Σκέφτηκα πολύ καί ἀμφιταλαντεύτηκα ἄν θά ἔπρεπε νά ἐξωτερικεύσω, γιά ἄλλη μία φορά, τόν πόνο μου, γράφοντάς τον. Καί νά’ μαι! Ξεκινῶ, βάζοντας μετάνοια σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς Ἱερεῖς, προσκυνώντας τήν Ἱερωσύνη τους! Πέραν τούτου, τούς θαυμάζω, διότι ἀναλώνονται μέρα καί νύχτα στήν διακονία τοῦ Θεοῦ καθώς καί τοῦ δημιουργήματός Του.
Ποιός εἶναι ὁ πόνος μου; Ἡ πατρίδα μας, χρόνια τώρα βάλλεται παντοιοτρόπως και πανταχόθεν. Ἡ πρώτη, μεγαλύτερη καί σημαντικότερη προσβολή, ἦταν αὐτή πρός τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας. Ἀπό ἐκεῖ ξεκινήσαμε. Ἄρχισε τό ξήλωμα σέ κάθε τί πού εἶχε τό ἄρωμα τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ κομβικό σημεῖο τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου, καί τῆς Πατρίδος, καί φθάσαμε στό έσχατο σημεῖο, τό μισθολογικό τῶν Ἱερέων. Ποῦ ἤσασταν ὅλα αὐτά τά πέτρινα χρόνια ἅγιοι Ἱερεῖς; Ποῦ ἤσασταν ὅταν προδίδονταν ἡ Πίστη; Κάποιες λίγες φωνές πάντα θά ὑπάρχουν, ὅμως δέν ἀρκοῦν. Εἶναι πράγματι πολύ στεναχωρητικό, συνάξεις ἱερέων καί μεμονωμένοι Ἱερεῖς, πού ποτέ ἄλλοτε δέν μίλησαν, νά μιλοῦν καί νά γράφουν σάν συνδικαλιστές!
Αὐτός ποῦ μεριμνᾶ γιά τήν τροφή μας, γιά τήν ἐνδυμασία μας, γιά τόν μισθό μας, δέν εἶναι πολιτικό ἤ κάποιο ανώτατο κομματικό στέλεχος, δέν εἶναι κάποιος Πατριάρχης ἤ Επίσκοπος, αλλά ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Αὐτόν θά πρέπει μόνο νά ὑπηρετοῦμε καί νά φοβόμαστε (μέ θεῖο φόβο) καί κανέναν ἄλλον! Δέν θά ἔπρεπε νά βοοῦν καί νά κραυγάζουν συνεχῶς οἱ ἱεροί ἄμβωνες; Δέν θά ἔπρεπε νά συνεγείρουν τόν πιστό λαό; Νά ἐλέγχουν τήν προδοσία καί τήν ἁμαρτία ἀπ’ὅπου καί ἄν προέρχεται; Γιατί τώρα τολμᾶτε νά ὀρθώσετε ἀντιρρητικό λόγο, ἐνῶ πρίν, γιά τά ἁφορῶντα στήν Πίστη δέν μιλούσατε; Τί φοβόσασταν τότε πού τώρα δέν φοβᾶστε; Μήπως τελικά φοβᾶσθε τούς ἴδιους τούς Ἐπισκόπους σας, τούς ὁποίους φοβήθηκε καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος («Οὐδέν δέδοικα ὡς ἐπισκόπους πλήν ἐνίων»);
Ὑπάρχουν βεβαίως, καί οἱ καλοί Ἐπίσκοποι, οἱ «Στρατηγοί», θά λέγαμε τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποίοι πιθανῶς, δεχόμενοι πιέσεις, νά ἀναδιπλώθηκαν καί νά ἀσκοῦνται πνευματικά, ἕλκοντας τήν θεία Χάρη. Εὐχόμενος καλή μετάνοια σέ ὅλους μας, πρῶτα σέ μένα, ἄς ἐλπίσουμε ὅτι ὁ μακρόθυμος Κύριός μας, βλέποντας τόν σκληρό ἀγώνα καί τήν ἀγωνία τῶν ὁμολογητῶν Ἱερέων, θά δώσει πνοή ἀνάκαμψης στήν γλυκειά μας Πατρίδα, στήν γῆ τῶν Πατέρων μας!
Πορφυρίτης
http://aktines.blogspot.com/2018/12/blog-post_44.html