Ήταν 29 Αυγούστου 1996, του Τιμίου Προδρόμου, ημέρα που γιόρταζε και ο ναός στην ενορία μας,στην Άσσια, στην Κύπρο, που οι Τούρκοι έκαμαν τζαμί. Διηγηθήκαμε στον π. Γεράσιμο μια μαρτυρία του Κύπριου ιερέα μας, του παπά Σωτήρη Δαυίδ:
.................
Πριν το 1878 επί τουρκοκρατίας αυτόν τον ωραίο ναό οι Τούρκοι βάλθηκαν να τον χαλάσουν και εξανάγκαζαν τους Χριστιανούς που είχαν αμάξια να τους κουβαλούν τα μάρμαρα για να στολίζουν τα σπίτια τους. Ακόμα και τον ιερέα έβαλαν σε αυτή την αγγαρεία. Ο Παπα - Μιχαήλης, όπως κουβαλούσε μιαν ωραία πέτρα σκέφτηκε να την κρατήσει για να την λαξεύσει να την κάνει γούρνα και να ποτίζει τα ζώα του. Την ξεφόρτωσε, λοιπόν, στο σπίτι του. Το βράδυ κουρασμένος από τον κάματο της ημέρας έγειρε να κοιμηθεί. Δεν πέρασε πολλή ώρα και νάσου τού εμφανίζεται ο Πρόδρομος, ανυπόδητος, ντυμένος στα τρίχινα ρούχα του έρχεται και τον ξυπνά. Στέκει δίπλα στο προσκεφάλι του και κτυπώντας τον απαλά στον ώμο, του λέγει αυτά τα λόγια ακριβώς:
“Να σηκωστείς που το πρωί να ζεύξεις το ζευκάρι σου ( δηλ. Τα βόδια) και τζείνη την πέτρα πώπιασες να πάεις να την πάρεις πίσω”.
Ο ιερέας λέει τότε στον Πρόδρομο:
“ Είδες ίντα λοής μας κάμνετε! Ούλην την ημέραν καβαλούμεν τόσες αμαξιές πέτρες στους Τούρκους τζαι δεν λαλείτε τίποτε. Πως έπιασα μια πέτραν να την κάμω γούρναν για τα κτηνά μου, μαλλώνετε και θέλετε να την ιστρέψω ( επιστρέψω) πίσω”.
Ο Τίμιος Πρόδρομος δεν άφησε τον Παπά Μιχαήλη να συνεχίσει το παράπονο του. Τον διέκοψε αμέσως και του λέει:
“Μιτά σου ( μετά σου, μαζί σου) εν έχω να κάμω τίποτε, αμμά μιτά τους εν να λοαρκαστούμε”. ( Μαζί σου δεν έχω να κάνω, αλλά μαζί τους έχω ανοικτούς λογαριασμούς).
Στον π. Γεράσιμο άρεσε πάρα πολύ αυτή η μαρτυρία. Του έκανε εντύπωση η αμεσότητα, η κυπριακή διάλεκτος που χρησιμοποίησε ο Άγιος. “Αυτή είναι σχέση”, έλεγε και αυτό το επαναλάμβανε κάθε φορά που αναφερόταν στο διάλογο μεταξύ του Χριστού και του Αγίου Αντωνίου. Όπως μας έλεγε βασάνιζαν οι δαίμονες τον Άγιο Αντώνιο και αυτός ένιωθε μόνος. Έπειτα του εμφανίστηκε ο Χριστός και τότε ο Αντώνιος Τού είπε:
“ Πού ήσουν; Τώρα ήρθες;” και ο Χριστός του απάντησε.
“ Εδώ ήμουνα, Αντώνιε, και σε παρακολουθούσα για να σου δώσω το στεφάνι της νίκης”.
“Αυτή είναι σχέση, αδελφοί μου, όπως μιλά ο γιος στον πατέρα, αυτή είναι σχέση”, μας έλεγε ο π. Γεράσιμος.
Την επόμενη χρονιά καθιέρωσε αγρυπνία στα Διλινάτα για τον Τίμιο Πρόδρομο , τον εν γεννητοίς γυναικών μείζονα. Ακόμη ηχούν τα λόγια του γεμάτα πόνο για το ανοσιούργημα να φέρουν εις συμπόσιο πλήρες αιμάτων επί πίνακι του Μεγάλου Νηστευτού την κεφαλή.
https://apantaortodoxias.blogspot.com