Μανώλης Εγγλέζος - Δεληγιαννάκης
Βήμα βήμα, η κυβέρνηση δεν τηρεί πια κανένα πρόσχημα, ούτε προσπαθεί να συγκαλύψει τις προθέσεις της πίσω από μια ριζοσπαστική φρασεολογία. Η εμπέδωση των νατοϊκών σχεδιασμών στα Βαλκάνια είναι πρωταρχικός της στόχος, και την αναδεικνύει ως την πιο φιλοαμερικανική κυβέρνηση από τον καιρό του Πιουριφόι. Εντολοδόχος υποτίθεται του λαϊκού σώματος, δεν έχει καμιά διάθεση να αφουγκραστεί ούτε τη βούλησή του ούτε την οργή του πια. Πρωταρχικό μέλημα είναι η εκτέλεση των επιθυμιών των Αμερικάνων, Γερμανών και Τούρκων επικυρίαρχων.
Η συμφωνία για τα Σκόπια ήταν η αρχή. Ζούμε μέρες σχεδίου Ανάν, μόνο που τότε είχαν κι οι δυο πλευρές το δικαίωμα στο δημοψήφισμα και ο λαός μας στην Κύπρο δεν επέτρεψε την υπογραφή της ληξιαρχικής πράξης θανάτου του. Η εμπειρία αυτή βέβαια, έγινε μάθημα στις δυνάμεις της Νέας Τάξης και στην επόμενη προσπάθεια, τη λύση του Σκοπιανού κατά πως βολεύει το ΝΑΤΟ, είχαν φροντίσει τα πάντα: μια πειθήνια κυβέρνηση, ένα εξαντλημένο οικονομικά λαό, και την πρόβλεψη για δυνατότητα δημοψηφίσματος μόνο για την άλλη πλευρά, καταστρατηγώντας κάθε έννοια δυτικής έστω δημοκρατίας. Ο λαός, αν κι εξαντλημένος, δεν τους έκανε τη χάρη: Η εθνική του περηφάνεια, η ταυτότητά του, το μόνο που του έχει απομείνει, αναδύθηκε κι ανέδειξε σε πλειοψηφικά τα στρώματα του πατριωτισμού και τα ιδανικά της αντίστασης και της ελευθερίας. Όμως το Σκοπιανό είναι μόνο η αρχή. Ακολουθήθηκε από την αποδοχή των θέσεων της Τουρκίας για τις Μουφτείες στη Θράκη, με την εκπαραθύρωση των νόμιμων Μουφτήδων και την ντε φάκτο αναγνώριση των ψευτομουφτήδωνπου εκτελούν εντολές του προξενείου και της Άγκυρας. Ξεκίνησε δηλαδή ένας δρόμος που οδηγεί στον αφελληνισμό και της Θράκης.
Την ίδια στιγμή στο Αιγαίο, του οποίου τα θαλάσσια σύνορα αγνοεί ένας Πρωθυπουργός που θεωρεί ξεχωριστά νησιά τη Λέσβο και τη Μυτιλήνη, οι Τούρκοι ψαράδες, οπλισμένοι, ψαρεύουν στα δικά μας χωρικά ύδατα,μπαλοτέρνουν τα δικά μας αλιευτικά και το Λιμενικό δεν έχει εντολές πώς να ενεργήσει! Οι ψαράδες μας έφτασαν στο σημείο να αποστείλουν εξώδικο στην κυβέρνησή μας απαιτώντας αυτό που είναι υποχρέωση κάθε πολιτείας, την προστασία του λαού και της εθνικής κυριαρχίας!
Αλλά οδηγίες δε έχει ούτε η Αστυνομία όταν η εθνική οδός κλείνει από λαθρομετανάστες. Αν ήταν αγρότες θα τους αντιμετώπιζε. Η χώρα είναι αποικία πολλών αφεντάδων μαζί, και το κράτος ασκεί εξουσία μόνο στους πολίτες του.
Η πλειοψηφία του κοινοβουλευτικού φάσματος κινείται σε συνιστώσες του Σύριζα: Έμφαση δίδεται στο δικαιωματισμό, τον εθνομηδενισμό, τον Ατλαντισμό. Οι μεταξύ τους διαφορές εντοπίζονται σε δευτερεύοντα σημεία. Δε μπορεί να εκφράσει επομένως ούτε τα συμφέροντα της πατρίδας ούτε το λαϊκό αίσθημα.
Κι όμως ο λαός είναι παρών: Είναι στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, στη μεγάλη συγκέντρωση στη ΔΕΘ, αντιστασιακός, αποφασισμένος. Στη ΔΕΘ έτρωγε τα δακρυγόνα και αναδιπλωνόταν, ορμούσε πάλι, οι δυνάμεις κατοχής ξαναχρησιμοποιούσαν χημικά, κι ο κόσμος επέμενε για ώρες δίχως να κάνει βήμα πίσω.
Αυτός ο κόσμος αξίζει, και δεν έχει ακόμα, μιαν οργανωτική έκφραση. Οφείλει άμεσα, γιατί οι καιροί δεν περιμένουν, να συγκροτηθεί και πολιτικά, για να διεκδικήσει την πατρίδα μας πίσω από τους ξένους επικυρίαρχους και τους ντόπιους υπηρέτες τους. Το οφείλει στην ιστορία του, στα παιδιά του, σ’ αυτούς που τον έφεραν μέχρι εδώ μέσα από αγώνες που δε λογάριασαν ποτέ πόσο δυνατός είναι ο εχθρός.
Και θα πρέπει αυτό να το κάμει ο ίδιος ο λαός, όχι άλλος γι’ αυτόν. Αν δεν το κάμει, αν δεν το κάμουμε, θα έχει χαθεί η τελευταία ελπίδα να συνεχίσομε τη πορεία μας σα λαός κι όχι σαν άτομα-μονάδες κάποιου πολυπολιτισμικού χώρου, που δε θα είναι πια πατρίδα μας και δε θα το νοιώθει σαν πατρίδα κανείς.