Τον Σεπτέμβριο του
2001, η κυβέρνηση Μπους ξεκίνησε το «Παγκόσμιο Πόλεμο για την Τρομοκρατία».
Αν κάποιος επιχειρούσε να χαρτογραφήει όλα τα μέρη στον κόσμο όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να αγωνίζονται κατά της τρομοκρατίας-κατά
την άποψή τους- τόσα χρόνια αργότερα, θα φανταζόταν λογικά έναν χάρτη που θα έδειχνε το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν και τη Συρία – τις θέσεις δηλαδή που πολλοί σκέφτονται αυτόματα σε σχέση με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας – καθώς και ίσως μια δωδεκάδα χωρών που δεν είναι τόσο γνωστές όπως οι Φιλιππίνες και η Σομαλία.
Στην πραγματικότητα
όμως οι αντιτρομοκρατικές αποστολές
των ΗΠΑ εξελίσσονταν σε 80(!) χώρες το
2017 και το 2018 ή αλλιώς στο 40% των εθνών σε
αυτόν τον πλανήτη!
Η έρευνα δείχνει ότι,
από το 2001, ο πόλεμος των Ηνωμένων Πολιτειών
κατά της τρομοκρατίας έχει οδηγήσει
στην απώλεια – συντηρητικά εκτιμώμενη
– σχεδόν μισού εκατομμυρίου ζωών στο
Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν
μόνο. Μέχρι το τέλος του 2019, εκτιμάται
επίσης ότι ο παγκόσμιος πόλεμος της
Ουάσιγκτον θα κοστίσει στους Αμερικανούς
φορολογούμενους περί τα 5.9 τρισεκατομμύρια
δολάρια που έχουν ήδη δαπανηθεί και σε
δεσμεύσεις για τη φροντίδα βετεράνων
του πολέμου καθ ‘όλη τη διάρκεια της
ζωής τους.
Σε γενικές γραμμές, το
αμερικανικό κοινό αγνοεί σε μεγάλο
βαθμό αυτούς τους πόλεμους μετά τα
γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και
βέβαια το κόστος τους. Αλλά η απεραντοσύνη
των “αντιτρομοκρατικών” δραστηριοτήτων
της Ουάσινγκτον δείχνει, τώρα περισσότερο
από ποτέ, ότι ήρθε η ώρα να δώσουμε την
δέουσα προσοχή. Πρόσφατα, η κυβέρνηση
Τραμπ μίλησε για αποχώρηση από τη Συρία
και διαπραγμάτευση ειρήνης με τους
Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Μόνο που όπως
προαναφέρθηκε τα πολεμικά μέτωπα είναι
πολλαπλασίως περισσότερα.
Πολεμικά μέτωπα που
μπορεί να περιλαμβάνουν άμεση εμπλοκή
και μάχη ή «εκπαίδευση» και «βοήθεια».
Αμερικανικές δυνάμεις
έχουν δραστηριοποιηθεί με τον έναν ή
τον άλλον τρόπο τα τελευταία 2 χρόνια
σε 14 διαφορετικές χώρες. Ο κατάλογος
περιλαμβάνει βέβαια το Αφγανιστάν και
τη Συρία, αλλά και μερικά λιγότερο γνωστά
και απροσδόκητα μέρη όπως η Λιβύη, η
Τυνησία, η Σομαλία, το Μάλι και η Κένυα.
Επισήμως, πολλά από αυτά έχουν επισημανθεί
ως αποστολές συμβουλών και βοήθειας,
όπου ο στρατός των Η.Π.Α. φαινομενικά
εργάζεται για να υποστηρίξει τις τοπικές
στρατιωτικές ομάδες . Ανεπίσημα, η γραμμή
μεταξύ «βοήθειας» και ενοπλης μάχης
έχει αποδειχθεί, στην καλύτερη περίπτωση,
θολή.
Ο εν λόγω σκιώδης πόλεμος
πλαμβάνει χώρα κυρίως στην Αφρική. Στον
Νίγηρα τον Οκτώβριο του 2017, όπως
αποκαλύφθηκε η επίσημη εκπαιδευτική
αποστολή αποδείχθηκε ότι είναι μια
επιχείρηση δολοφονίας ή αιχμαλωσίας
για κάθε έναν ύποπτο τρομοκράτη.
Τέτοιες αποστολές
συμβαίνουν τακτικά. Στην Κένυα, για
παράδειγμα, μέλη της αμερικανικής
υπηρεσίας κυνηγούν ενεργά τους μαχητές
της ομάδας που ονομάστηκε al-Shabaab. Στην
Τυνησία, υπήρξε τουλάχιστον μια ένοπλη
μάχη με σύμπραξη δυνάμεων των
Η.Π.Α,-Τυνησίας κατά μαχητών της Αλ
Κάιντα.
Ένα άλλο εντυπωσιακό
εύρημα στην έρευνα ήταν πόσες χώρες
υπήρχαν – συνολικά 65 – στις οποίες οι ΗΠΑ
«εκπαιδεύουν» και / ή «βοηθούν»
τις τοπικές δυνάμεις ασφαλείας στην
αντιτρομοκρατία. Ενώ ο στρατός
πραγματοποιεί μεγάλο μέρος αυτής της
εκπαίδευσης, το υπουργείο Εξωτερικών
είναι επίσης εκπληκτικά εμπλεκόμενο,
χρηματοδοτώντας και εκπαιδεύοντας
αστυνομικούς, στρατιωτικούς και
συνοριακούς παράγοντες περιπολίας σε
πολλές χώρες. Δίνει επίσης εξοπλισμό,
αναπτύσσει προγράμματα με τίτλο
«Αντιμετώπιση βίαιου εξτρεμισμού»,
με επίκεντρο τη δημόσια εκπαίδευση και
άλλα εργαλεία για την «αντιμετώπιση
των τρομοκρατικών ασφαλών καταφυγίων».
Τέτοιου είδους εκπαίδευση
και βοήθεια λαμβάνει χώρα σε όλη τη Μέση
Ανατολή και την Αφρική, καθώς και σε
ορισμένες περιοχές της Ασίας και της
Λατινικής Αμερικής. Οι αμερικανικές
«οντότητες επιβολής του νόμου»
εκπαίδευσαν τις δυνάμεις ασφαλείας στη
Βραζιλία για την παρακολούθηση των
τρομοκρατικών απειλών πριν από τους
θερινούς Ολυμπιακούς του 2016, για
παράδειγμα. Ομοίως, Αμερικανοί πράκτορες
περιπολίας των συνόρων εργάστηκαν με
τους ομολόγους τους στην Αργεντινή για
να αντιμετωπίσουντην ύποπτη νομιμοποίηση
εσόδων από τρομοκρατικές ομάδες στις
παράνομες αγορές της μεθοριακής περιοχής
που βρίσκεται ανάμεσα στην Αργεντινή,
τη Βραζιλία και την Παραγουάη.
Για πολλούς , όλα αυτά
μπορεί να ακούγονται σχετικά αβλαβή
αλλά αλήθεια πόσο αθώα μπορεί να είναι;
Και η ¨βοήθεια” λαμβάνει
και άλλη μορφή… Στη Νιγηρία, για
παράδειγμα, ο στρατός των Η.Π.Α. συνεχίζει
να συνεργάζεται στενά με τις τοπικές
δυνάμεις ασφαλείας, οι οποίες χρησιμοποίησαν
βασανιστήρια και διαπράττουν εξωδικαστικές
εκτελέσεις. Στις Φιλιππίνες, έχει
πραγματοποιήσει κοινές στρατιωτικές
ασκήσεις μεγάλης κλίμακας σε συνεργασία
με τον στρατό του προέδρου , ακόμη και
όταν η αστυνομία υπό την εξουσία του
εξακολουθεί να προκαλεί τρομακτική βία
στους πολίτες της χώρας αυτής.
Η κυβέρνηση του Τζιμπουτί,
η οποία επί σειρά ετών φιλοξένησε τη
μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ
στην Αφρική, το Camp Lemonnier, χρησιμοποιεί
επίσης τους αντιτρομοκρατικούς νόμους
για τη δίωξη εσωτερικών αντιφρονούντων
με την στήριξη του Στειτ Ντιπάρτμεντ.
Επίσης, διαπιστώθηκαν
επτά χώρες στις οποίες, τα τελευταία
δύο χρόνια, οι ΗΠΑ έχουν σηκώσει αεροπλάνα
ή έχουν πραγματοποιήσει άλλες αεροπορικές
επιδρομές ενάντια σε ό, τι η κυβέρνηση
επισημαίνει ως τρομοκρατικούς στόχους:
το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, το
Πακιστάν, τη Σομαλία, τη Συρία και την
Υεμένη.
Παρόλο που υπάρχουν
περισσότερες από 800 αμερικανικές
στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο,
συμπεριλαμβάνονται στον χάρτη μας μόνο
οι 40 χώρες στις οποίες οι βάσεις αυτές
εμπλέκονται άμεσα στον αντιτρομοκρατικό
πόλεμο, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας
και άλλων ευρωπαϊκών εθνών.