλά ή επιθυμία μου νά πάρω τήν εύχή τού Γέροντος Εύμενίου μεγάλωνε. Καί έκείνος σε συζητήσεις μέ τον πατέρα Σωφρόνιο γιά τήν άναξιότητά μου έλεγε:
Δέν θά κοιμηθώ άν δέ δώ αύτόν τον άνθρωπο!
Τον Δεκέμβριο τού έτους 2005 ή ύγεία τού Γέροντος Εύμενίου έπιβαρύνθηκε καί σέ πολύ δύσκολη κατάσταση είσήχθη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο τού Ηρακλείου. Μάλιστα έπειδή ή σχετική νοσηλευτική μονάδα ήταν γεμάτη είσήχθη σέ δωμάτιο τής γαστρεντερολογικής κλινικής, τήν όποια διηύθυνε ό Καθηγητής Δρ Ήλίας Κουρούμαλης, γιατρός έγνωσμένης αξίας καί ήθους καί πνευματικότητος.
Στις 11 Δεκεμβρίου ήλθε στήν Αθήνα γιά δουλειές τής Μονής τού Κύκκου, ό Κυκκώτης Αρχιμανδρίτης πατήρ Ήσαΐας, νύν Μητροπολίτης Ταμασού. Τήν ώρα πού συνδειπνούσαμε δέχθηκε τηλέφωνο άπό τον Ηγούμενό του, τότε Επίσκοπο Κύκκου, νύν Μητροπολίτου Κύκκου καί Τηλλυρίας κ. Νικηφόρο, πού τον προέτρεπε νά πάει στήν Κρήτη γιά κάποιες ύποθέσεις. Ό Ηγούμενος μάς άγαπάει πολύ, όπως καί όλους, άφού ή κενωτική του άγάπη άγκαλιάζει τούς πάντες, καί έγώ αύθόρμητα, όταν άκουσα περί Κρήτης καί πριν τελειώσει ή τηλεφωνική τους έπικοινωνία είπα:
-Θά ήταν ευκαιρία νά πάρεις καί τήν εύχή τον Γέροντος Εύμενίου, πού είναι βαρειά στο Νοσοκομείο.
Ακούσε την φωνή μου άπό την άλλη άκρη τής τηλεφωνικής γραμμής ό Άγιος Ηγούμενος καί ρώτησε τον πατέρα Ήσαΐα:
Τί λέει ό κ. Καθηγητής;
Ό πατήρ Ήσαΐας τού έπανέλαβε τα λόγια μου καί άκουσε τον Άγιο Ηγούμενο να τού λέει:
-Αύριο θά σου στείλω δύο αεροπορικά εισιτήρια, για να πάτε μαζί στην Κρήτη και νά πάρετε καί τήν εύχή τού Γέροντος Εύμενίου.
Ή χαρά μου δεν περιγραφόταν, γιατί θά έκπλρωνα μιά μεγάλη μου επιθυμία νά συναντήσω τον Γέροντα πού καί εκείνος τόσο τό επιθυμούσε. Ετοιμάσθηκα, πήρα μαζί μου όλες τις ιατρικές εξετάσεις πού είχα στο αρχείο καί τήν επομένη βρέθηκα στο Ηράκλειο. Πήραμε με τον πατέρα Ήσαΐα ένα ταξί καί κατευθυνθήκαμε στο ΠΑΓΝΗ. Ζητήσαμε τον Γέροντα, αλλά μάς είπαν ότι ή κατάστασή του δεν έπέτρεπε έπισκέψεις.
Ό Διευθυντής τής κλινικής, ό Δρ Κουρούμαλης μάς δέχθηκε με άγάπη καί όταν τού είπα τό όνομά μου, τό όποιο τού ήταν γνωστό άπό τήν ύμνογραφική μου διακονία καί μάλιστα άπό τήν Ακολουθία τού Όσιου Πορφυρίου, με τον όποιον είχε πνευματικό σύνδεσμο, μάς κάλεσε στο γραφείο του. Τού εξιστόρησα τό γεγονός τής έπισκέψεώς μας καί μάλιστα τού έδειξα καί όλες τις έξετάσεις πού είχα γιά τό στομάχι. Με καθησύχασε καί αύτός καί πραγματοποιήθηκε ή πρόβλεψη τού Γέροντος Εύμενίου, ότι χρειάζεται ένας καλός γιατρός.
Μετά βλέποντας τήν έπιθυμία μας καί έκτιμώντας τό ταξίδι μας είπε:
-Περιμένε λίγο, νά τον τακτοποιήσουμε τον Γέροντα καί νά μπήτε νά πάρετε τήν ευχή του!
Ανακουφισθήκαμε καί δοξάσαμε τον Κύριο περιμένοντας.
Σε λίγα λεπτά τής ώρας άνοιξε ή πόρτα καί ή άδελφή του Ιωάννα μάς είπε νά περάσουμε μέσα. Ή καρδιά μου σπαρταρούσε. Ό Γέροντας βρισκόταν σε κατάσταση αφασίας. Σκύψαμε καί άσπασθήκαμε τό χεράκι του. Ό πατήρ Ήσαΐας έβγαλε καί μερικές φωτογραφίες. Μετά έγώ πλησίασα τον Γέροντα καί τού ψιθύρισα:
-Γέροντά μου, εσύ δεν είπες ότι ήθελες νά με γνωρίσεις πριν φύγεις γιά νά συναντήσεις τον άγαπημένο μας Ιησού; Γιατί δεν μού μιλάς; Δώσε μου τήν εύχή σου. Έχω καί αύτά τά προβλήματα πού χρειάζονται λύσεις. Καί άρχισα νά τού άπαριθμώ τά τρέχοντα τότε προβλήματά μου.
Βαστούσα τό χεράκι του σφιχτά καί τον παρακαλούσα γιά όλους μας, γιά τά παιδιά όλου τού κόσμου καί έπειτα τά δικά μου, γιά τούς φοιτητές μου, γιά τήν πατρίδα μας, γιά τήν εκκλησία μας. Σε λίγο μού είπαν ότι έπρεπε νά τον άφήσουμε νά ήσυχάσει. Πώς, όμως, μπορούσα νά άναπαυθώ, αφού ό Γέροντας βρισκόμενος σε κατάσταση αφασίας δεν ανταποκρινόταν σε αύτά πού τού κατέθετα;
Χαιρετίσαμε τήν κ. Ιωάννα καί τον Διευθυντή καί αποχωρήσαμε.
Τό ίδιο βράδυ δέχθηκα τηλέφωνο από τον πατέρα Σωφρόνιο.
-Πήρατε την ευχή τον Γέροντα, μου είπε με σιγουριά και όχι ερώτηση.
-Νομίζω, π. Σωφρόνιε, ότι δεν με κατάλαβε, αφού ήταν σε αφασία. Πάντως εγώ τον είπα τις επιθυμίες μου καί τον κατέθεσα τά προβλήματά μου.
-Ό Γέροντας τά άκουσε όλα, μου είπε, για να συνεχίσει:
-Καί μου είπε ότι όλα θά πάνε καλά καί θά είναι πάντα βοηθός σου καί μεσίτης σου προς Κύριο.
Τά γόνατά μου τότε κάμφθηκαν. Ό Γέροντας Εύμένιος παρά την αφασία του με είχε άκούσει καί μου έδινε την εύχή του.
Ήταν 12 Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης τού Αγίου Σπυρίδωνος. Στις 25 Δεκεμβρίου, μετά 13 ημέρες, τότε πού κατά τό Άγιορείτικο εορτολόγιο γιορτάζει ό Άγιος Σπυρίδων, ό Γέροντας άφησε τά έγκόσμια, γιά νά άπολαύσει τά ούράνια καί μαζί με τούς Αγίους Αγγέλους καί, αφού ήταν ή μέρα Χριστουγέννων, νά δοξολογεί τον Κύριο ψάλλοντας άκατάπαυστα: Δόξα έν ύψίστοις Θεω καί έπίγής ειρήνη έν άνθρώποις εύδοκία».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΜΠΟΥΣΙΑ.Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ. Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ