Μέ ρωτάτε, στρατηγέ, ποιος λαός είναι τέτοιος στην Ευρώπη ή την Αμερική;
Ανάμεσα στούς μικρούς λαούς πριν τον Πόλεμο, ιδιαίτερα ανάμεσα στούς υπόδουλους και βασανισμένους αγροτικούς λαούς, θα μπορούσατε ακόμα να βρείτε τέτοιο λαό. Όμως δε βλέπετε πώς οι λαοί μετά τον Πόλεμο άρχισαν να συντάσσονται μέ το κακό;
Ή απιστία και ή σύγχρονη ειδωλολατρία ξεκίνησε από τούς μεγάλους λαούς των λευκών κι απλώθηκε ως πύρινος ποταμός στις τέσσερις πλευρές του κόσμου, διεισδύοντας όχι μόνο στις πατριαρχικούς και μικρούς λαούς τών λευκών, αλλά και στην Ασία, την Αφρική και σ’ όλα τα γνωστά νησιά πού κατέλαβαν.
«Πολιτισμός τών πιθήκων και τών δύσοσμων αερίων» έτσι αποκαλέστηκε από τούς εκπροσώπους τών στοχαστών της Ασίας, πού μέχρι σήμερα ήταν τόσο μισητός και χλευάστηκε από τούς λαούς τών άλλων πολιτισμών, τώρα τον υιοθετούν.
Γιατί όμως οι λαοί τών υπόλοιπων λιγότερο εγωιστικών και πιο φιλειρηνικών πολιτισμών υιοθετούν τον Εύρωαμερικανικό πολιτισμό, αφού τον μισούν και τον χλευάζουν; Για τον ίδιο λόγο, στρατηγέ, πού ό Δαυίδ μη έχοντας δικό του σπαθί, τράβηξε το σπαθί του Γολιάθ και τον έσφαξε. Οι λαοί τών μη ευρωπαϊκών πολιτισμών άρχισαν εσπευσμένα να εξοπλίζονται μέ τον ευρωπαϊκό πολιτισμό για να μπορέσουν να αμυνθούν από την Ευρώπη και ακόμα - πράγμα πού επιθυμούν ειλικρινώς - δοθείσης ευκαιρίας μέ τά ίδια του τά όπλα να τον αποκεφαλίσουν.
Όσο όμως μέσω τών μεγάλων τους τέκνων αντιστέκονταν στην Ινδία, στην Ιαπωνία, στην Κίνα και στην Αίγυπτο τόσο αποφασιστικότερη ήταν ή καταδίκη τού ευρωπαϊκού πολιτισμού. Γιατί τότε αυτοί οι λαοί έσπευσαν να υιοθετήσουν τον πολεμοχαρή ευρωπαϊκό πολιτισμό αναρωτιόμαστε και πάλι; Για να πολεμήσουν ενάντια στην Ευρώπη, να εκδικηθούν την Ευρώπη. Αυτή είναι ή μοναδική απάντηση.
Βέβαια αυταπατώνται όταν νομίζουν ότι ό ευρωπαϊκός πολιτισμός αποτελεί καλύτερη εγγύηση για τη νίκη στον πόλεμο απ’ ότι ό δικός τους πολιτισμός. Αφού σκεπτόμενοι κατ’ αυτόν τον τρόπο ξεχνούν - αν ποτέ το γνώριζαν αυτό - ότι δε νικά ό πολιτισμός, ούτε αυτός ούτε ό άλλος, αλλά ή αλήθεια και το δίκαιο. Κι αυτοί δεν υπολογίζουν εκείνον τον Τρίτο, Αόρατο Αποφασιστικό Παράγοντα.
Καλά, και τί θα συμβεί αν καθόλα εξευρωπαϊστούν και νικήσουν την Ευρώπη; Σ’ αυτήν την περίπτωση άραγε δε θα αφανιστεί από τον πλανήτη μία μικρή Ευρώπη και θα παραμείνει μία μεγαλύτερη;
Τί θα κερδίσουν μ’ αυτό; Εγώ, νομίζω πώς θα χάσουν και δε θα κερδίσουν. Αλλά ποιος είναι σε θέση τώρα να σωφρονίσει τούς αδελφούς μας από την Ασία και να τούς πείσει ότι γι’ αυτούς είναι καλύτερα να υπομείνουν την τυραννία της Ευρώπης παρά να γίνουν οι ίδιοι τύραννοι; Πώς θα μπορέσουν ν’ ακούσουν το λόγο μας, όταν παραμελούν ν’ ακούν τον ταυτόσημο λόγο από τούς δικούς τους πνευματικούς και ηθικούς νομοθέτες, τον Κρίσνα, το Βούδα, τον Κομφούκιο και το Λάο Τσε;
Παίρνουμε έδώ υπόψη και την Ασία, επειδή ό Θεός μπορεί ενδεχομένως να λάβει αυτή υπόψη του κατά την ανάθεση της μελλοντικής νίκης. Ποιό ξεκάθαρα: αν ό Θεός δε βρει ούτε έναν λαό στην Ευρώπη και την Αμερική ό όποιος θα άξιζε τη νίκη (στον πόλεμο μεταξύ των λευκών φυλών) θα καλέσει έναν ή περισσότερους λαούς από την Ασία και θα τούς χαρίσει τη νίκη. Θυμηθείτε και πάλι τη Βίβλο. Όταν ό Ιούδας αμάρτανε, ό Ισραήλ τού επιτιθόταν και τον νικούσε. Όταν ό Ισραήλ αμάρτανε, ό Ιούδας τού επιτιθόταν και τον νικούσε.
Όταν και τά δύο αυτά κρατίδια Απομακρύνθηκαν εξίσου από το Θεό, τον Έναν και Ζώντα ξεπέφτοντας στην ειδωλολατρία, τότε ό Θεός κάλεσε από μακριά τον Άσσύριο βασιλιά Σαλμανασάρ και τον βασιλιά της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ - τον δούλο του Ναβουχοδονόσορ - και παρέδωσε στα χέρια τους και τά δύο εβραϊκά βασίλεια.
Οι μέχρι σήμερα σχέσεις των ευρωπαϊκών λαών είναι σχεδόν παρόμοια μέ τη σχέση τού Ιούδα και τού Ισραήλ. Τη μία περίοδο έπαιρνε τη νίκη ό ένας πάνω στον άλλον, την άλλη ό δεύτερος πάνω στον πρώτο, μέχρι πού φθάσαμε στον τελευταίο Πόλεμο όπου κανείς δε γνωρίζει ποιος από τά μεγάλα κράτη είναι πραγματικά ό νικημένος και ποιος είναι πραγματικά ό νικητής.
Περισσότερο μοιάζουν για νικητές οι πιο μικρές χώρες όπως ή Σερβία, ή Ρουμανία, ή Τσεχία και ή Πολωνία. Δηλαδή οι απελευθερωμένοι σκλάβοι μοιάζουν περισσότερο μέ νικητές.
Αλλά επειδή και αυτοί οι πρώην σκλάβοι πού θα έπρεπε να είναι οι πλέον ευγνώμονες και οι πλέον αφοσιωμένοι στο Θεό, μέ κωμικοτραγική βιασύνη άρχισαν να ενσωματώνονται στον ευρωπαϊκό οργανισμό της απιστίας και της ειδωλολατρίας, πραγματικά θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν στην Ευρώπη καθαρά χέρια, για να παραλάβουν από τά χέρια τού Θεού τη νίκη.
Γιατί θα είναι παράξενο τότε αν ό Θεός ενόψει της επερχόμενης σύγκρουσης των χριστιανικών λαών οδηγήσει, ας πούμε τούς δούλους Του Κινέζους, για να τιμωρήσει το χριστιανικό Ιούδα και Ισραήλ , δηλαδή την Ευρώπη και την Αμερική;
Όλα αυτά όμως δεν εξαρτώνται μόνον από τούς ανθρώπους, αλλά και από τον ίδιο το Θεό. Ή νίκη στο μελλοντικό πόλεμο εξαρτάται και από τη μετάνοια. Εκείνος ό λαός πού θα μετανοήσει νωρίτερα, θα διορθωθεί και θα επικαλεστεί το Θεό, αν καν μπει στον πόλεμο κατά την Πρόνοια του Θεού, θα νικήσει.
Και αυτός δεν είναι απαραίτητο να είναι ένας από τούς μεγάλους λαούς. Αυτός μπορεί να είναι κι ένας μικρός λαός, πού για τη μικρότητα και το απολίτιστο (μέ την ευρωπαϊκή έννοια φυσικά) μπορεί να περιγελούν οι μεγάλοι και πολιτισμένοι.
Και τί θα γίνει, μέ ρωτάτε, αν όλοι οι χριστιανικοί λαοί μετανοήσουν; Ποιος τότε θα είναι ό νικητής; Τότε, στρατηγέ, όλοι θα νικούσαν. Όλοι θα πετύχαιναν την πιο λαμπρή νίκη, αφού σε μία τέτοια περίπτωση δε θα έφταναν καν ως τον πόλεμο. Όπως ή ποιότητα τού πνεύματος και τού ανθρώπινου χαρακτήρα θεμελιώνει τη νίκη, κατά τον ίδιο τρόπο ή ποιότητα τού πνεύματος και ό χαρακτήρας τού ανθρώπου θεμελιώνει και τον ίδιο τον πόλεμο.
Ώ, μακάρι για το ανθρώπινο γένος, να μετανοήσουν όλοι και να γίνουν όλοι νικητές! Αλλά όμως αν και τίποτα από αυτό δεν είναι ευκολότερο και σωτήριο, οι σημερινοί άνθρωποι σε κάθε περίπτωση θα επέλεγαν εκείνο πού είναι δυσκολότερο και πιο θανάσιμο.
Και θα έρθει, στρατηγέ μου, το πιο δύσκολο και πιο θανατηφόρο, κι εσείς έχετε αρκετούς λόγος να ανησυχείτε για την πατρίδα σας, αν και όχι λιγότερους απ’ ότι έχουμε οι υπόλοιποι για τις δικές μας. Αφού ό λαός στην Αμερική έχει μεγάλη έπαρση για τη νίκη στον Παγκόσμιο Πόλεμο και άρχισε να κοιτάζει την Ευρώπη όχι μέ συμπόνια, αλλά μέ περιφρόνηση.
Και την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.
Και αυτοί πού είναι περιφρονημένοι συνήθως νικούν αυτούς πού τούς περιφρονούν.
Και ενώ στούς υπόλοιπους νικητές τού πολέμου ή έπαρση τού νικητή μαλάκωσε μέ τη φτώχια, στην Αμερική ή έπαρση για τη νίκη δυνάμωσε τον πλούτο.
Αλλά όταν το μπουλντόκ δαγκώνει το βουβάλι, το βουβάλι θα πέσει έξαλλο από την πληγή.
Ό πόλεμος δεν είναι αναγκαίο να ξεκινήσει από εκεί πού προς στιγμή πιστεύουν οι άνθρωποι ότι θα ξεκινήσει.
Πολλά παλιά ηφαίστεια μόνο καπνίζουν, κάποια νέα απότομα εμφανίζονται. Πριν αρχίσει ή γενικευμένη πυρκαγιά τού πολέμου θα υπάρξουν μερικές φοβερές μονομαχίες ή και τριπλές μάχες ανάμεσα στούς λαούς. Αλλά πολλές από αυτές τις νίκες θα είναι πύρρειος νίκη, εντελώς όμοιες μέ τις ήττες, όταν υπολογιστούν όλες οι συνέπειες τους.
Απ’ όλα όσα εκθέσαμε είναι ξεκάθαρη ή διδασκαλία:
α. Ότι στο μελλοντικό πόλεμο θα υποφέρουν πιο πολύ οι λαοί πού θα βρεθούν μέ μεγαλύτερη υπερηφάνεια έναντι του Θεού.
β. Ότι ή νίκη στο μελλοντικό πόλεμο θα κατοχυρωθεί μέ τη μετάνοια και την επιστροφή στο Χριστό.
γ. Ότι αν ούτε ένας χριστιανικός λαός δε μετανοήσει και δεν επιστρέψει στο Χριστό ως κέντρο της ψυχής του και της ζωής του, ή νίκη θα δοθεί από το Θεό στους ασιατικούς και μη χριστιανικούς λαούς.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΒΙΒΛΟΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr