Την περίπτωση του Αβιμέλεχ που εκοιμήθει, "νεύσει και δεήσει" του Προφήτου Ιερεμία εβδομήντα έτη στον αγρόν του Αγρίππα, για να μην δει και λυπηθεί για την άλωση της Ιερουσαλήμ από τον Ναβουχοδονόσορα, όπως αναφέρει η Αγία Γραφή.
Άλλη παρόμοια περίπτωση αναστάσεως είναι κι εκείνη των "εν Εφέσω Επτά Αγίων Παίδων".
Κατά το 250 μ.Χ. στον διωγμό του ειδωλολάτρου βασιλέως Δεκίου κατά των Χριστιανών, οι Άγιοι Επτά Παίδες κατέφυγαν σ' ένα σπήλαιο στην Έφεσο και παρέμειναν εκεί "Κοιμώμενοι" για 194 ολόκληρα χρόνια. Μετά που εσταμάτησαν οι διωγμοί κατά των Χριστιανών και επί της βασιλείας του Θεοδοσίου του Μικρού, "θεία κελεύσει προς πίστωσιν του δόγματος της Αναστάσεως ηγέρθησαν" και έζησαν έπειτα δι' ολίγον καιρόν θεοπρεπώς και η Εκκλησία μας τους θεωρεί Αγίους και την μνήμην των την εορτάζει την 4ην Αυγούστου.
Από το βιβλίο : Οι προφήτες μας αποκαλύπτουν.
Αβραάμ μοναχού Αγιορείτου