Τον καιρό πού ό πατήρ Ιερόθεος ήταν κοντά στον Γέροντα Εύμένιο συνήθιζε καί τακτοποιούσε όλα τά τού ναού μετά τήν Θεία Λειτουργία τό πρωί, γιά νά είναι έντάξει όταν θά ξεκινούσαν τον Εσπερινό. Μπαίνοντας, όμως, ό Γέροντας Εύμένιος ένωρίτερα στήν Εκκλησία, λόγω τής μειωμένης του όράσεως, μετακινούσε λίγο τό μανουάλι, έψαχνε τά βιβλία στο άναλόγιο, με άποτέλεσμα νά βρίσκει ό πατήρ Ιερόθεος συχνά-πυκνά τά πράγματα σε διαφορετική θέση καί νά δυσανασχετεί. Ένα μεσημέρι, βλέποντας τήν πόρτα τής Εκκλησίας άνοιχτή, πηγαίνει πίσω άπό τό ιερό, άνεβαίνει πάνω σ' ένα σκαμνί καί κοιτάζει μέσα άπό τό παράθυρο τού ιερού, γιά νά μπορέσει νά καταλάβει τί κάνει ό Γέροντας καί άλλάζει θέση στά πράγματα.
Αύτό, όμως, πού άντίκρυσε τον έξέπληξε καί συνάμα τον φόβησε. Ό πατήρ Εύμένιος γονατιστός μπροστά στήν Αγία Τράπεζα, με ύψωμένα τά χέρια, νά είναι περιτριγυρισμένος με ένα ύπερκόσμιο φως. Φοβισμένος πηγαίνει στο κελλί του μέχρι πού έφθασε ή ώρα τού Εσπερινού. Καθώς άναβε τά καντήλια στήν Εκκλησία τον πλησίασε ό Γέροντας καί με πατρική στοργή τού είπε:
-Δεν τό θέλω, παιδί μου, δεν είναι άπό έμένα, μήν τό πεις πουθενά.
-Νά πώ Γέροντα, τί είδα; Απαντά κοφτά ό πατήρ Ιερόθεος.
-Ε, ξέρεις εσύ Αποκρίθηκε ό πατήρ Εύμένιος.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΜΠΟΥΣΙΑ.Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ. Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ