Το ότι ο Soros προσπαθεί να αντικαταστήσει τον αυτόχθονες πληθυσμούς της Ευρώπης με νέους από την Αφρική και την Ασία είναι σαφές, αναφέρει το Gefira
Μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί οικονομολόγοι αναλυτές προσπαθούσαν να απαντήσουν στο ερώτημα πως ο Hitler κατάφερε να χρηματοδοτήσει τις πολεμικές του επιχειρήσεις, να δώσει ώθηση στην οικονομία και να μειώσει την ανεργία.
Σήμερα αυτό το σχέδιο είναι γνωστό, αναφέρει σε ανάλυσή του το Gefira.
Το οικονομικό θαύμα του Führer έγινε πραγματικότητα εξαιτίας του προγράμματος Mefo υποσχετικοί τίτλοι.
Οι τίτλοι ήταν η ιδέα του τότε προέδρου της Reichsbank, Hjalmar Schacht, και δεν χρησίμευαν μόνο για τη χρηματοδότηση του εξοπλισμού της Wehrmacht για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και για τη δημιουργία κρατικών θέσεων εργασίας, κάτι που διαφορετικά δεν θα ήταν εφικτό μέσω της κανονικής τη χρήση των χρηματαγορών και των κεφαλαιαγορών, δηλαδή την ετήσια αύξηση των αποταμιεύσεων στη Γερμανία.
Έτσι, το Ράιχ χρηματοδότησε τη βιομηχανία των εξοπλισμών, αποδεχόμενη τα χαρτονομίσματα που εξέδωσε η εικονική εταιρεία Metallurgische Forschungsgesellschaft GmbH (εξ ου και το όνομα Mefo) αντί να τα καταβάλει μετρητά.
Η δημιουργία των χρημάτων ήταν σε πλήρη εξέλιξη από το 1934 έως το 1938 - το συνολικό ποσό των χαρτονομισμάτων που εκδόθηκαν τότε ήταν 12 δισεκατομμύρια.
Η Reichsbank δήλωσε στις γερμανικές τράπεζες ότι ήταν διατεθειμένη να ανακατανείμει τα χαρτονομίσματα Mefo, επιτρέποντας έτσι στις τράπεζες να τα αποδεκτούν.
Λόγω της πενταετούς διάρκειάς τους, η εξόφληση των χαρτονομισμάτων έπρεπε να αρχίσει το αργότερο το 1939.
Αυτό απειλούσε με τεράστιο πληθωρισμό την οικονομία.
Από τη στιγμή που ο Schacht το είδε αυτό ως απειλή για το Reichsmark, εξέφρασε τις αμφιβολίες του για τον Υπουργό Οικονομικών του Ράιχ.
Αλλά δεν βοήθησε και ο Schacht αντικαταστάθηκε γρήγορα από τον υπουργό Οικονομικών Walther Funk, ο οποίος δήλωσε ότι το Ράιχ δεν θα εξαργυρώσει τους τίτλους του Mefo, αλλά θα τα ανταλλάξει με ομόλογα του Ράιχ στην τράπεζα Reichsbank.
Την εποχή του Funk, καταργήθηκε το αυτόνομο καταστατικό της Reichsbank, εθνικοποιήθηκε και ο πληθωρισμός εξερράγη με τέτοιο τρόπο, ώστε τα Mefo να έχουν φτάσει σε κυκλοφορία τα 60 δισ. Reichsmark.
Αυτό το ποσό επιβάρυνε τον προϋπολογισμό στη μεταπολεμική Γερμανία.
Ο George Soros έχει επίσης προτείνει ένα τέτοιο μέτρο, στο στυλ των Schacht και Funk.
Ο Soros είναι δυσαρεστημένος με την τρέχουσα πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες, επειδή εξακολουθεί να βασίζεται σε ποσοστώσεις.
Καλεί τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κρίση των μεταναστών μέσω της πλημμύρας των χρημάτων, την οποία ονομάζει "επιχορηγήσεις".
"Αυτό θα συνέβαλε στη διατήρηση της εισροής προσφύγων σε ένα επίπεδο που θα μπορέσει να απορροφήσει η Ευρώπη", έχει υποστηρίξει ο Soros.
Μπορεί όμως να τους απορροφήσει;
Ο Soros θα ικανοποιηθεί με την υποδοχή 300.000 έως 500.000 μεταναστών ετησίως.
Ωστόσο, γνωρίζει ότι το κόστος του σχεδίου εθνοτικής ανταλλαγής δεν είναι οικονομικά εφικτό.
Εκτός από το ήδη τεράστιο κόστος που προκαλούν οι μετανάστες που βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη, ένας τόσο μεγάλος αριθμός νέων αφίξεων θα προσθέσει δισεκατομμύρια κάθε χρόνο.
Ο Soros το υπολογίζει στα 30 δισ. ευρώ ετησίως, αλλά ισχυρίζεται ότι αξίζει τον κόπο γιατί "υπάρχει πραγματική απειλή ότι η κρίση των προσφύγων θα μπορούσε να προκαλέσει την κατάρρευση του ευρωπαϊκού συστήματος και των ανοιχτών εσωτερικών συνόρων μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών".
Επίσης, θα κοστίσει στην ΕΕ μεταξύ 47 και 100 δισ. ευρώ σε απώλειες του ΑΕΠ.
Ως εκ τούτου, ο Soros βλέπει τη χρηματοδότηση των μεταναστών αλλά και των μη ευρωπαϊκών χωρών που λαμβάνουν κυρίως μετανάστες ως μια σχέση κερδοφορίας.
Ζητά να εισαχθεί ένας νέος φόρος για την κρίση των προσφύγων στα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένου του φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, της αύξησης του ΦΠΑ και της ίδρυσης ταμείων για τους πρόσφυγες.
Ωστόσο, ο ίδιος γνωρίζει ότι τέτοια μέτρα δεν θα γίνουν αποδεκτά στις χώρες της ΕΕ, οπότε προτείνει μια διαφορετική λύση, η οποία δεν απαιτεί ψηφοφορία στις κυρίαρχες χώρες.
Το νέο χρέος της ΕΕ θα πρέπει να γίνει από την ΕΕ, εκμεταλλευόμενοι την αξιολόγηση του ΑΑΑ για την έκδοση μακροπρόθεσμων ομολόγων που θα τονώσουν την ευρωπαϊκή οικονομία.
Τα κονδύλια θα μπορούσαν να προέρχονται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και το ίδρυμα στήριξης του ισοζυγίου πληρωμών της ΕΕ.
"Και οι δύο έχουν πολύ παρόμοιες θεσμικές δομές, και οι δύο υποστηρίζονται εξ ολοκλήρου από τον προϋπολογισμό της ΕΕ - και ως εκ τούτου δεν απαιτούν εθνικές εγγυήσεις ή εθνική κοινοβουλευτική έγκριση".
Με τον τρόπο αυτό, θα γίνουν οι νέοι Mefo που θα μπορούσαν να εκδίδουν συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Ο Soros υπολογίζει ότι και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν πιστωτική ικανότητα 60 δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία πρέπει να αυξηθεί μόνο καθώς η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα αποπληρώνουν κάθε χρόνο τα δάνεια που έλαβαν κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα παλαιά χρέη θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση των νέων με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επιβαρύνει επίσημα τον προϋπολογισμό σε κανένα από τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Το ότι ο Soros προσπαθεί να αντικαταστήσει τον αυτόχθονες πληθυσμούς της Ευρώπης με νέους από την Αφρική και την Ασία είναι σαφές, αναφέρει το Gefira.
Ειδικά σε όποιον παρακολουθεί τις δραστηριότητές του στην Ευρώπη.
Το ερώτημα είναι: τι θέλει να κάνει με αυτό και ποιος είναι ο πραγματικός ηγέτης, πίσω από αυτόν;
http://bankingnews.gr/index.php?id=398364
Μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί οικονομολόγοι αναλυτές προσπαθούσαν να απαντήσουν στο ερώτημα πως ο Hitler κατάφερε να χρηματοδοτήσει τις πολεμικές του επιχειρήσεις, να δώσει ώθηση στην οικονομία και να μειώσει την ανεργία.
Σήμερα αυτό το σχέδιο είναι γνωστό, αναφέρει σε ανάλυσή του το Gefira.
Το οικονομικό θαύμα του Führer έγινε πραγματικότητα εξαιτίας του προγράμματος Mefo υποσχετικοί τίτλοι.
Οι τίτλοι ήταν η ιδέα του τότε προέδρου της Reichsbank, Hjalmar Schacht, και δεν χρησίμευαν μόνο για τη χρηματοδότηση του εξοπλισμού της Wehrmacht για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και για τη δημιουργία κρατικών θέσεων εργασίας, κάτι που διαφορετικά δεν θα ήταν εφικτό μέσω της κανονικής τη χρήση των χρηματαγορών και των κεφαλαιαγορών, δηλαδή την ετήσια αύξηση των αποταμιεύσεων στη Γερμανία.
Έτσι, το Ράιχ χρηματοδότησε τη βιομηχανία των εξοπλισμών, αποδεχόμενη τα χαρτονομίσματα που εξέδωσε η εικονική εταιρεία Metallurgische Forschungsgesellschaft GmbH (εξ ου και το όνομα Mefo) αντί να τα καταβάλει μετρητά.
Η δημιουργία των χρημάτων ήταν σε πλήρη εξέλιξη από το 1934 έως το 1938 - το συνολικό ποσό των χαρτονομισμάτων που εκδόθηκαν τότε ήταν 12 δισεκατομμύρια.
Η Reichsbank δήλωσε στις γερμανικές τράπεζες ότι ήταν διατεθειμένη να ανακατανείμει τα χαρτονομίσματα Mefo, επιτρέποντας έτσι στις τράπεζες να τα αποδεκτούν.
Λόγω της πενταετούς διάρκειάς τους, η εξόφληση των χαρτονομισμάτων έπρεπε να αρχίσει το αργότερο το 1939.
Αυτό απειλούσε με τεράστιο πληθωρισμό την οικονομία.
Από τη στιγμή που ο Schacht το είδε αυτό ως απειλή για το Reichsmark, εξέφρασε τις αμφιβολίες του για τον Υπουργό Οικονομικών του Ράιχ.
Αλλά δεν βοήθησε και ο Schacht αντικαταστάθηκε γρήγορα από τον υπουργό Οικονομικών Walther Funk, ο οποίος δήλωσε ότι το Ράιχ δεν θα εξαργυρώσει τους τίτλους του Mefo, αλλά θα τα ανταλλάξει με ομόλογα του Ράιχ στην τράπεζα Reichsbank.
Την εποχή του Funk, καταργήθηκε το αυτόνομο καταστατικό της Reichsbank, εθνικοποιήθηκε και ο πληθωρισμός εξερράγη με τέτοιο τρόπο, ώστε τα Mefo να έχουν φτάσει σε κυκλοφορία τα 60 δισ. Reichsmark.
Αυτό το ποσό επιβάρυνε τον προϋπολογισμό στη μεταπολεμική Γερμανία.
Ο George Soros έχει επίσης προτείνει ένα τέτοιο μέτρο, στο στυλ των Schacht και Funk.
Ο Soros είναι δυσαρεστημένος με την τρέχουσα πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες, επειδή εξακολουθεί να βασίζεται σε ποσοστώσεις.
Καλεί τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κρίση των μεταναστών μέσω της πλημμύρας των χρημάτων, την οποία ονομάζει "επιχορηγήσεις".
"Αυτό θα συνέβαλε στη διατήρηση της εισροής προσφύγων σε ένα επίπεδο που θα μπορέσει να απορροφήσει η Ευρώπη", έχει υποστηρίξει ο Soros.
Μπορεί όμως να τους απορροφήσει;
Ο Soros θα ικανοποιηθεί με την υποδοχή 300.000 έως 500.000 μεταναστών ετησίως.
Ωστόσο, γνωρίζει ότι το κόστος του σχεδίου εθνοτικής ανταλλαγής δεν είναι οικονομικά εφικτό.
Εκτός από το ήδη τεράστιο κόστος που προκαλούν οι μετανάστες που βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη, ένας τόσο μεγάλος αριθμός νέων αφίξεων θα προσθέσει δισεκατομμύρια κάθε χρόνο.
Ο Soros το υπολογίζει στα 30 δισ. ευρώ ετησίως, αλλά ισχυρίζεται ότι αξίζει τον κόπο γιατί "υπάρχει πραγματική απειλή ότι η κρίση των προσφύγων θα μπορούσε να προκαλέσει την κατάρρευση του ευρωπαϊκού συστήματος και των ανοιχτών εσωτερικών συνόρων μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών".
Επίσης, θα κοστίσει στην ΕΕ μεταξύ 47 και 100 δισ. ευρώ σε απώλειες του ΑΕΠ.
Ως εκ τούτου, ο Soros βλέπει τη χρηματοδότηση των μεταναστών αλλά και των μη ευρωπαϊκών χωρών που λαμβάνουν κυρίως μετανάστες ως μια σχέση κερδοφορίας.
Ζητά να εισαχθεί ένας νέος φόρος για την κρίση των προσφύγων στα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένου του φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, της αύξησης του ΦΠΑ και της ίδρυσης ταμείων για τους πρόσφυγες.
Ωστόσο, ο ίδιος γνωρίζει ότι τέτοια μέτρα δεν θα γίνουν αποδεκτά στις χώρες της ΕΕ, οπότε προτείνει μια διαφορετική λύση, η οποία δεν απαιτεί ψηφοφορία στις κυρίαρχες χώρες.
Το νέο χρέος της ΕΕ θα πρέπει να γίνει από την ΕΕ, εκμεταλλευόμενοι την αξιολόγηση του ΑΑΑ για την έκδοση μακροπρόθεσμων ομολόγων που θα τονώσουν την ευρωπαϊκή οικονομία.
Τα κονδύλια θα μπορούσαν να προέρχονται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και το ίδρυμα στήριξης του ισοζυγίου πληρωμών της ΕΕ.
"Και οι δύο έχουν πολύ παρόμοιες θεσμικές δομές, και οι δύο υποστηρίζονται εξ ολοκλήρου από τον προϋπολογισμό της ΕΕ - και ως εκ τούτου δεν απαιτούν εθνικές εγγυήσεις ή εθνική κοινοβουλευτική έγκριση".
Με τον τρόπο αυτό, θα γίνουν οι νέοι Mefo που θα μπορούσαν να εκδίδουν συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Ο Soros υπολογίζει ότι και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν πιστωτική ικανότητα 60 δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία πρέπει να αυξηθεί μόνο καθώς η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα αποπληρώνουν κάθε χρόνο τα δάνεια που έλαβαν κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα παλαιά χρέη θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση των νέων με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επιβαρύνει επίσημα τον προϋπολογισμό σε κανένα από τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Το ότι ο Soros προσπαθεί να αντικαταστήσει τον αυτόχθονες πληθυσμούς της Ευρώπης με νέους από την Αφρική και την Ασία είναι σαφές, αναφέρει το Gefira.
Ειδικά σε όποιον παρακολουθεί τις δραστηριότητές του στην Ευρώπη.
Το ερώτημα είναι: τι θέλει να κάνει με αυτό και ποιος είναι ο πραγματικός ηγέτης, πίσω από αυτόν;
http://bankingnews.gr/index.php?id=398364