Τουλάχιστον αυτό είναι ένα από τα ερωτήματα που εγείρει η Υπηρεσία Προηγμένων Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων (Defense Advanced Research Projects Agency – DARPA) του Αμερικανικού Πενταγώνου μέσα από μια νέα της αναφορά.
Μήπως το Αμερικανικό Πεντάγωνο μόλις παραδέχτηκε ότι η τεχνολογία stealth – η οποία είναι το μεγάλο ατού, του κατά τα άλλα προβληματικού F-35, αλλά και του εκπληκτικού F-22 Raptor- μπορεί να είναι πλέον παρωχημένη; Ή μήπως η Αμερική πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει ένα μέλλον όπου η αεροπορία της δεν ελέγχει τους αιθέρες;
Η DARPA, η κορυφαία ερευνητική Υπηρεσία του Αμερικανικού Πενταγώνου, έγειρε αυτά τα ερωτήματα, καθώς αναζητά τις τεχνολογίες του μέλλοντος που θα εξασφαλίσουν την αμερικανική υπεροχή στους πολέμους του μέλλοντος. Και η τεχνολογία stealth μπορεί να μην είναι μία από αυτές.
«Η τεχνολογία stealth μπορεί να πλησιάζει τα φυσικά της όρια», λέει η DARPA.
Η Υπηρεσία παραδέχεται επίσης ότι «το σύστημα εξοπλισμών των ΗΠΑ αντιμετωπίζει δυσκολίες στο να ανταποκριθεί σε προθεσμίες και χρονοδιαγράμματα που θα διατηρούν την ισορροπία δυνάμεων με τους αντιπάλους των ΗΠΑ, γεγονός που καθιστά την αναζήτηση δυνατοτήτων επόμενης γενιάς, συνάμα πιο επείγουσα , αλλά και πιο μάταιη».
Αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε η επόμενη γενιά αεροσκαφών – τα μοντέλα που θα αντικαταστήσουν τελικά τα αεροσκάφη F-22, F-35 και B-2 – ίσως να μην είναι περισσότερα «αόρατα» από τους προκατόχους τους. Ή, στον ατελείωτο αγώνα μεταξύ της τεχνολογίας stealth και των αισθητήρων που επιδιώκουν να διεισδύσουν στο πέπλο προστασίας της, η τεχνολογία stealth είναι πιθανό να έχει βρεθεί μπροστά σε ένα ανυπέρβλητο τείχος.
Έτσι, η DARPA υποχρεούται να θέσει μια ερώτηση που η Αμερική, μέχρι σήμερα, ποτέ δεν κλήθηκε να εξετάσει. «Υπάρχουν αποδεκτές εναλλακτικές λύσεις στην εναέρια κυριαρχία;» ρωτά η DARPA. «Είναι δυνατόν να επιτευχθούν οι στόχοι των Διακλαδικών Δυνάμεων χωρίς να εκκαθαριστούν οι ουρανοί από τα εχθρικά μαχητικά και βομβαρδιστικά και χωρίς να εξαλειφθούν όλες οι χερσαίες απειλές; Μπορεί αυτό να επιτευχθεί χωρίς να μπει σε κίνδυνο μία υψηλού κόστους και πολυπλοκότητας πλατφόρμα, αλλά και το προσωπικό των ΕΔ – μειώνοντας έτσι τους μοχλούς πιέσεις προς τις ΗΠΑ των δυνητικών αντιπάλων της;»
Η DARPA λέει ότι θέλει να δει αν είναι δυνατόν να «υπερβούν τις εξελικτικές προόδους στην τεχνολογία stealth και με σκοπό να διαταράξουν τα παραδοσιακά δόγματα της αεροπορικής κυριαρχίας και υπεροχής”.
Αλλά ο παραδοσιακός τρόπος του πολέμου των ΗΠΑ από το 1941 μέχρι και σήμερα ήταν ο απόλυτος έλεγχος των αιθέρων: αν και υπήρξαν κάποιες δύσκολες περίοδοι, όπως στον πόλεμο του Ειρηνικού το 1941 και την Επίθεση Βομβαρδιστικών πάνω από τη Γερμανία το 1943-1944, η Αμερική έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να «καθαρίζει» τους ουρανούς από τα εχθρικά αεροπλάνα και να τους γεμίζει με τα δικά της. Ελάχιστοι Αμερικανοί, που ζουν σήμερα, έχουν βομβαρδιστεί ποτέ από εχθρικά αεροσκάφη, κάτι που μετά βεβαιότητας δεν μπορούν να πουν οι εχθροί της Αμερικής.
Αλλά εκείνες οι ημέρες έχουν πλέον παρέλθει, καθώς η Ρωσία και τώρα η Κίνα αναπτύσσουν stealth αεροσκάφη και θανατηφόρα αντιαεροπορικά βλήματα.
Τώρα, η DARPA αναζητά άλλους τρόπους με τους οποίους η αμερικανική αεροπορική δύναμη μπορεί να επιτύχει τους στόχους της, ακόμη και χωρίς να έχει αεροπορική υπεροχή, όπως «η υπέρμετρη καταστρεπτικότατα μέσω ενός συνδυασμού συντριπτικών επιδόσεων (π.χ. υπερηχητικά αεροσκάφη και βλήματα) και συντριπτικών αριθμών (π.χ. σμήνη οπλικών συστημάτων χαμηλού κόστους).»
Πράγματι, η DARPA φαίνεται να απορρίπτει τον σχεδιασμό που θέλει μικρούς αριθμητικά στόλους πανάκριβων αεροσκαφών, όπως το stealth μαχητικό F-35 και το stealth βομβαρδιστικό B-2, όταν ζητά «μειωμένη εξάρτηση από όλο και πιο πολύπλοκες μονολιθικές πλατφόρμες».
Ομοίως, «πώς μπορούμε να μειώσουμε την εξάρτηση από μεγάλες, ακριβές και ολοένα και πιο ευάλωτες ομάδες αεροπλανοφόρων;», διερωτάται η DARPA.
Θεωρεί μια πιθανή λύση ως «τα μικρά, φθηνά, μαζικά δικτυωμένα σκάφη που θα προέρχονται από εμπορικά σχέδια». Η ίδια προσέγγιση ισχύει και για το διάστημα, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες απομακρύνονται από τα «μονολιθικά, διαστημικά αντικείμενα, συστήματα και μέσα υψηλής αξίας» υπέρ μικρότερων, απλούστερων και φθηνότερων δορυφόρους και οχημάτων εκτόξευσης.
Στην ξηρά, η DARPA προτείνει ότι το μέλλον του πολέμου θα είναι μικρότερες και πιο θανατηφόρες χερσαίες μονάδες που θα επιχειρούν χωρίς την ανάγκη τεράστιων υποδομών όπως προωθημένων βάσεων και μεγάλων γραμμών ανεφοδιασμού. Η Υπηρεσία φαντάζεται αυτόνομα «χερσαία δίκτυα” (πιθανώς ελεγχόμενα από τεχνητή νοημοσύνη) που θα συντονίζουν τις δραστηριότητες των μεγέθους ταξιαρχιών επανδρωμένων και μη επανδρωμένων μονάδων, καθώς θα μάχονται στο σκοτάδι του αναδυόμενου τομέα του υπόγειου πολέμου.
Το σχετικό βίντεο-πρόσκληση για διαγωνισμό τέτοιων τεχνολογιών:Είναι ενδιαφέρον ότι το παράδειγμα της μελλοντικής χερσαίας μάχης που επικαλείται η DARPA προέρχεται από ένα θρυλικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας (το «Starship Troopers”).
Κατά πόσο το όραμα της DARPA είναι προφητικό ή πρόωρο, αυτό μένει να αποδειχθεί.
Πηγή