Άγιος Τσάρος Νικόλαος Β’ της Ρωσίας και η οικογένεια του, η τσαρίνα Αλεξάνδρα, οι πριγκίπισσες Όλγα, Τατιάνα, Μαρία και Αναστασία και ο τσάρεβιτς Αλέξιος
Εορτάζουν στις 17 Ιουλίου
Η αγία Ελισάβετ Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας και η Οσιομάρτυς Βαρβάρα
Εορτάζουν στις 18 Ιουλίου
Ο ίδιος ο Νικόλαος συνήθιζε να λέει: «Γεννήθηκα την ίδια μέρα που εόρταζε ο Δίκαιος Ιώβ ο Πολύαθλος και είμαι έτοιμος σαν κι εκείνον να δεχθώ τις δοκιμασίες του Θεού και να ανεχθώ τις ταλαιπωρίες έως τέλους.» Και πράγματι όλη του η ζωή ήταν ένας Γολγοθάς. Ήταν πολύ ταπεινός, απλός, λιτός, ευλαβής και σεμνός, παρά την υψηλή καταγωγή του και παρά το ότι ήταν Αυτοκράτορας της μεγαλύτερης σε έκταση, πληθυσμό και πλούτο αυτοκρατορίας που υπήρξε στην ιστορία του κόσμου.
Η αγιότητα του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ ανακηρύχθηκε επί των ημερών του τσάρου Νικολάου Β΄, το 1903. «Είναι αξιοσημείωτο και εκπληκτικό, ότι ο Όσιος Σεραφείμ είχε γράψει μια επιστολή, και είχε δώσει εντολή να επιδοθή αυτή στον τρίτο Τσάρο από την εποχή του, όταν θα επισκεφθή το Σάρωφ. Πράγματι, όταν ο Νικόλαος επεσκέφθη το Σάρωφ κατά την Ανακύρυξη του Αγίου, εδόθη εις αυτόν η επιστολή, η οποία εφυλάσσετο στην Μονή του Ντιβέγιεβο. Την εδιάβασε, αλλά δεν είπε ποτέ σε κανέναν το περιεχόμενό της· το πιθανότερο είναι, ότι ανεφέρετο στο Μαρτύριό του» [Βλ. «Οι Ρώσοι Άγιοι Νεομάρτυρες και ο Τσάρος Νικόλαος Β΄», Μέρος Β΄.
Ο άγιος είχε, λίγο πριν το θάνατό του το 1833, γράψει αυτό το γράμμα, το σφράγισε με πέντε σφραγίδες από κερί και απευθύνονταν “στον Τσάρο στην βασιλεία του οποίου θα με δοξάσει”. Το είχε δώσει σφραγισμένο στον Νικολάι Μοτοβίλωφ λέγοντάς του: – «Δεν θα ζούμε εμείς, αλλά η γυναίκα σου θα ζη όταν στο Ντιβέγιεβο θα έρθει όλη η βασιλική οικογένεια και ο τσάρος . Δώσε της την επιστολή να του την δώσει.» Κι αυτός αργότερα την έδωσε στην Έλενα Μοτοβίλωφ, στην ευσεβή σύζυγο του. Κρατούσε την επιστολή αυτή για εβδομήντα χρόνια και όταν έγινε η ανακήρυξη («δόξα») της αγιότητος του Οσίου κι ο Τσάρος ήλθε στο Ντιβεγιεβο, του την παρέδωσε μετά την πανηγυρική δοξολογία.
Η Ναταλία Chichagova L. (κόρη του Επισκόπου Σεραφείμ, μετέπειτα αγίου μάρτυρος Μητροπολίτη Σεραφείμ Chichagov, ο οποίος ήταν ο κύριος οργανωτής της αγιοποίησης του Αγίου Σεραφείμ) είπε ότι, όταν ο αυτοκράτορας έλαβε την επιστολή, ευλαβικά την τοποθέτησε στην τσέπη του πουκαμίσου του, λέγοντας ότι θα την αναγνώσει αργότερα.
Δεν γνωρίζουμε το ακριβές περιεχόμενο, αλλά είναι πολύ πιθανόν, ο Άγιος Σεραφείμ να προετοίμασε τον Τσάρο για τις επερχόμενες δοκιμασίες της Ρωσίας και του ιδίου, κατά την επίσης πρόρρηση του Οσίου: «Τον Τσάρο που θα με δοξάση, θα τον δοξάσω». Η Έλενα ήταν ανεψιά της οσιας Μάρθας του Ντιβεγιεβο, μεγάλωσε σχεδόν μέσα στο Ντιβεεβο κοντά στον αγ. Σεραφείμ και στις θείες της μοναχές Μάρθα και Παρασκευή Μελιούκωφ. Ο Άγιος είχε πει για την Έλενα Μελιούκωφ: «Είναι ένας ένσαρκος άγγελος. Ωστόσο δεν θα γίνη μοναχή, αλλά θα γίνη σύζυγος του Νικόλα Μοτοβίλωφ». Όπως κ᾿ έγινε. Παντρεύτηκε τον πλούσιο και ευγενή Νικόλαο Μοτοβίλωφ, πιστό μαθητή και συνεργάτη του οσίου Σεραφείμ. Ήταν φύλακας του πολύτιμου αρχείου του Ν. Μοτοβίλωφ και των παραδόσεων του Οσίου. Μετά τον θάνατο του Μοτοβίλωφ η σύζυγος του Ελένη ήλθε και πάλι στο μοναστήρι, όπου είχε περάσει τα παιδικά και τα νεανικά της χρόνια, και έγινε κρυφά μοναχή. Κοιμήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1910.
***
Όταν το Βασιλικό ζεύγος επισκέφθηκε την γυναικεία Μονή του Ντιβέγιεβο, στις 20 Ιουλίου, συνωμίλησε πρώτα κατ᾿ ιδίαν με την Οσία Παρασκευή του Σάρωφ (Πάσσα Σαρώφσκαγια, 22.9.1915), μία γνωστή διορατική δια Χριστόν Σαλή.
«Η Πάσσα — γράφει η Ειρ. Γκοραϊνωφ — είχε την συνήθεια να προσφέρει τσάι στους επισκέπτες της. «Παρηγορούσε» αυτούς που μία δυστυχία τους περίμενε, βάζοντας πολλή ζάραχη στο τσάι τους! Έβαλε τόση ζάχαρη στο φλυτζάνι του Αυτοκράτορα, που το τσάι ξεχείλισε! Ο Άρχοντας ζήτησε να μείνει μόνος μαζί της. Όταν βγήκαν από το κελλί της, η συνοδεία του έμεινε κατάπληκτη από τα αλλοιωμένα χαρακτηριστικά του Τσάρου και την ωχρότητα του προσώπου του. Δεν απεκάλυψε σε κανέναν αυτά που η ”Σαλή” του είχε ειπεί».
Αργότερα, η υποτακτική της μακαρίας Παρασκευής εφανέρωσε, ότι η Γερόντισσά της είχε αποκαλύψει στον Τσάρο την τύχη της Ρωσίας, την γέννηση του αιμοφιλικού διαδόχου Αλεξίου, την επανάσταση του 1917, την πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ, την καταστροφή της Αγίας Ρωσίας και τον μαρτυρικό θάνατο, τον δικό του και της οικογενείας του και την καταστροφή της Εκκλησίας· επίσης τον είχε προτρέψει να παραιτηθή μόνος του από τον θρόνο και του είχε επιδώσει ένα δέμα με πολλή ζάχαρη, επειδή «θα είχε να κάνη μεγάλο ταξίδι…».
Μετά από αυτό ο αυτοκράτορας έστελνε αγγελιοφόρους επανειλημμένα στο Ντιβέγιεβο στην Πάσα για να ζητήσει τις προσευχές της για όλα τα σημαντικά θέματα.
Λίγο πριν την κοίμησή της η μακαρία έκανε συνεχώς μετάνοιες μπροστά στο πορτρέτο του Τσάρου, προβλέποντας έτσι το μαρτύριο του και την αγιότητα του, έλεγε ”Αυτός ο Τσάρος θα είναι πάνω απ ‘όλους τους άλλους”. Επίσης, έλεγε: “Ω Άγιοι Βασιλομάρτυρες, πρεσβεύσατε υπέρ ημών, των αμαρτωλών”! Κοιμήθηκε ειρηνικά το 1915, σε ηλικία 120 ετών και η μνήμη της τιμάται την 22α Σεπτεμβρίου.
«Στις 11 Δεκεμβρίου του 1916, η Τσαρίνα επισκέφθηκε την πόλη Νόβγκοροντ, με μικρή συνοδία· επισκέφθηκε τα στρατιωτικά Νοσοκομεία, τα Μοναστήρια και παρευρέθηκε στην Θεία Λειτουργία στο Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας. Στο Μοναστήρι ”Ντεσγιατίνυ”, επισκέφθηκε την ασκήτρια Σταρίτσα Μαρία Μιχαήλοβνα στο μικρό κελλάκι της, όπου με βαρειές αλυσίδες η ηλικιωμένη ασκήτρια ευρίσκετο στο σιδερένιο κρεβάτι της. Μόλις εισήλθε η Τσαρίνα, η ασκήτρια πρότεινε τα χέρια της και είπε: ”Να! έρχεται η Μάρτυς Βασίλισσα Αλεξάνδρα”· η ασκήτρια καταφιλούσε αγκαλιάζοντας την Τσαρίνα και την ευλόγησε. Μετά από λίγο στις 29 Ιανουαρίου του 1917 κοιμήθηκε η ασκήτρια σε ηλικία 107 ετών · η προσφώνησή της όμως προξένησε βαθειά εντύπωση στην Τσαρίνα» (από τις Αναμνήσεις της Αννας Βυρούμπωβα).
Η οσία Μαρία Ιβάνοβνα (Fedina), η δια Χριστόν Σαλή του Ντιβέγιεβο (+ 1931), τη νύχτα της 17 Ιουλίου του 1918, που η βασιλική οικογένεια μαρτύρησε, μαινόταν και φώναζε:”Ο Τσάρος, ο Τσάρος… Οι πριγκίπισσες με ξιφολόγχες! Καταραμένοι Εβραίοι!” Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι δολοφονίες ήταν τελετουργικες. Βρέθηκαν παράξενα καβαλιστικά αποκρυφιστικά σύμβολα στους τοίχους του δωματίου όπου διαπράχθηκε το έγκλημα.
Ο άγιος Νεκτάριος της Όπτινα (1853-1928) προφήτευσε το 1917, πριν την οκτωβριανή επανάσταση:
«Χαλεποί καιροί έρχονται σύντομα. Στον κόσμο ο αριθμός έξι έχει περάσει και ο αριθμός επτά πλησιάζει… Να είστε σιωπηλοί, υπομονετικοί. Το έτος 1918 θα είναι ακόμη χειρότερο. Ο τσάρος και ολόκληρη η οικογένειά του θα βασανισθούν και θα δολοφονηθούν.
Μια ευσεβής ψυχή είδε ένα αποκαλυπτικό όνειρο: Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός καθόταν σ’ ένα θρόνο και γύρω του ήταν οι δώδεκα Απόστολοι. Εν τω μεταξύ φρικτά βάσανα και θρήνοι ακούγονταν από την γη. […] Αίφνης ο Τσάρος παρουσιάστηκε μπροστά στον θρόνο του Χριστού με στεφάνι μεγαλομάρτυρος… Μάλιστα! Αυτός ο Τσάρος θα γίνει μεγαλομάρτυρας. Αν δεν μετανοήσουμε και δεν επιστρέψουμε στον Θεό, τότε όχι μόνο η Ρωσία, μα ολόκληρη η Ευρώπη θα καταρρεύσει. Η ώρα της προσευχής έχει έρθει».
Τα παραπάνω κατέθεσε ο Β. Σούστιν, πνευματικό παιδί του αγίου Νεκταρίου, και καταγράφονται στη βιογραφία του ( Όσιος Νεκτάριος, Ο τελευταίος μεγάλος στάρετς της Όπτινα, έκδ Σταυροπηγιακής και Συνοδικής Ι. Μονής Οσίου Συμεών του Ν. Θεολόγου, Κάλαμος Αττικής 2003, σελ. 83-86).
***
Λίγο πριν τη δολοφονία του, ο Τσάρος Παύλος Α΄ έγραψε ένα γράμμα καθ’ υπαγόρευσιν ενός αγίου μοναχού, με προορατικό χάρισμα, του Άβελ του Προφήτη ( + 1831). Σε αυτό συμπεριλαμβανόταν περιγραφή των γεγονότων που επρόκειτο να επακολουθούσαν στην Ρωσία:
Η τύχη των ρώσων τσάρων μέχρι και το δισέγγονό του, του αυτοκράτορα Νικολάι Β’. Οι προφητείες ήταν γραμμένες και κλεισμένες σε φάκελο με την προσωπική σφραγίδα του αυτοκράτορα Παύλου Α’ και χειρόγραφη επιγραφή του. «Να ανοιχθή από τον απόγονό μου, εκατό χρόνια μετά του θανάτου μου», το έγγραφο ήταν αποθηκευμένο σε μια ειδική αίθουσα στο παλάτι Gatchina . Όλοι οι τσάροι γνώριζαν γι ‘αυτό, αλλά κανείς δεν τόλμησε να παραβιάσει τη θέληση του προγόνου τους.
Στις 12 Μαρτίου 1901, 100 χρόνια ακριβώς μετά τη δολοφονία του, ο Τσάρος Νικόλαος ο Β΄ μαζί με την οικογένειά του επισκέφτηκαν το παλάτι Γκατσίνα, όπου διέμενε ο Τσάρος Παύλος Α΄ (1796-1801). Μετά την επιμνημόσυνη δέηση για τον αυτοκράτορα Παύλο, άνοιξε το φάκελο, όπου έμαθε για την ακανθώδη πορεία του και την σταυρική πορεία του έθνους του.
Σε μία συζήτηση με το Τσάρο Παύλο Α΄ (+1801) ο μοναχός Άβελ, αφού είχε προφητεύσει τις μοίρες όλων των Τσάρων από τον Παύλο Α΄ έως καί τον Νικόλαο Β΄ είπε:
«Ό,τι είναι αδύνατον για τον άνθρωπο, είναι δυνατό για τον Θεό. Ο Θεός καθυστερεί την βοήθειά Του, αλλά θα την δώσει σύντομα και θα ανυψώσει το κέρας της σωτηρίας της Ρωσίας. Και θα εκλέξει ένα σπουδαίο Πρίγκιπα από την γενιά σου, στην εξορία, ο οποίος θα υπερασπιστεί τους ανθρώπους Του. Αυτός θα είναι εκλεγμένος από τον Θεό, και θα είναι ευλογημένος. Θα είναι ο μόνος αποδεκτός σε όλους, η καρδιά της Ρωσίας θα τον νιώσει. Η ανάδειξή του θα είναι ηγεμονική και λαμπερή και κανείς δεν θα πει: «ο Τσάρος είναι εδώ ή εκεί», αλλά όλοι θα λένε: «Αυτός είναι!». Η προσευχή των ανθρώπων θα εισακουστεί στον Θεό, και ο ίδιος ο Θεός θα επιβεβαιώσει την κλήση του. Το όνομά του έχει υπάρξει μόνο τρεις (3) φορές στην ιστορία της Ρωσίας. Δύο με το ίδιο όνομα έχουν ήδη καθίσει στον θρόνο, αλλά όχι στον θρόνο του Τσάρου. Αλλά αυτός θα καθίσει στον θρόνο του Τσάρου ως ο τρίτος. Σε αυτόν θα υπάρξει η σωτηρία και η ευτυχία του Ρωσικού Βασιλείου.»
Ο άγιος Ιωάννη της Κρονστάνδης προειδοποίουσε και φώναζε: “Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έρχεται στη Ρωσία”.
Την άνοιξη του 1918 η Μεγάλη Δούκισσα Όλγα έγραψε στο ημερολόγιό της: “Ο Πατέρας παρακαλεί να μεταφέρετε σε όλους, όσοι παραμένουν πιστοί σε Αυτόν, και σε όσους αυτοί δύνανται να επιδράσουν, να μην εκδικηθούν χάριν Αυτού, διότι Αυτός τους έχει ήδη συγχωρήσει όλους και προσεύχεται για όλους· επίσης να μην εκδικηθούν για τον εαυτό τους· να ενθυμούνται δε, ότι το κακό, το οποίο τώρα υπάρχει στον κόσμο, θα γίνη ισχυρότερο, αλλ᾿ όμως το κακό δεν νικάται διά του κακού, αλλά μόνο διά της αγάπης..”.
Γράμμα της Αγίας Τσαρίνας Αλεξάνδρας από την φυλακή στο Εκατερίνενμπουργκ πριν το μαρτύριο:
“Κύριε, βοήθησε εκείνους που δεν μπορούν να έχουν αγάπη για τον Θεό στις πικραμένες καρδιές τους, που μόνο βλέπουν τα πάντα κακά και δεν καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά θα φύγουν, δεν μπορεί να είναι αλλιώς.
Ο Σωτήρας ήλθε και μας έδειξε έναν δρόμο. Όποιος ακαλουθήσει τον δρόμο Του, δρόμο αγάπης και παθών, καταλαβαίνει την δόξα της Βασιλείας των Ουρανών.”
“Ο Τσάρος έλαβε επάνω του την ενοχή του ρωσικού λαού και ο λαός συγχωρείται!…” Άγιος Τσάρος Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας
https://iconandlight.wordpress.com