Όπως ακριβώς όλος αυτός ο συρφετός της αμερικάνικης πολιτιστικής βιομηχανίας από τη μία εκθείαζε τον showman Ομπάμα, ο οποίος δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας σφαγέας-εγκληματίας έχοντας βομβαρδίσει κατά τη θητεία του επτά χώρες (!),
και ταυτόχρονα διαδήλωνε υπέρ της μετανάστευσης ενάντια στον νεοεκλεγέντα “ρατσιστή” και “φασίστα” Τραμπ, έτσι και τώρα οι celebrities αυτοί θίγονται από την απόσυρση του αμερικανικού στρατού από τη Συρία για… ανθρωπιστικούς λόγους.
Η εν λόγω περίπτωση είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανερμάτιστου χαρακτήρα της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης (δηλαδή της ιδεολογίας των δικαιωμάτων και των πολιτικών ταυτότητας) όταν αυτή χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τις πολιτικές της Υπερεθνικής Ελίτ, που εν προκειμένω θα επιθυμούσε την παραμονή των ΗΠΑ στο κυρίαρχο συριακό έδαφος.
Ο Τραμπ ανακοινώνει απόσυρση των στρατευμάτων από τη Συρία και οι “φιλελεύθεροι” του Χόλυγουντ τρελαίνονται
Neil Clark, RT , (20.12.2018)
H ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ ότι τα Αμερικανικά στρατεύματα θα φύγουν από τη Συρία αντιμετωπίστηκε με οργή όχι μόνο από τους νέο-συντηρητικούς αλλά και από τους φιλελεύθερους του Hollywood.
Μα καλά οι προοδευτικοί δεν υποτίθεται ότι έπρεπε να εναντιώνονται σε πολέμους και παράνομες κατοχές;
Βέβαια, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Η ανακοίνωση του Τραμπ για την απόσυρση των στρατευμάτων από την Συρία δεν είναι για την ώρα τίποτα άλλο παρά απλά λόγια. Πριν αρχίσουμε να πανηγυρίζουμε θα πρέπει να δούμε απτές αποδείξεις με αποχωρήσεις στρατιωτών.
Ξέραμε ότι αυτά τα νέα δεν θα άρεσαν στους Νέο-συντηρητικούς. Αυτοί θα ήθελαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να παρέμεναν στη Συρία για πάντα.
Ξέραμε επίσης ότι αυτά τα νέα δεν θα άρεσαν ούτε στη Γαλλία ούτε στην Αγγλία, οι οποίες επένδυσαν πολλά προσπαθώντας να ρίξουν την κυβέρνηση του Άσαντ.
Αυτό που δεν ξέραμε, και έχει ενδιαφέρον, είναι η αντίδραση των φιλελευθέρων του Χόλυγουντ.
Είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να θυμάμαι τότε που οι φιλελεύθεροι έψαλλαν τραγούδια του Peter Seeger και έκαναν πορείες εναντίον των πολέμων και της παράνομης κατοχής των χωρών του νότου και κατήγγειλαν όχι μόνο τον ιμπεριαλισμό αλλά και τον ρατσισμό που υπέβοσκε.
Σήμερα για κάποιο περίεργο λόγο φαίνεται να υποστηρίζουν και τον ιμπεριαλισμό και την στρατιωτική κατοχή. Το αίσθημά τους ξεκίνησε αντιπολεμικό και έγινε αντί-αντιπολεμικό.
Είναι προφανές ότι το αμφιλεγόμενο δόγμα των παρεμβάσεων στο όνομα του ανθρωπισμού που προωθείται από πολεμοκάπηλους – στην προσπάθειά τους να πουλήσουν παλαιού τύπου πολέμους λεηλασίας και αχαλίνωτη Ρωσοφοβία – έχει επηρεάσει αρκετούς.
Η Μία Φάροου ανησυχεί ότι η έξοδος των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Συρία οφελεί τη Ρωσία, τον ISIS, το Ιράν και τον Άσαντ και επίσης ανησυχεί που o Donald δεν συμβουλεύτηκε το πεντάγωνο.
Αναρωτιέμαι πραγματικά… θα είχε τα ίδια παράπονα αν ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είχε δώσει εντολή για άμεση απόσυρση στρατευμάτων από το Βιετνάμ το 1968;
Σαν να μην έφτανε αυτό η Mία αναπαράγει tweets από ακροδεξιούς νέο-συντηρητικούς, όπως του γερουσιαστή της Νότιας Καρολίνας Λίντσεϊ Γκράχαμ που αποκάλεσε την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία ένα “τεράστιο Ομπαμικό λάθος” και έναν “λεκέ στην τιμή των Ηνωμένων Πολιτειών”.
Μπορώ να σκεφτώ πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια που ήταν λεκέδες στην τιμή των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά η απόσυρση των στρατευμάτων από τη Συρία δεν είναι ένα από αυτά. Εν τω μεταξύ η Βette Μidler λέει ότι ο Τrump αποσύροντας τα στρατεύματα ευχαριστεί με μία κίνηση δυο “δικτάτορες” και εγκαταλείπει τη Συρία στους Ρώσους.
Ας το σκεφτούμε λίγο αυτό. Αυτοί οι “προοδευτικοί” του Χόλυγουντ είναι οι πρώτοι που θα καταγγείλουν το ρατσισμό του Τrump όσον αφορά τη μεταναστευτική του πολιτική για τους πρόσφυγες, αλλά την ίδια ώρα φαίνεται να πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουνε θεάρεστο δικαίωμα να καταπατούν τη Συρία.
Όπως μας λέει και η Caitlin Johnston ολες οι αντιρρήσεις και οι ενστάσεις για την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία βασίζονται στην υπόθεση ότι η Συρία είναι ιδιοκτησία των Ηνωμένων Πολιτειών. Αναρωτιέμαι πραγματικά πόσο ρατσιστική είναι αυτή είναι η νοοτροπία.
Όσο για την εγκατάλειψη της Συρίας στη Ρωσία, η απίστευτη κυρία Μ δεν φαίνεται να ξέρει ότι η Συρία και η Ρωσία είναι σύμμαχοι εδώ και δεκαετίες.
Η νόμιμη Συριακή κυβέρνηση ήταν αυτή που ζήτησε τη βοήθεια της Ρωσίας να νικήσει το Ισλαμικό κράτος σε μία περίοδο που φαίνονταν ότι ενδεχομένως να έφταναν μέχρι τη Δαμασκό.
Κι αν δεν πιστεύετε εμένα πιστέψτε το John Kerry. Σε μία συζήτηση που διέρρευσε μεταξύ του υπουργού και αντικυβερνητικών δυνάμεων o Kerry παραδέχεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επέτρεψαν στο ισλαμικό κράτος να αναπτυχθεί. «Η Ρωσία ήρθε γιατί το ισλαμικό κράτος γίνεται ολοένα και πιο δυνατό» φαίνεται να είπε. «H ISIS απειλούσε μέχρι και με επίθεση στη Δαμασκό, εμείς παρακολουθούσαμε στενά, είδαμε ότι η ISIS μεγάλωνε σε δύναμη και σκεφτήκαμε ότι τελικά ο Άσαντ είναι αυτός που απειλείται. Θεωρήσαμε όμως ότι αργά ή γρήγορα θα καταφέρναμε να τους ελέγξουμε και μέχρι τότε απλά αυτό θα οδηγούσε τον Άσαντ σε διαπραγματεύσεις».
Η Cher η οποία περιέγραψε τον εαυτό της το 2012 σαν μία ανεξάρτητη προοδευτική είναι ακόμα μία διασημότητα που πήρε τα όπλα εναντίον του ενδεχόμενου να γυρίσουν τα παιδιά μας από την έρημο. «Ποιος θέλει τις Ηνωμένες πολιτείες να φύγουν από τη Συρία; Η Ρωσία, η Τουρκία, το Ιράν και η Συρία. Αυτές οι χώρες πανηγυρίζουν και ο Τραμπ έγινε το γκομενάκι τους για $$$» έγραψε στο twitter.
Για ακόμα μία φορά φαίνεται να μην υπάρχει καν η γνώση ότι εξαρχής οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν απολύτως κανένα δικαίωμα να είναι στη Συρία. Για τη Cher αυτό είναι δεδομένο… Βλέπετε η Cher… Πιστεύει!! (believe τραγούδι της Cher)
Οι φιλελεύθεροι του Hollywood που εναντιώνονται στην κίνηση του Τραμπ δεν θα έπρεπε να ακούνε τα νέο-συντηρητικά ρεπουμπλικανικά γεράκια αλλά ευαίσθητους δημοκράτες όπως είναι ο Ted Lieu. Το μέλος του κογκρέσου δήλωσε:
«δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι πρόεδρος. Αν ο Trump μας βγάλει από αυτόν τον ατελείωτο πόλεμο εγώ θα τον στηρίξω.»
Αυτή είναι η γραμμή που θα ακολουθούσαν οι φιλελεύθεροι πριν 50 χρόνια αλλά σήμερα ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις ταξιαρχίες του ατελείωτου πολέμου. Δεν τραγουδάνε πλέον «κουμπαγιά» αλλά τραγουδάνε «Τι τέλεια! που εισβάλαμε στη Συρία» το οποίο δεν είναι καθόλου πιασάρικο. Κάτι τέτοιο σε κάνει να εκτιμάς περισσότερο τη στάση ηθοποιών σαν του John Wayne που τουλάχιστον όταν κάνει δηλώσεις στήριξης στον αμερικανικό στρατό δεν περιλαμβάνει και τις ψευδευλαβείς μπούρδες.
Είναι μία παρόμοια ιστορία με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά στην Ευρώπη. Ο αυτόκλητος προστάτης των ευρωπαϊκών αξιών ο ανυπόφορα πομπώδης Guy Verhofstadt πιστεύει ότι το να σταματήσει η Αμερική την κατοχή της σε ένα κυρίαρχο έθνος είναι ένα πολύ κακό πράγμα και μάλιστα το χρησιμοποιεί για να προωθήσει την ατζέντα του ευρωπαϊκού στρατού.
Τελικά ποιος χρειάζεται δεξιούς πολεμοκάπηλους όταν έχεις προοδευτικούς τύπους σαν τον Guy. Οι δηλώσεις του Τrump απλά απέδειξαν πόσο κολλημένοι είναι οι «προοδευτικοί» στην ιδέα του αμερικανικού στρατιωτικού παρεμβατισμού. Τρομάζουν στην ιδέα ότι ο θείος Σαμ θα φέρει πίσω τα στρατεύματα, παρότι όλα δείχνουν ότι ο αμερικανικός παρεμβατισμός είναι η κύρια αιτία, αν όχι η μόνη, αστάθειας σε όλο τον πλανήτη τα τελευταία 20 χρόνια.
Γιατί οι φιλελεύθεροι αντί-πολεμιστές της δεκαετίας του ’60 θα τρόμαζαν αν έβλεπαν σε τι έχουν μεταλλαχθεί οι απόγονοί τους τον 21ο αιώνα. Σε τίποτα άλλο από απολογητές της αυτοκρατορίας που έρχονται σε απόλυτη ταύτιση με τους χειρότερους πολεμοκάπηλος του πλανήτη.
Αν θυμάστε ο Τζορτζ Μπους με την παράνομη εισβολή του στο Ιράκ κυνηγήθηκε από τους ίδιους ανθρώπους που τώρα κυνηγάνε τον Τραμπ. Ο Μπους κατέστρεψε μία ολόκληρη χώρα πάνω σε αβάσιμα στοιχεία για κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής και αυτή η πολιτική οδήγησε στην άνοδο του ισλαμικού κράτους. Φυσικά στην κηδεία του John Mc Cain έδωσε ένα σοκολατάκι στη Μισέλ και άσκησε κριτική στον Τrump για τη μεταναστευτική του πολιτική… οπότε είναι από τα καλά παιδιά.
Τόσο διεστραμμένος έχει γίνει ο φιλελευθερισμός των διασημοτήτων τον 21ο αιώνα. Αν ο Trump αντί για απόσυρση είχε αναγγείλει εκτεταμένης κλίμακας «ανθρωπιστική παρέμβαση» και μόνιμη κατοχή στη Συρία κατά του ρατσισμού κατά του σεξισμού και κατά τις διάκρισης των φύλων θα είχε γίνει και αυτός ήρωας του Hollywood.
Όσο για το Ιράκ… κανείς δεν νοιάζεται πώς πέθανε ο κόσμος.
πηγή