Εντάξει, αφού όλοι γράφουν για την συνάντηση Τραμπ-Πούτιν, ας εισφέρω και εγώ το κάτι-τι μου. Όχι άλλη μια «ανάλυση» ή «σύνθεση» σ’ αυτή την φρενίτιδα των ΜΜΕ που περιβάλλει το επικείμενο γεγονός της 18ης στο Ελσίνκι. Μόνο μερικά σημεία που αξίζουν να καταγραφούν.
1.Τραμπ και Μεγαλοστομία είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αποδίδει με τύπους όπως αυτοί οι χαλέδες στην Ευρώπη. Ο Πούτιν δεν είναι το είδος που μπορεί να εντυπωσιασθεί με τέτοια, σε καμιά περίπτωση. Και ΟΧΙ. Ο Τραμπ ΔΕΝ πρόκειται να αποσυρθεί από το ΝΑΤΟ.
Οι θέσεις έχουν σκληρυνθεί
2. Οι ΗΠΑ είναι ΝΑΤΟ. Έχουν ανάγκη το ΝΑΤΟ για να ελέγχουν την Ευρώπη για μια σειρά από οικονομικούς λόγους, αφού η Ευρώπη είναι η μόνη εναπομένουσα παγκόσμια αγορά με πραγματική αγοραστική δύναμη. Αυτή η δύναμη αντιμετωπίζεται από το συλλογικό «Τραμπ» ως κλειδί για την αποκατάσταση της αμερικανικής οικονομικής ακμής, με τον εξαναγκασμό της Ευρώπης να:
α) Αγοράζει αμερικανικό υγραέριο (μάλιστα, Πολωνία και προσήλυτοι).
Β)Αγοράζει αμερικανικά όπλα ( Ξέρετε, αυτό το 4% για αμυντικές δαπάνες εναντίον των επιθετικών Ρούσκις)
γ) Αγοράζει αμερικανικά βιομηχανικά προϊόντα, από εμπορικά αεροπλάνα ως αυτοκίνητα και ηλεκτρονικά.
3. Ο Τραμπ υφίσταται σοβαρή πίεση από το αμερικανικό ισραηλινό λόμπυ και το κεντρικό θέμα της επικείμενης συνάντησης κορυφής θα είναι το Ισραήλ και η σχέση του με την Συρία. Στην πραγματικότητα, από την συνάντηση κορυφής με τον Τραμπ δεν είναι λιγότερο σημαντική η μια ακόμη επίσκεψη του Μπίμπι (Νετανιάχου) στην Μόσχα και η δήλωση του που αποτελεί σιωπηρή παραδοχή της νίκης της Ρωσίας και των συμμάχων της στη Συρία. ΄Ετσι πρόκειται για το Ιράν τελικά και η Ρωσία προσπαθεί να διευθετήσει κάποιο είδος «αποδεκτής» σε όλες τις πλευρές παρουσίας του Ιράν στην Συρία. Το θέμα είναι φοβερά περίπλοκο, αλλά είναι η Μόσχα και όχι η Ουάσιγκτον που έχει κάποια δυνατότητα για την λύση του. Και αυτή η δυνατότητα αποκτήθηκε με την επιδέξια εφαρμογή της στρατιωτικής δύναμης.
4. ΔΕΝ πρόκειται να υπάρξει ΚΑΜΙΑ μεγάλη «Συμφωνία» μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ. Οι Ρώσοι δεν υπολογίζουν τις ΗΠΑ σαν αξιόπιστο εταίρο ή, με άλλα λόγια, σαν χ΄ρα με την οποία μπορείς να συνάψεις συνθήκη. Ο Τραμπ μπορεί να έχει καλές προθέσεις, αλλά το αμερικανικό κατεστημένο είναι δομικά, σε επίπεδο πνευματικού DNA, όχι μόνο αντιρωσικό, αλλά στο έπακρο εχθρικό προς την Ρωσία. Οι Τραμπ έρχονται και φεύγουν, αλλά η πολιτική μηχανή της Ουάσιγκτον συνεχίζει να αναπαράγει «ελίτ» που διακατέχονται από τις ίδιες εμμονές.
5. ΔΕΝ θα υπάρξει άρση των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας. Αλλά ούτε και οι Ρώσοι ενδιαφέρονται πράγματι για τις κυρώσεις. Οι Ρώσοι ξέρουν πως οι ΗΠΑ δεν θα σταματήσουν μπροστά σε τίποτα, εκτός από έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, προκειμένου να διασωθούν.
6. Θα γίνουν κάποιες διαπραγματεύσεις για θέματα σχετικά με την Συνθήκη Περιορισμού των Στρατηγικών Όπλων (START), αλλά και πάλι κάποιος θα όφειλε να ενημερώσει τον Τραμπ ότι η Ρωσία έχει κατακτήσει αποφασιστική στρατηγική και τεχνολογική υπεροχή στους εξοπλισμούς και ότι θα είναι πρόθυμη να περιορίσει οποιοδήποτε Από τα νέα όπλα της, όπως το RS-28Sarmat ή το Avangard και ότι οι εποχές Γκορμπατσόφ και Γέλτσιν έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
7. Και η Ουκρανία; Θα διαλυθεί τελικά, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο και σε αυτή την φάση η Ρωσία δεν έχει κανένα λόγο να πληρώνει για την συντήρηση ενός εχθρικού, τριτοκοσμικού βόθρου. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ ας πληρώσουν για την διάλυση αυτού του δυσλειτουργικού κράτους που δημιούργησαν. Πως; Αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.
΄Ετσι, τι είναι λοιπόν τόσο σημαντικό με αυτή τη συνάντηση κορυφής; Νομίζω πως εάν, μετά αυτή την συνάντηση, οι δύο πλευρές τελικά συμφωνήσουν στα τρία πάρα κάτω σημεία, θα μπορούμε να πούμε ότι ήταν επιτυχής και εγώ θα χειροκροτήσω και θα αναγνωρίσω τον Ντόναλντ Τραμπ ως πραγματικό Αμερικανό πολιτικό ηγέτη περιωπής:
1. Δεν πρέπει να υπάρξει ένας πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες
2. Οι δυο χώρες δεν είναι εχθροί αλλά ανταγωνιστές.
3. Η Ρωσία είναι μια υπερδύναμη, με τα δικά της νόμιμα περιφερειακά και κάποια παγκόσμια συμφέροντα, και το αυτό πρέπει να αναγνωρίζεται για τις ΗΠΑ. Γενικά, τα όρια πρέπει να καθοριστούν σε διαπραγματεύσεις.
Αυτά είναι, νομίζω… Α. ναι, η Κίνα. Γι’ αυτό αργότερα, αλλά ΟΧΙ, η Ρωσία δεν πρόκειται να «πουλήσει» την Κίνα. Υπάρχουν όμως θέματα που πρέπει να εξεταστούν.
Μετάφραση Μ. Στυλιανού
πηγή Andrei Martyanov ,Reminiscence of the Future