"Είχα τρείς γιούς. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω.
Χαλάλι της πατρίδας μου. Γι' αυτό νικήσαμε...''
Πολύς κόσμος έτρεχε να δώσει αίμα τις ημέρες του πολέμου.
Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους.
Μια μέρα, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε στη σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι...
Εσύ παππούλη τι θέλεις εδώ; Ήρθα, κι εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα.
Ο γιατρός τον κοίταξε με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή...
''Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γέρος, το αίμα είναι καθαρό, και ποτές μου δεν αρρώστησα.
Είχα τρεις γιους. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω.
Χαλάλι της πατρίδας.
Μου είπαν πως οι δύο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου, θα ‘ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους, γιατί δεν θα ‘χουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν...
Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου.
Κι εγώ σηκώθηκα και ήρθα...''
Γι’ αυτό νικήσαμε, γιατί πολεμούσε όλος ο λαός...
Ένα συγκλονιστικό και ηρωικό γεγονός, που διέσωσε ο Στρατής Μυριβήλης.
Το ανέφερε κατά την πανηγυρική ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών, το 1960.
_________________________________________________
Σχόλιο Π.κοινωνίας: Όπως το γράφει ο ποιητής: «Χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν, θα 'ρθούν, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί...» ~ Κ. Παλαμάς
Προσκυνώ τα πάθη σου λαέ μου.
Πηγή: antibaro.gr