-«Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς...». Κάθε συλλαβή και κάθε φράση της Προσευχής μας μια ζωογόνα δροσοσταλιά της αιώνιας ζωής. Ο κόσμος βρίσκει τη χαμένη αξία του και το κρυμμένο του νόημα μόνο στην προσευχόμενη καρδιά.
-Υπάρχουν δύο βαρυσήμαντες προσευχές που καλλιεργούν βαθμιαία την πιο πύρινη χριστοευαγγελική τελειότητα μέσα μας κι αυτές είναι η προσευχή υπέρ των εχθρών και η προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων. Με την πρώτη, μέσα από τα πονεμένα έγκατά μας, ανασκευάζεται εν Χριστώ το εγκόσμιο μίσος. Με τη δεύτερη, μετέχουμε στο μυστήριο της υπέρλογης σωτηρίας των αποδήμων αδελφών μας, «εκεί» ακόμη όπου λογικά «ουκ έστιν ο βοηθών και ο σώζων». Τα εσωτερικά αποτελέσματα της εργασίας αυτών των προσευχών είναι συγκλονιστικά και μπορούν να εκτιμηθούν μόνο ως παμμέγιστη ευεργεσία και θεραπεία για την ανθρώπινη καρδιά.
-Πίστη δίχως έργα. Πράξεις δίχως έμπνευση. Αγώνας δίχως ελπίδα. Καρδιά δίχως αγάπη. Ζωή δίχως προσευχή. Ευχή δίχως παλμό και χτύπο. Αγάπη άνευ αληθείας και αλήθεια άνευ αγάπης. Νίψη χωρίς καθαρμό. Πνευματικότητα εκτός Εκκλησίας. Θεωρίες αντί δογμάτων και αποκαλύψεων. Κηρύγματα στη θέση των εμπειριών. Λόγοι σε διάσταση ή σε αντίθεση από τα βιώματα. Τελεταρχίες μακριά από τη συμπάθεια και την αντίληψη. Λατρεία ξέχωρη από την ησυχία και τη συντριβή. Πληθωρικές ταπεινοσχημίες και ταπεινολογίες, μα όχι θεία ταπείνωση. Ψυχές αιώνιες δίχως θεογνωσία. Επίγειοι βίοι δίχως πόθο για Σωτηρία. Ποιόν άραγε προσπαθώ να περιγράψω πάλι; Τον κόσμο του σήμερα ή εμένα στο σήμερα; ...
π. Δαμιανός
https://toeilhtarion.blogspot.com/