Το αισθάνομαι πως αόρατα με περιβάλλεις από παντού. Προσεύχομαι με προσοχή και νοιώθω προστατευμένη και ευτυχισμένη. Θα μπορούσα να κλαίω ακατάπαυστα με δάκρυα χαράς γι' αυτό το συναίσθημα. Θα μπορούσα να ψάλλω αιώνια και να προσεύχομαι αιώνια γιατί αισθάνομαι την ψυχή μου πλήρη από τη θεϊκή παρουσία Σου και ξεχνώ όλα όσα βρίσκονται γύρω μου.
Στην εκκλησία, νοιώθω ότι βρίσκομαι στον ουρανό. Η εκκλησία με ένωσε με το Θεό. Εκεί παιδάκι ακόμα σε συνάντησα Ιησού μου, Εσταυρωμένο και από τότε όλη μου τη ζωή τρέχω γύρω από τα πόδια Σου και γονατιστή δακρύζω, με μετάνοια και αγάπη. Κανείς σ' αυτή την γη δεν υπέφερε σαν Εσένα, για την αγάπη των ανθρώπων. Υποφέρουμε και εμείς για τις αμαρτίες μας. Εσύ όμως ο Κάλλιστος, ο Πραότατος, ο πιο Αθώος υπέφερες αγόγγυστα για τις δικές μας αμαρτίες. Εμείς δεν κάνουμε παρά ελάχιστα. Ο χρόνος μας δαπανάται ασυναίσθητα για τις ανάγκες του σώματος, ενώ για την ψυχή δεν μένουν παρά λίγα ψίχουλα. Βοήθησε μας Ιησού μου, ώθησε την ψυχή μας να αναλάβει να οδηγήσει αυτό το αδύναμο σώμα και να το σηκώσει από την λάσπη των αμαρτιών και δια Σου να πετύχουμε την ένωση με τον Ουράνιο Πατέρα.
Στο δρόμο είδα ένα τυφλό, που με ένα μπαστουνάκι έλεγχε τον δρόμο του, και συλλογίστηκα: Ευτυχισμένος είσαι εσύ ω τυφλέ. Η ζωή σου είναι εξασφαλισμένη στα χέρια του Θεού καΙ συ βαδίζεις ασφαλής πλάι στο Χριστό.
Συγχώρεσέ με Ιησού μου για την άγνοιά μου. Δίδαξε με Εσύ τον τρόπο να αναγνωρίζω την αλήθεια όπου αυτή βρίσκεται. Ξέρω ότι η ζωή κοντά Σου είναι ευτυχισμένη και εδω στη γη ακόμη. Δοκίμασα και εγώ μια σταγόνα της, αισθάνθηκα την γλυκύτητά της, Κύριε, και η λαχτάρα μου να βρίσκομαι κοντά Σου τρανώθηκε.
Πνευματικό ημερολόγιο πιστής και ταπεινής ψυχής των ημερών μας, με θαυμαστές εμπειρίες γύρω από την νοερά προσευχή του Ιησού. 1971. ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ