Η συγκλονιστική είσοδος του π.Ευσέβιου Γιαννακάκη στην Αιωνιότητα!
σχόλιο Γ.Θ : Ετοιμαστείτε να ανατριχιάσετε...
Να σηκώνεται το πρωί ο πιστός, να γονατίζει και να λέει: ''Κύριε φύλαξέ με από την περιέργεια και την αργολογία. Θέλω να είμαι οικοδομητικός και για τον εαυτόν μου και για τους άλλους. Να οικοδομούμαι και να οικοδομώ. Με την εμφάνιση μου, με τα λόγια μου, με την προβολή μου, με τη γλώσσα μου να οικοδομούμαι και να οικοδομώ τους άλλους''. Πόσο ωραίο θα ήταν! Τί κοινωνία θα είχαμε, τί Εκκλησία θα είχαμε!
Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης
Ξημέρωνε η 19η Ιουνίου 1995, ημέρα Δευτέρα. Η Θεία Λειτουργία τελείωσε γύρω στις 2 το πρωί. Ο Γέροντας, αν και ήταν τόσο βαριά, κατέβασε τα πόδια του από την κλίνη και κοινώνησε καθιστός για τελευταία φορά. Από σεβασμό, ούτε μία φορά δεν κοινώνησε ξαπλωμένος. Ήταν πανέτοιμος. Η ώρα που θα έφευγε πλησίαζε. Βαθιά σιγή επικρατούσε στο κελλί του.
Στις έξι το πρωί ο Γέροντας είπε με φωνή μισοσβησμένη:
''Φεύγω... Λειβάδια! Λειβάδια!''.
Οι Μοναχές πήραν την ευχή του για τελευταία φορά. Η ώρα ήταν 9 π.μ., όταν έφερε το βλέμμα του γύρω, τις κοίταξε, έπλεξε με κόπο τα δάκτυλα των χεριών του μεταξύ τους, για να δείξει την ενότητα, και τους είπε ψιθυριστά: ''Ενωμένες, ενωμένες, ενωμένες και αγαπημένες. Πάντα μαζί, όλοι μαζί, εκεί στο Θρόνο του Θεού μαζί''.
Μετά από λίγο τον άκουσαν να λέει: ''Όλα λάμπουν, όλα λάμπουν, όλα λάμπουν!''.
Στις 10.15 π.μ., ο Γέροντας ανάσαινε με πολλή δυσκολία. Ξαφνικά, σήκωσε ζωηρά το κεφάλι του, κοίταξε ψηλά και δεξιά με μια έκφραση ευχαρίστου εκπλήξεως. Το πρόσωπό του έλαμψε.
''Χαίρω, χαίρω, χαίρω!'' είπε, και η ψυχή του πέταξε στα Ουράνια Σκηνώματα.
