Το χειρότερο σενάριο που φανταζόμαστε μέχρι σήμερα για την Ελλάδα ήταν η αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος – με την έννοια ότι, μέσω των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών της ιδιωτικής περιουσίας, καθώς επίσης του ξεπουλήματος της δημόσιας, στις εξευτελιστικές τιμές που έχουν δημιουργηθεί, οι ξένοι θα υφάρπαζαν ότι έχουν και δεν έχουν οι Έλληνες, εγκαθιστάμενοι στην Ελλάδα και μετατρέποντας τους σε φθηνούς σκλάβους χρέους των δικών τους πλέον επιχειρήσεων ή σε ενοίκους των δικών τους ακινήτων/εδαφών.
Όπως όμως όλα δείχνουν σήμερα, με τη μία αρνητική είδηση να διαδέχεται την άλλη, επρόκειτο για ένα μάλλον αισιόδοξο σενάριο – ενώ είναι πλέον τετελεσμένο γεγονός πως μία ακόμη κυβέρνηση, από τις πολλές που ισχυρίσθηκαν ότι είναι σε θέση να διασώσουν την Ελλάδα, δυστυχώς ενδιαφερόμενες μόνο για τη νομή της εξουσίας, απέτυχε παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα.
Η μοναδική φορά πάντως που δημιουργήθηκε μία αμυδρή ελπίδα ήταν στους πρώτους μήνες του 2014, όταν η τότε κυβέρνηση κατήργησε την πολιτική των μνημονίων, με αποτέλεσμα να επανέλθει η Ελλάδα σε πορεία ανάπτυξης (ανάλυση) – όπου όμως αμέσως μετά βυθίσθηκε στην πολιτική κρίση των προεδρικών εκλογών, μεταξύ άλλων με ευθύνη των Γερμανών που αντέδρασαν στη μη εφαρμογή των μνημονίων.
Αφήνοντας τώρα στη θέση του το παρελθόν, αφού έχει περάσει ανεπιστρεπτί, η μεταφορά της έδρας της «ΤΙΤΑΝ» στο Βέλγιο επιβεβαιώνει τις ειδήσεις, σύμφωνα με τις οποίες οι πάντες συμβουλεύουν τους Έλληνες να εγκαταλείψουν τη χώρα τους – προβλέποντας ότι θα βυθιστεί στο απόλυτο χάος, με το παραμικρό που θα συμβεί εντός ή εκτός της. Πόσο μάλλον όταν δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για μία επόμενη εγχώρια πολιτική κρίση, η οποία φυσικά θα έχει δυσάρεστες οικονομικές συνέπειες – όταν την ίδια στιγμή τόσο στον ουρανό της Ευρώπης, όσο και στου υπόλοιπου πλανήτη, έχουν μαζευτεί πολλά και βαριά σύννεφα.
Φυσικά δεν είναι μόνο η ΤΙΤΑΝ το πρόβλημα, η οποία ακολουθεί το δρόμο των άλλων μεγάλων εταιρειών που εγκαταλείπουν τη χώρα – ούτε η πρωτοφανής απάτη της Folli Follie που δεν πήρε καν είδηση και φυσικά δεν κατάφερε να διαχειρισθεί η ανίκανη διοίκηση του Χρηματιστηρίου. Η ΔΕΗ παραμένει σε άθλια κατάσταση, οι τράπεζες έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει και κανένας δεν θέλει να επενδύσει στα νέα κεφάλαια που χρειάζονται, οι Κινέζοι αποσύρθηκαν από την εξαγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής όταν αγοράζουν ότι βρουν στην Ιταλία, στην Πορτογαλία και αλλού, η Black Rock πάγωσε την επένδυση της στον Κηφισό, στο Ελληνικό δεν κινείται τίποτα κοκ. – ενώ στη χώρα δεν έχει δρομολογηθεί καμία απολύτως αλλαγή, από αυτές που πραγματικά χρειάζεται, όπως ένα σταθερό και ανταγωνιστικό φορολογικό πλαίσιο, μία αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, η καταπολέμηση της διαφθοράς του κομματικού-πελατειακού κράτους, της γραφειοκρατίας κλπ.
Η κυβέρνηση δε συνεχίζει να κοροϊδεύει τους Πολίτες, όπως στο παράδειγμα των καυσίμων, όπου ισχυρίζεται πως η τιμολογιακή άνοδος τους οφείλεται μόνο στην αύξηση των τιμών διεθνώς – χωρίς να αναφέρει πως ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι 28 € ανά 100λίτρο, στο πετρέλαιο κίνησης 41 € ανά 100λιτρο και στη βενζίνη 70 € ανά 100λιτρο, συν 24% ΦΠΑ για όλα τα παραπάνω! Το άσχημο είναι βέβαια ότι, δεν υπάρχουν ελπίδες ούτε από την αξιωματική αντιπολίτευση – αφενός μεν επειδή ως κόμμα είναι αθεράπευτα χρεοκοπημένο, αφού χρωστάει στις τράπεζες περί τις 60 φορές παραπάνω από την ετήσια κρατική της επιχορήγηση, αφετέρου λόγω του ότι στηρίζει την πολιτική των μνημονίων που οδηγεί τη χώρα απ’ ευθείας στο γκρεμό, μη διαθέτοντας κανένα δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Το μοναδικό ίσως θετικό στοιχείο είναι πως η Ελλάδα θα φτάσει σύντομα στον πυθμένα του βαρελιού, οπότε θα δρομολογηθούν νομοτελειακά εξελίξεις – με πιθανότερη τη δημιουργική καταστροφή, χωρίς την οποία δεν πρόκειται να καθαρίσει το βρώμικο σύστημα που τη χρεοκόπησε, έχοντας μόνο αυτό επιβιώσει, μαζί με τους «παρατρεχάμενους» του. Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η Ελλάδα θα κυριαρχηθεί από την εγχώρια Ολιγαρχία που θα προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί το κατάντημα της εξαγοράζοντας τα πάντα, κυρίως τα ΜΜΕ – όπως στα παραδείγματα άλλων κρατών, στα οποία επικράτησε η ανομία των παράνομα ισχυρών, όταν όλοι οι άλλοι επέλεξαν να αποχωρήσουν. Από την πλευρά της διακυβέρνησης πάντως, ο εκφασισμός είναι η πιθανότερη προοπτική – αφού διαφορετικά δεν εξασφαλίζεται η κοινωνική υποταγή σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζουμε πως η Ελλάδα είναι τόσο χρεοκοπημένη, όσο καμία άλλη χώρα στην παγκόσμια ιστορία και η μοναδική που δεν εξυγιάνθηκε μετά από οκτώ χρόνια πρωτοφανούς ληστείας των Πολιτών της – γεγονότα που όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε, τόσο καλύτερα για όλους μας. Διαφορετικά θα συνεχίζουμε να ελπίζουμε ατεκμηρίωτα, κατηγορώντας αυτούς που «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου» ως απαισιόδοξους, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε πως έχει πια τελειώσει ο χρόνος που είχαμε στη διάθεση μας για να διορθώσουμε τα λάθη μας – το μεγαλύτερο από τα οποία ήταν το τέρας του κομματικού κράτους που δημιουργήθηκε, ενώ ζει και βασιλεύει, είτε με την ανοχή, είτε με τη συμμετοχή μας.
https://analyst.gr